เฉีบนหงเย่นรู้สึกคันและอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอเองก็ไม่มีทางอื่นที่จะจัดการกับคืนนี้

ไปโรงพยาบาลก็ไม่มีเงิน ต้องรอจนกว่าเครื่องชงกาแฟจะขายได้พรุ่งนี้

ช่วยไม่ได้ เธอทำได้เพียงลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องชั้นสองกับเซียวฉางเฉียน

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอนใหญ่และหรูหราบนชั้นสอง เซียวฉางเฉียนแทบรอไม่ไหว พึมพำว่า:"ที่รัก คืนนี้ฉันยังอยากรำลึกความหลังกับเธอ…"

เฉียนหงเย่นตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และในขณะที่พยายามดิ้นรน เธอพูดว่า:"วันนี้ช่างมันเถอะ รีบนอนเถอะ"

เซียวฉางเฉียนอ้อนวอน:"อย่าสิที่รัก"

เฉียนหงเย่นรู้สึกอึดอัดอย่างมากในเวลานี้ ไม่มีความคิดแบบนั้นหรอก และเธอก็โพล่งออกมา:"บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ วันนี้เราสองคนจะนอนแยกกัน!"

แม้ว่าเซียวฉางเฉียนจะหดหู่มาก แต่เมื่อได้เห็นอารมณ์ของภรรยาของเขาตื่นเต้นมาก เขาไม่อยากบังคับ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอม

ทั้งสองนอนอยู่บนเตียง เซียวฉางเฉียนยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมเฉียนหงเย่น แต่ท่าทางของเฉียนหงเย่นนั้นแน่วแน่มาก เมื่อทำอะไรไม่ได้ เซียวฉางเฉียนเลยหลับลึกไป

แต่เฉียนหงเย่นที่นอนอยู่ข้างๆเขา พลิกไปพลิกมาไม่สามารถนอนหลับได้

อาการคันที่ขีดข่วนหัวใจและตับของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง และหัวใจของเธอก็เต้นระรัวมากขึ้น รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นโรคนี้จริงๆ

เธอกำลังคิดที่จะไปโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้เพื่อตรวจดูอย่างละเอียด และในขณะเดียวกันก็กังวลว่าสามีของเธอจะติดเชื้อเพราะตัวเธอเอง

…….

เย่เฉินเอาแต่คิดที่จะเตรียมสวนผักให้ภรรยาของเขาเก็บ

เซียวชูหรันตั้งคงตั้งตารอการเดินทางของวันพรุ่งนี้จนกว่าเข้านอน

เธอคิดว่าสามีของเธอจะพาเธอไปที่ฐานผักและผลไม้ในเขตชานเมือง

แต่เธอไม่เคยคิดฝันว่า เย่เฉินสามีของเธอ ที่รักภรรยามาก กำลังเตรียมที่จะสร้างสวนผักที่ไม่เหมือนใครสำหรับเธอในคืนนี้!

เวลา24.00 น. หวังเจิ้งกาง ส่งข้อความ WeChatเขา บอกว่าเขาพาคนมาแล้ว

และเซียวชูหรันซึ่งนอนอยู่ข้างเย่เฉินก็หลับไปแล้ว ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอมาก และดูเหมือนว่าเขาจะหลับสบายมาก

แต่ว่า เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตื่น เย่เฉินได้รวบรวมเรกิเล็กน้อยบนปลายนิ้ว และแตะเบา ๆ บนหน้าผากของเธอ

แบบนี้ ก็สามารถมั่นใจได้ว่าภรรยา จะหลับจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้

เพราะต้องการเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ภรรยา หากเธอผล็อยหลับไปและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ตื่นขึ้นและนอนลงที่หน้าต่าง ความประหลาดใจนั้นจะถูกเปิดเผยล่วงหน้า

ต่อมา เย่เฉิน พลิกตัวและลุกจากเตียงและไปที่ลานด้านล่าง

ไม่กี่นาทีต่อมา หวังเจิ้งกางได้นำรถบรรทุกขนาดเล็กสองสามคันมาที่ประตูคฤหาสน์

รถบรรทุกเต็มไปด้วยผัก แตง และพืชทุกชนิด และแต่ละผลก็ออกผล และการเติบโตก็น่าพอใจมาก

เมื่อหวังเจิ้งกางเห็นเย่เฉิน เขาพูดด้วยความเคารพว่า:"อาจารย์เย่ ผมมีพืชผักและผลไม้ที่ดีที่สุดที่หาได้ในเมืองจินหลิง!"

"พันธุ์ไม้หรือพันธุ์อะไรก็ได้ในนี้ถูกคัดสรรมาอย่างดีในโรงขนาดใหญ่นับไม่ถ้วน และเลือกที่ดีที่สุด! สวนผักที่ผมจะหามาให้คุณจะไม่มีวันหาต้นที่สองในเมืองจินหลิงหรือแม้แต่คนทั้งประเทศจะหาได้แล้ว !"

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"เหนื่อยหน่อยนะ ฉันจะจำเรื่องนี้ไว้"