เมื่อมาถึงที่หน้าบ้านของแฟนสาว เขาเคาะประตู แต่ไม่มีคนออกมาเปิดประตู

เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ แฟนของตัวเองจานเจวียนกับลูกค้าที่มาซื้อบุหรี่เถื่อน กำลังทำเรื่องที่สุกเอาเผากินกันอยู่ในห้องนอนของแฟนเขา

เขาโทรไปทางวีแชทของแฟนสาว แฟนก็ไม่ได้รับสายโทรศัพท์ เขาคิดว่าแฟนกำลังนอนอยู่ เขาก็เลยไปเอากุญแจที่ซ่อนอยู่ในกระถางผักดอง

นี่เป็นความลับของแม่ยายที่อยู่ใต้กระถางผักดองที่เขาพบโดยบังเอิญ แต่คนที่อายุมากแล้ว อาจจะหลงลืมง่าย ดังนั้นคิดเผื่ออนาคตแม่ยายถึงได้แอบซ่อนกุญแจไว้ใต้ถางผักดอง เผื่อมีเหตุฉุกเฉิน

แต่ครั้งนี้ทำให้จ้าวโจ๋วเยว่สะดวก

จ้าวโจ๋วเยว่หยิบกุญแจออกมา และเปิดประตู เดินเข้าไปในลานบ้านที่เป็นบ้านสร้างเอง

หลังจากเขาดินเข้าไปที่ลานบ้าน ประตูห้องถึงจะปิดอยู่ แต่ไม่ได้ล็อก

ดังนั้นจ้าวโจ๋วเยว่จึงผลักประตูและเดินเข้าไป ผ่านห้องโถง เขาได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนเสียงครางเบาๆ ของแฟนสาวเขาออกมาจากห้องนอน

เขาเลยเดินกะโผลกกะเผลกไปตรงหน้าประตู ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกผิดปกติ เพราะในห้องนอกจากมีเสียงผู้หญิงแล้ว ยังมีเสียงผู้ชายอีกด้วย แถมยังมีจังหวะที่บ้าระห่ำอีก

เขาเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็เลยถีบไปที่ประตูด้วยความโกรธ และพบว่ามีคนสองคนเปลือยกายกอดกันอยู่ คนที่อยู่ข้างล่างก็คือแฟนสาวเขาจางเจวียน

จ้าวโจ๋วเยว่ในตอนนี้โมโหถึงขีดสุด เขาตะโกนด้วยเสียงที่หอบหืดออกมา: “จางเจวียน!ไอ้สัตย์ทำไมต้องหักหลังฉันด้วย?!”

คนสองคนที่อยู่บนเตียงได้อุทานออกมาด้วยความตกใจ และรีบพลิกตัวแล้วไปซ่อนอยู่ในผ้าห่ม จางเจวียนเอาผ้าห่มพันตัวเองไว้แน่น และมองจ้าวโจ๋วเยว่ด้วยความลนลาน: “นาย…..นายเข้ามาได้อย่างไร? นายเข้ามาได้อย่างไร?”

จ้าวโจ๋วเยว่ด่าด้วยความโกรธและแค้นว่า: “เธอไม่ต้องสนใจหรอกว่าฉันเข้ามาได้อย่างไร? ถ้าฉันไม่ได้เข้ามาเห็นด้วยตาฉันเองฉันคงไม่รู้ว่าเธอหักหลังฉัน!”

ระหว่างที่พูด เขามองไปที่ชายอ้วนที่อยู่ข้างๆ จางเจวียน เขาได้กัดฟันและด่าไปว่า: “ไอ้ชาติหมามึงกล้าหลับนอนกับแฟนกูหรือ กูเอามึงตายแน่!”

พูดจบ จ้าวโจ๋วเยว่ได้พุ่งเข้าใส่ชายอ้วนคนนี้

ยังไม่ทันไปโดนตัวเขาเลย ชายอ้วนคนนี้ถีบเขาผ่านผ้าห่ม ถีบจนเขาล้มลงไป และกระเด็นออกไปนอกประตู และด่าเขาว่า: “นายนี่เองหรือไอ้คนไร้ค่านั้น!เสี่ยวเจวียนอยู่กับนาย จะมีความสุขได้อย่างไร? และจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้หรือ? ได้ข่าวว่านายหาเงินได้ไม่เท่าไหร่ หรือนายคิดว่าจะให้เสี่ยวเจวียนขายบุหรี่เถื่อนเพื่อเลี้ยงนายหรือ?”

จางเจวียนที่อยู่ข้างๆ ตกใจและถามว่า: “พี่หลิว……พี่……พี่รู้ได้ไงว่าเป็นบุหรี่ที่ฉันขายเป็นบุหรี่ปลอม……”

ขายอ้วนคนนี้พูดด้วยความรักใคร่ว่า: “เด็กโง่ ฉันสูบบุหรี่มาตั้งหลายปี บุหรี่จีนแท้กับบุหรี่จีนปลอมทำไมฉันจะแยกไม่ออก?”

จางเจวียนตกใจสุดขีดและพูดโพล่งออกมา: “พี่หลิว พี่รู้ว่าบุหรี่ที่ฉันขายเป็นบุหรี่ปลอม ทำไมถึงยังมาซื้อ? แถมซื้อทีละมากๆอีกด้วย?”

ชายอ้วนคนนี้เอามือไปจับที่ใต้คางของจางเจวียนและยิ้มและพูดว่า: “ฉันแค่อยากให้เธอมีเงินมากกว่านี้ สำหรับฉันแล้วเงินที่เอามาซื้อบุหรี่ปลอมนี้เป็นแต่เศษเงินของฉัน เพียงแค่เธอดีใจฉันก็ดีใจด้วยแล้ว”

สีหน้าของจางเจวียนปรากฏความเขินอาย และได้เข้าไปกอดขายอ้วนคนนี้ และพูดอย่างเขินอายว่า: “พี่หลิว พี่ดีกับฉันจริงๆ…..”