บทที่ 360

การขับรถด้วยวิธีนี้เป็นระยะทางยี่สิบหรือสามสิบกิโลเมตร กลิ่นในรถคันนี้เปรียบได้กับถังบำบัดน้ำเสีย และสำหรับคนอื่น ๆ ทรมานเหมือนนรกบนโลก

เพิ่งลงจากรถและกำลังพยุงอู๋ฉีเดินเข้าไปในโรงพยาบาล จู่ๆอู๋ฉีก็รู้สึกผิดปกติขึ้นมาอีกครั้ง …

ก่อนอื่นเขารู้สึกเวียนหัวและปวดหัวสักพัก ดังนั้นจึงมองไปที่คนรอบข้างด้วยความสิ้นหวังร้องไห้และพูดว่า "จบแล้ว … ความรู้สึกนั้นกำลังจะกลับมาอีกครั้ง … อีกสักพักถ้าหากฉันเสียสติอีกครั้ง พวกนายต้องดึงฉันไว้นะ! "

ทุกคนมีความกลัวที่ยังไม่หาย แต่ก็ตั้งสติแล้วพยักหน้า

สิ่งที่ในใจคิดกลับคือ ดึงนายไว้เป็นเรื่องที่ต้องดึงเต็มที่อยู่แล้ว แต่จะดึงอยู่หรือเปล่า นี่ก็ไม่สามารถพูดได้จริงๆ…

ทันใดนั้น อู๋ฉีก็เปลี่ยนสีหน้าและตะโกนอย่างตกใจ "ห้องน้ำอยู่ไหน! ห้องน้ำอยู่ไหน?!"

ทุกคนมองหน้ากัน หมดหวังในใจ …

มันเริ่มต้นอีกครั้งจริงๆ!

ทำยังไง? !

ครูประจำชั้นตะโกนเสียงดัง "กดเขาไว้ตรงนั้น! ครั้งนี้อย่าปล่อยมือเด็ดขาด!"

ทุกคนจึงรีบกอดเอวเขาไว้ วางล้มลงกับพื้น จากนั้นก็กดแขนขาทั้งสี่ข้างไว้แน่น ครูประจำชั้นบอกว่า "พวกนายรออยู่ตรงนี้ ครูจะไปเรียกหมอมาช่วย!"

สามคนกดอู๋ฉีไว้อย่างสู้ตาย แต่อู๋ฉีก็ดิ้นรนสุดชีวิต หนึ่งในนั้นอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "โอ้เชี่ย ฉันจะกดเขาไว้ไม่ไหวแล้วทำไงดี!"

"กดไม่ไหวก็ต้องกด!" อีกคนพูดว่า "รอฉันปลดเข็มขัดก่อน มัดขาของเขาทั้งสองไว้!"

“ เป็นวิธีที่ดีที่สุด!”

ในขณะนี้อู๋ฉีถูกทับไว้กับพื้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาตะโกนออกมาว่า "ปล่อยฉัน! พวกนายไอ้ลูกสำส่อนปล่อยฉันไป!"

คนที่เดินผ่านหน้าประตูโรงพยาบาลโรคจิตเคยชินกับสิ่งที่เห็นนี้แล้ว ทุกคนก็ขี้เกียจมอง ในเมื่อ ที่นี่มักจะมีคนไข้ที่คร่ำครวญจะเป็นจะตายอย่างนี้อยู่แล้ว

ในเวลานี้ ชายชราที่เกษียณแล้วซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านด้านหลัง ได้นำไซบีเรียน ฮัสกี้ตัวใหญ่เดินไปข้างหน้า ไซบีเรียน ฮัสกี้ได้ดมรอบๆ จากนั้นก็นั่งยองๆหมุนเป็นวงกลมแล้วนั่งลงไป

น้องสามที่อยู่หอพักเดียวกันกับอู๋ฉีเห็นเข้า รีบตะโกนบอกชายชราคนนั้น “รีบพาสุนัขของคุณออกไปจากที่นี่ อย่าปล่อยให้มันอึตรงนี้”

ชายชราจ้องมองเขาและพูดว่า "คุณยุ่งอะไรด้วย?"

น้องสามรู้สึกกังวล จึงด่าออกมาว่า "ไอ้แก่นี่ ยังไม่รีบพาหมาไป จะเกิดเรื่องใหญ่แล้วนะ!"

ชายชราส่งเสียงอย่างเย็นชาและพูดว่า "ฉันเลี้ยงสุนัขตัวนี้มาหกปีแล้ว ถึงมันจะอึบนเตียงของฉัน ฉันก็จะให้มันอึอย่างสบาย แล้วฉันค่อยจัดการทำความสะอาด ฉันยังไม่ยอมให้เขาลำบากแม้แต่น้อย แล้วนายเป็นตัวอะไร ถึงกล้ามาสั่ง?”

"คุณ … " น้องสามพูดไม่ออก

ในตอนนี้ไซบีเรียน ฮัสกี้ได้ออกแรงเต็มที่ เบ่งออกมาหลายที แล้วถ่ายขี้หมาร้อนๆออกมากองใหญ่

อู๋ฉีเมื่อเห็นฉากนี้ ยิ่งแทบคลั่ง!

พริบตาเดียวดูเหมือนว่าเขาถูกกระตุ้นให้เกิดความตื่นเต้นดีใจ ทันใดนั้นพลังทั้งร่างกายเพิ่มพูนถึงมาเป็นหลายเท่า โก่งตัวขึ้น ถึงกลับทำให้สามคนที่ทับเขาไว้กลิ้งลงกับพื้น!

ทั้งสามคนหงายหลังจนไม่เป็นท่า ยังไม่ทันร้องว่าเจ็บ น้องสี่ตะโกนร้องเสียงหลง “เยสเข้ รีบขวางพี่ใหญ่ไว้!"

ทั้งสามคนพูดไป แล้วก็วิ่งตามเหมือนคนบ้า

แต่ว่า พวกเขาไหนจะเร็วเท่าอู๋ฉีที่เป็นคนบ้าจริงๆ!

พริบตาเดียวอู๋ฉีพุ่งไปอยู่ข้างหน้าไซบีเรียน ฮัสกี้ ไปถึงข้างหน้าอึหมาก้อนใหญ่ พริบตาเดียวก็เหมือนหมาที่อดอยาก อ้าปากกว้างแล้วกระโจนวิ่งเข้าไป!

ชายชราตกใจกับฉากที่ล้มลงทั้งสามมุมมอง ตกใจจนกระโดดสูงครึ่งเมตร และพูดด้วยเสียงสั่น "คุณ … คุณ … คุณหิวมากี่วันแล้ว?!"

————