บทที่ 344

เว่ยฉางหมิงรู้ดีว่าหากโสมม่วงชั้นเลิศนี้ถ้าหากเสนอราคา เป็นไปได้ว่าจะสูงถึงยี่สิบสามสิบล้าน เพราะฉะนั้นยอมขึ้นราคาเป็นเท่าตัวดีกว่า จะได้ทำให้ทุกคนตกใจชะงัก อย่างนี้ไม่แน่ยังทำให้ตัวเองลักไก่ได้

"สิบเอ็ดล้าน" ชายวัยกลางคนที่อยู่ในงานยกป้ายแล้วตะโกนขึ้น

เว่ยฉางหมิงมองชายคนนั้นอย่างดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นยกป้ายขึ้นอีกครั้ง "สิบห้าล้าน"

"สิบหกล้าน"

มีคนพูดขึ้นมาอีกแล้ว

"ยี่สิบห้าล้าน" เว่ยฉางหมิงชูป้ายของเขา

ครั้งนี้เขาช่วยเซียวอี้เชียนเข้าร่วมการประมูล การเสนอราคาเซียวอี้เชียนเป็นคนรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกกังวลเสียดายสักนิด

ราคายี่สิบห้าล้าน ทำให้หลายคนมีความคิดที่จะยอมแพ้

แม้ว่าโสมม่วงชั้นเลิศจะดี แต่ราคาหนึ่งต้นก็มีขีดจำกัดของผลลัพธ์ ราคายี่สิบห้าล้านก็ถือว่าสูงมากพอแล้ว

แต่ว่า ในขณะนี้ จู่ๆในงานก็มีคนตะโกนออกมาว่า "ผมจ่ายสามสิบล้าน!"

ทุกคนรีบหันไปมองตามเสียง ถึงจะสังเกตได้ว่า คนที่เสนอราคา คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเย่เฉินที่นั่งอยู่ข้างๆซือเทียนฉี

เว่ยฉางหมิงและเซียวอี้เชียนคาดไม่ถึง ในเวลาแบบนี้เย่เฉินถึงกลับแย่งกับพวกเขา ดังนั้นทั้งสองจึงพากันมองหน้าสบตากัน เซียวอี้เชียนรีบยื่นมือเอาป้ายจากมือของเว่ยฉางหมิง ยกขึ้นแล้วพูดว่า “สี่สิบล้าน!”

เซียวอี้เฉียนรู้ดีว่า เย่เฉินไอ้หมอนี่รับมือด้วยได้ยากมาก ถ้าเขาแทรกเข้ามา ไม่รู้ว่าราคาจะสูงถึงแค่ไหน!

อีกอย่าง มองก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ซื้อแน่นอน เขาต้องรู้แน่ว่าตัวเขาต้องการโสมม่วงชั้นเลิศต้นนี้เขาจึงมาเพื่อโชว์ความเก่งกาจของตัวเองที่เคยมี เพราะฉะนั้นตั้งใจที่จะก่อกวนตัวเอง อยากยกราคาให้สูงขึ้นให้ทุเรศตัวเอง

ดังนั้น เขาจึงเตรียมตัวแผนการเรียกเงินสี่สิบล้าน ทำให้เย่เฉินไม่กล้าทำตาม!

แต่ว่า ในขณะนี้เย่เฉินยกป้ายขึ้นมาอีก พูดเบาๆว่า “ห้าสิบล้าน”

ในกระเป๋าของเขา ยังมีเช็คที่ซ่งหวั่นถิงให้หนึ่งร้อยล้านจากเมื่อครั้งที่แล้ว

ครั้งที่แล้วมอบเช็คนี้ผิดให้กับแม่ยายของหม่าหลัน เกือบทำให้เกิดเรื่องหายนะ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจกับเช็คใบนี้มากเขาคิดอยากจะหาโอกาสใช้มันออกไป ดังนั้น วันนี้เขาก็เลยเตรียมตัวอย่างดี ก็ใช้เช็คร้อยล้านนี้เข้าร่วมการประมูลโสมม่วงชั้นเลิศ!

อย่างไรก็ตามนอกจากเช็คหนึ่งร้อยล้านของตัวเอง ในบัตรก็ยังมีเงินอยู่ เช็คใบนี้ในสายตาของตัวเอง ก็เหมือนเศษกระดาษใบหนึ่งที่ไม่รู้จะจัดการยังไง ในที่สุดวันนี้ก็ได้ใช้แล้ว

เมื่อได้ยินเย่เฉินเรียกห้าสิบล้าน เซียวอี้เชียนโกรธมาก

เขากัดฟันและพูดกับเว่ยฉางหมิงว่า "ไอ้เศษสวะหมาเย็x จงใจที่จะปะทะกับผม! ห้าสิบล้าน แม่งเอาออกมาได้ก็แปลกแล้ว!"เหว่ยฉางหมิงพยักหน้าแล้วด่า "ไอ้หนุ่มนี่มันร้ายกาจจริง ๆ โสมม่วงชั้นเลิศ จริงๆยี่สิบล้านก็ถือว่าพอประมาณแล้ว ห้าสิบล้านซื้อมัน ถือว่าสิ้นเปลืองมาก หรือพูดได้ว่าเป็นการหลอกลวงแล้ว!"

เซียวอี้เชียนกัดฟัน พูด "แม่ง ผมจะลองเรียกอีกรอบ ร่างกายของผมนี้รอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!"

พูดจบ เขาก็ชูป้ายขึ้น ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผมจ่ายหกสิบล้าน!"

เขาคิด เย่เฉินยังจะกล้าเรียกหกสิบล้านไหม?

คิดไม่ถึง เย่เฉินยกป้ายขึ้น "ผมจ่ายแปดสิบล้าน!"

ทันใดนั้นเซียวอี้เซียนระเบิดแล้ว ยืนขึ้นแล้วถามเสียงดังว่า “ ไอ้แซ่เย่ คุณหมายความว่าไง? แม่งเรียกไรนักหนา? ยังจะแปดสิบล้าน เยอะขนาดนี้คุณจ่ายไหวหรอ?”

ใบหน้าเย่เฉินพูดพร้อมกับรอยยิ้ม "หลานชายที่รักนายไม่ต้องกังวล ปู่จ่ายได้!"

————