บทที่ 581

อู๋ตงไห่ตกตะลึงเมื่อมองดูเย่เฉินกลืนยาอายุวัฒนะและก็โกรธจนควันออกหูทันที！

จากนั้นเขาก็ตระหนักว่า เย่เฉินเสแสร้งแสดงตั้งแต่ต้นจนจบ!

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะขายยาอายุวัฒนะให้กับตนเลย อยากให้สองพ่อลูกอับอายต่อหน้าสาธารณชน!

และตนยังคิดด้วยความไร้เดียงสาว่า เสนอราคาหนึ่งพันล้านหยวน โน้มน้าวใจเขาได้แล้ว เพียงแค่ให้เขาขอโทษ เขาก็จะยินดีนำยาอายุวัฒนะมาให้!

เมื่อคิดว่าตนเองนั้นถูกเขาเล่นงานแบบนี้ อีกอย่างมือของลูกเขาก็ใช้งานไม่ได้แล้ว อู๋ตงไห่ก็โกรธจนแทบคลั่ง!

เขายืนขึ้นจากพื้นทันที ตะโกนออกมาว่า: “เย่เฉิน ถ้าฉันอู๋ตงไห่ไม่ฆ่านาย สาบานได้เลยว่าฉันไม่ใช่คน!”

พูดจบ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที และโทรหาบอดี้การ์ดของตัวเอง

บอดี้การ์ดของเขา ล้วนแล้วเป็นมือฉมัง และพวกเขาต่างก็เป็นเทพแห่งสงครามที่ปลดเกษียณมาจากกองทัพ!

คนเหล่านี้ ปกติแล้วดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่ไม่ว่าใคร ต่างก็เป็นนักฆ่าอันดับต้นๆ!

พูดได้ว่า นักฆ่าชั้นนำทั้งหมดนั้นคลานออกมาจากกองศพคนตาย!

แต่ทว่าในตอนนี้ใบหน้าของเย่เฉินกลับสงบลง ไม่สั่นไหวแม้แต่นิด

เมื่อยาอายุวัฒนะลงถึงท้อง ความรู้สึกภายในร่างกายเกิดความร้อนแผ่ปกคลุม เขากินยาเม็ดนี้ไปแล้ว 5-6 เม็ด แม้ยาจะไม่มีผลกระทบต่อคนที่มีอายุน้อย แต่กลับสามารถทำให้สมรรถภาพทางร่างกายดีขึ้นไม่น้อย ดังนั้นตอนนี้ร่างกายเปี่ยมไปด้วยพลัง แต่กลับไม่รู้จะเอาไปใช้ตรงไหน ถ้าบอดี้การ์ดของตระกูลอู๋กล้ามาอวดเก่งกับตัวเขา ก็สามารถจัดการพวกมันได้ทั้งหมดรวดเดียวจบ!

แต่เขาคิดไม่ถึง คุณท่านซ่งทำเสียงไม่พอใจ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นมา และตะโกนด้วยความโกรธว่า: “อู๋ตงไห่! ตระกูลอู๋ของคุณใหญ่โตกว่า แต่ตระกูลซ่งของฉันก็ไม่ใช่เล็กนะ ฉันก็อยากจะรู้ว่าตระกูลอู๋ที่แท้แล้วมีความน่าเกรงขามสักแค่ไหน กล้าทำร้ายแขกผู้มีเกียรติของตระกูลซ่งถึงที่บ้านซ่งเลย!”

เมื่อพูดจบ คุณท่านซ่งตะโกนเสียงดังว่า: “บอดี้การ์ดมา ล้อมห้องโถงไว้! วันนี้ใครกล้าแตะแม้แต่นิ้วมือของอาจารย์เย่ ตีให้ตายได้เลย!”

อู๋ตงไห่จ้องเขม็งคุณท่านซ่ง กัดฟันพูดด้วยความโกรธ: “คุณอาซ่ง เขาเห็นสองพ่อลูกอย่างเราเหมือนลิง และทำให้มือลูกชายของฉันพิการ 1 ข้าง คุณยังจะปกป้องมันอีกเหรอ?! หรือว่าตระกูลซ่งของคุณ ต้องการต่อต้านตระกูลอู๋งั้นเหรอ?!

คุณท่านซ่งกล่าวอย่างเย็นชา: “อาจารย์เย่เป็นผู้มีพระคุณต่อแซ่ซ่ง เหมือนให้ชีวิตใหม่แก่แซ่ซ่ง ถ้าคุณจะต่อต้านอาจารย์เย่ งั้นก็เท่ากับว่าคุณต่อต้านตระกูลซ่งของเราเช่นกัน!”

“ได้! ได้! ได้!”

อู๋ตงไห่กัดฟันพูด: “ตระกูลซ่งของคุณสุดยอดไปเลย! ไม่เห็นคนตระกูลอู๋อย่างฉันอยู่ในสายตาแล้ว! เป็นเพราะรู้สึกว่าเราอยู่ในถิ่นของพวกคุณใช่ไหม พวกคุณสามารถที่ข้ามหัวตระกูลอู๋ของเราได้งั้นสิ ?!”

คุณท่านซ่งกล่าวอย่างโอหัง: “คนแซ่ซ่งอย่างข้าใจกว้างโอบอ้อมอารี ไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีลับหลังคนอื่นได้หรอก แต่ถ้ามีคนที่อยู่ในถิ่นของแซ่ซ่ง แล้วต่อต้านคนที่มีพระคุณกับคนแซ่ซ่ง งั้นก็ขอโทษด้วย! ไม่ว่าเขาคือใคร แซ่ซ่งไม่มีทางที่จะชินกับความประสาทของเขา!

คุณท่านซ่งตะโกนด้วยความโกรธ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นได้ยิน!

ทั้งชีวิตของคุณท่าน ก็ได้ผ่านการทดสอบมาอย่างนับครั้งไม่ถ้วน เคยผ่านการต่อสู้ทั้งหมด เป็นคนที่เติบโตมาในลักษณะที่มีวุฒิภาวะและเพิ่งกินยาอายุวัฒนะไป พละกำลังและสมรรถภาพทางร่างกายดีเยี่ยม เสียงตะโกนด้วยความโกรธมันสะเทือนใจมากจริงๆ!

อู๋ตงไห่ก็เริ่มกลัวเช่นกัน!

เขามาจินหลิง พาบอดี้การ์ดมาเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

แม้ว่าบอดี้การ์ดเหล่านี้จะเป็นมือฉมังระดับปรมาจารย์ก็ตาม แต่เมื่อเผชิญกับคนของตระกูลซ่งที่มีมากมายขนาดนี้ ก็ไม่มีโอกาสชนะแน่นอน

ท้ายที่สุดนี่คือถิ่นฐานของตระกูลซ่ง มีบอดี้การ์ดหลายสิบคนอยู่ตรงหน้าตระกูลซ่งใครจะรู้ว่าข้างในยังมีซ่อนอยู่อีกกี่คน?

หากต้องต่อสู้กันจริงๆ อู๋ตงไห่ไม่พอใจอย่างแน่นอน!

บอดี้การ์ดชั้นยอดไม่กี่คนอาจจะสามารถจู่โจมดั่งขุนพลจูล่งเทพสงคราม แต่ตัวเองและลูกชายกำลังรบมีไม่มากขนาดนั้น หากทำไม่ดีก็อาจจะได้รับบาดเจ็บ จนถึงขั้นถูกตระกูลซ่งทิ้งไว้ที่นี่

แม้ว่าตระกูลอู๋จะทรงพลัง แต่ทั้งหมดต่างก็อยู่ในซูหาง ซึ่งในตอนนี้ก็เปรียบดั่งกับน้ำไหลดับไฟใกล้ไม่ได้

เมื่อคิดถึงตอนนี้ อู๋ตงไห่ทำได้เพียงแค่ตัดสินใจ หลีกเลี่ยงการปะทะชั่วคราว!

ดังนั้นเขาจึงหัวเราะเยาะเย้ยว่า: “ความหมายของคุณอาซ่ง คืออยากจะฉีกหน้าตระกูลอู๋? ได้! ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นฉันก็เป็นตัวแทนตระกูลอู๋ ที่จะขอตัดขาดกับตระกูลซ่ง จากนี้ตระกูลซ่งและตระกูลอู๋ แยกทางกัน!”

————