บทที่ 671

เมื่อหม่าหลันได้ยินเซียวซางควนพูดถึงเรื่องหย่าอีกแล้ว ก็ระเบิดความโกรธทันที

แต่ว่า เธอกลับว่าไม่ได้ระบายความโกรธออกมาทั้งหมด

เพราะว่าเธอรู้ว่า ในเวลานี้ตัวเองจะต้องอดทน

ใครใช้ให้ตัวเองแพ้พนันไปสองล้านกว่าล่ะ？

ในเวลานี้อดทนไว้ก่อน รอหาโอกาสได้ ค่อยคิดบัญชีนี้กับเซียวฉางควน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ถอนหายใจอีก พูดว่า : “ที่รัก ที่คุณพูดก็ถูก ทำสปานั่นเปลืองเงินมากจริงๆ ฉันช่วยประหยัดให้ครอบครัวดีกว่า ไม่ไปทำแล้ว”

เมื่อเซียวฉางควนเห็นเธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้น สีหน้าก็ผ่อนคลายบ้างแล้ว

เซียวฉางควนในเวลานี้ ในใจก็ค่อนข้างภูมิใจ

หลายปีมานี้ ไม่เคยบีบบังคับหม่าหลันได้เลย บางครั้งหม่าหลันพูดอะไรหน่อย ถ้าหากตัวเองเสนอความคิดเห็นที่แตกต่างกัน จะต้องโดนหม่าหลันด่ากลับมาฉาดหนึ่งแน่นอน

แต่ตอนนี้ เหมือนว่าหม่าหลันเริ่มยอมให้ตัวเองแล้ว

ถ้าหากต่อไปหม่าหลันสามารถมาปรนนิบัติพร้อมพูดค่ะๆอย่างเดียวต่อหน้าของตัวเองได้ งั้นไม่ใช่ว่าตัวเองจะได้ขับร้องเพลงอย่างมีความสุขหลังจากได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระเหรอ？

แต่ว่าในใจของเซียวฉางควนก็อดไม่ได้ที่จะระมัดระวังตัว

ภรรยาคนนี้เอาแต่ใจมาตลอดชีวิต เปลี่ยนไปได้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆจริงๆเหรอ？

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็เตรียมจะทดสอบผู้หญิงคนนี้ดู！

ดังนั้น เขาพูดกับหม่าหลันว่า : “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน คุณช่วยชงชาร้อนมาให้ผมสักแก้วนะ”

หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจว่า : “จะอาบน้ำตอนบ่ายทำไม？”

เซียวฉางควนพูดว่า : “ความสุขของผม คุณยุ่งอะไรด้วย？”

หม่าหลันขบเคี้ยวฟันด้วยความโมโห แต่พอกลับมาคิดดู ถ้าเขาไปอาบน้ำแล้ว ตัวเองก็สามารถจับโทรศัพท์ของเขาได้แล้วนะสิ？งั้นตัวเองก็โอนเงินสองล้านเข้าไปในบัตรของตัวเองได้เลย！

ถึงเวลานั้นเมื่อเงินตกมาอยู่ในมือของตัวเองแล้ว เซียวฉางควนจะมาเสแสร้งอะไรได้อีก？กูอยากจะไปทำหน้าก็ได้ไปทำ อยากทำสปาก็ไปทำสปา อยากไปเล่นไพ่นกกระจอกก็ไปเล่น คุณไม่พอใจ ？ไม่พอใจก็ไสหัวออกไป！

ดังนั้น หม่าหลันจึงรีบพยักหน้าทันที พูดอย่างเคารพมากว่า : “ที่รัก คุณทำงานเหนื่อยทุกวันอย่างนี้ ต่อไปไม่ว่าอะไรฉันก็จะทำตามคุณทุกอย่าง！อย่างนี้นะ คุณไปอาบน้ำก่อน ฉันจะไปชงชาเข้ามาให้คุณค่ะ”

“อื้ม” เซียวฉางควนตอบกลับด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส สองมือไพล่หลัง เดินวางมาดกลับไปที่ห้อง

หลังจากกลับมาถึงห้อง เซียวฉางควนถอดเสื้อคลุมกับกางเกงก่อน แล้วโยนโทรศัพท์ไปที่บนเตียงนอน

เพื่อเป็นการทำเครื่องหมาย เขาดึงเส้นผมจากบนหัวออกมาหนึ่งเส้น แล้ววางไว้บนหน้าจอโทรศัพท์โดยเฉพาะ และจำตำแหน่งของเส้นผมไว้อย่างดีแล้ว

ถ้าหากหม่าหลันมาหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง คงยากที่จะเห็นบนหน้าจอสีดำ มีเส้นผมตกอยู่หนึ่งเส้น ถ้าหากเธอหยิบขึ้นมาด้วย ผมเส้นนั้นก็จะต้องหล่นอย่างแน่นอน ตัวเองก็รู้ได้แล้วว่าเธอแอบดูโทรศัพท์ของตัวเอง

ถ้าหากหม่าหลันใช้กลอุบายอื่นๆเพื่อไม่ให้จับได้ก็ไม่ต้องซีเรียสหรอก เธอไม่สามารถจำตำแหน่งเดิมของเส้นผมได้แน่นอน เพียงแค่ขยับ แล้ววางกลับไปก็ไม่มีทางอยู่ตำแหน่งเดิมแล้ว

ถึงตอนนั้นตัวเองอาบน้ำเสร็จกลับมา ก็สามารถเปรียบเทียบการวางตำแหน่งได้เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอได้เตะต้องโทรศัพท์ของตัวเองหรือไม่！

ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เซียวฉางควนร้องเพลงเบาๆเดินเข้าห้องน้ำไป หม่าหลันก็รีบยกแก้วชาเข้ามาให้เขาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เข้ามาแล้ว หม่าหลันก็พลางใช้สายตาสอดส่องดูว่าเซียวฉางควนนำโทรศัพท์เข้ามาหรือเปล่า พลางเอ่ยถามเขาว่าต้องการให้ตัวเองช่วยถูหลังให้ไหม

“ไม่ต้องๆ รีบออกไป อย่าทำให้ผมเสียเวลาในการอาบน้ำ！”

เมื่อเซียวฉางควนพูด แล้วก็โบกมือๆไปเลย ก็เหมือนกับไล่หมายังไงอย่างนั้น ไล่ให้เธอออกไป

หม่าหลันก็ไม่ได้โมโหอะไร

เพราะเธอมองในห้องน้ำแล้วรอบหนึ่ง ไม่เห็นโทรศัพท์ของเซียวฉางควน งั้นก็ไม่น่าจะเอาเข้ามาด้วย！

ดังนั้น เมื่อเธอออกมาสิ่งแรก ที่คิดก็คือไปหาโทรศัพท์ของเซียวฉางควนในห้องนอน！

เมื่อเข้าไปในห้องนอน เป็นอย่างที่คิดไว้เห็นโทรศัพท์ของเซียวฉางควนวางอยู่บนที่เตียง

หม่าหลันมีความสุขมาก

ก้าวเข้าไปสองสามก้าวก็อยู่ตรงหน้าแล้ว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมือเดียว ไม่ได้สังเกตเห็นเส้นผมที่ตกอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์เลย

เธอพยายามปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ด้วยลายนิ้วมืออย่างรวดเร็ว แต่กลับตกใจที่พบว่า ลายนิ้วมือของตัวเองไม่สามารถสแกนได้แล้ว！

ไม่ถูกสิ！

————