บทที่160 ทำเสียเรื่องหมด(2)

เซียวชูหรันรีบกางร่มลงจากรถ

เย่เฉินเห็นดังนั้น ก็เลยรีบตามลงไป

“รั่งหลิน เป็นอะไรหรือเปล่า?”

พอเซียวชูหรันลงรถ ก็วิ่งไปเลย

“ชูหรัน ทำไมมาที่นี่ได้?” ต่งรั่งหลินเปียกฝนจนตัวสั่น รีบเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นเซียวชูหรัน

เธอมีใบหน้าตกใจ แล้วก็ทำตัวไม่ถูก เหมือนกับว่าไม่อยากให้เพื่อนสนิทของตนเองเห็นตนในสภาพเช่นนี้

เซียวชูหรันกางร่มให้กับต่งรั่งหลิน แล้วก็บอกว่า “ฉันกับเย่เฉินผ่านมา ก็เห็นเธอนี่แหละ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ต่งรั่งหลินพูดหัวเสียว่า “อย่าถามเลย บริษัทให้ฉันออกมาหาลูกค้า เอารถมาให้ฉันหนึ่งคัน วันนี้ฉันออกมาพบลูกค้า ยังไม่ทันได้พบลูกค้า รถก็ยางรั่ว เมื่อครู่ฉันดูแล้ว เหมือนจะรั่วทั้งสองล้อหน้าเลย น่าโมโหจริง！”

เย่เฉินก็แปลกใจ

ขับรถแล้วยางรั่วเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ว่า โดยปกติแล้ว ต่อให้วิ่งไปเหยียบเอาตะปูหรือลวดแหลมๆ อะไรก็เป็นเรื่องปกติ แต่มันมักจะรั่วแค่ล้อเดียว

ถ้าทั้งสองล้อรั่วพร้อมกัน รู้สึกว่ามันจะแปลกๆ

ดังนั้นเขาก็เลยพูดกับต่งรั่งหลินว่า “ฝนตกหนักขึ้นมาก คุณอยู่คนเดียวที่นี่ไม่ปลอดภัย ขึ้นรถกลับเข้าเมืองไปกับพวกเราเถอะ รถก็ทิ้งไว้ที่นี่ พอฝนหยุดก็โทรให้คนมายกไป”

ต่งรั่งหลินพยักหน้า แล้วก็ถอนหายใจพูดว่า “คงจะต้องเป็นแบบนั้นเสียแล้วละ”

เย่เฉินกำลังพาเธอกลับไปที่รถของตนเอง ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงอะไรทะลุอากาศเข้ามา

เขาเห็นอะไรบางอย่างในสายฝน เป็นแสงสีเงินพุ่งทะลุอากาศมา

แล้วอีกอย่าง แสงสีเงินนั้น มันพุ่งมาทางต่งรั่งหลิน！

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่า พอยื่นมือในชั่วพริบตานั้น ก็ลากเอาต่งรั่งหลินมาไว้ในอกตัวเองเสียแล้ว

ในขณะเดียวกัน ก็ได้ยินเสียง “ปัง” หลังคารถถูกมีดบินปักเข้าให้

ใบมีดบางดั่งใบหลิว คมมีดเป็นมันเงา ยังสั่นสะเทือน “วิ๊งๆ” อยู่เลย

หลังคาด้านหน้ารถทำจากโลหะแข็ง แต่มีดบินบางๆ เล่มนั้นกลับแทงลงไปดั่งกับหั่นเต้าหู้ แทงลงไปครึ่งด้าม

รอบด้านเงียบสงัด สายตาของทุกคนก็จ้องไปยังมีดบินเล่มนั้น

โชคดีที่เย่เฉินช่วยไว้ทัน มีดบินที่เล็งมาที่ขมับของต่งรั่งหลิน พุ่งผ่านหน้าของต่งรั่งหลินไป คมมีดตัดเอาเส้นผม ขาดไปหลายเส้น มันน่ากลัวมาก

ต่อให้ต่งรั่งหลินจะเกิดในตระกูลดัง ผ่านอะไรมาก็ไม่น้อย แต่พอได้สัมผัสกับสถานการณ์นี้ ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงตกใจออกมา

จากนั้น ก็มีมีดพุ่งเข้ามาโจมตีอีก เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วก็กอดต่งรั่งหลินหมุนอยู่ตรงนั้น เพื่อหลบหลีกมีบินที่จะปลิดชีวิตพวกนั้น

มีบินพวกนั้นเร็วมาก ถ้าตนเองไม่มีพลังของตำราเก้าเสวียนเทียนคอยปกป้องอยู่ละก็ ในตอนนั้น ไม่ต้องพูดถึงช่วยต่งรั่งหลินเลย แม้แต่ช่วยเหลือตนเอง ก็ทำไม่ได้

ต่งรั่งหลินก็ตะลึง

นึกไม่ถึงว่า ที่เมืองจินหลิงนี้ จะมีคนอยากได้ชีวิตของเธอด้วยเหมือนกัน！

และยิ้งคิดไม่ถึงว่า คนที่ช่วยเหลือตนเองไว้ถึงสองครั้ง จะเป็นเย่เฉิน

ในตอนนี้ เย่เฉินก็โอบต่งรั่งหลินไว้ เงยหน้าเข้มๆ ขึ้นไป มองสายฝนที่ตกลงมา

ก็เห็นรถจี๊ป จอดอยู่ไม่ไกล คนบนรถกำลังมองตนเองอย่างอึ้งๆ ราวกับจะนึกไม่ถึงว่าตนเองจะช่วยต่งรั่งหลินให้รอด จากมีดบินพวกนั้นได้

“ไอ้นี่มันเป็นใครมาจากไหน ถึงได้มาทำลายแผนของกูสองพี่น้อง！”

ในรถจี๊ป ก็มีคนสองคนลงมา

ทั้งสองคนมาอย่างโหดๆ มุ่งตรงมายังเย่เฉิน

……