บทที่ 266

อย่าว่าแต่ให้เศษเงินกับตัวเองเลย ก็แม้แต่สัญญาที่ว่าจะลงทุนที่ยังไม่ได้เซ็นเป็นลายลักษณ์อักษร

ตอนนี้ดูเหมือน มีเพียงแค่ให้เซียวอี้เชียนรีบฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ชายขึ้นมา ตัวเองอาจจะได้รับประโยชน์จากเขาต่อไป

มิฉะนั้น เซียวอี้เชียนจะต้องทิ้งตัวเองแน่นอน ตลอดจนทิ้งตระกูลเซียวทั้งตระกูล

จนถึงตอนนี้ ลงทุน 10 ล้านหยวนของเซียวอี้เชียนนั้น เป็นเพียงการรักษาบริษัทเซียวซื่อให้คงอยู่ต่อไปเท่านั้น ยังไม่สามารถทำให้บริษัทเซียวซือกลับมารุ่งเรืองได้

เซียวฉางเฉียนอยู่ข้างๆยิ้มแล้วพูดว่า： กินครั้งละหนึ่งเม็ดก็พอ มีฤทธิ์แรงมาก”

“อืม”เซียวฉางเฉียนพยักหน้า ต่อมา แกะออกมาจากแผงยาสามเม็ด กินลงไปครั้งเดียว

เขาหวังว่ายาฝรั่งนำเข้านี้จะได้ผล ดังนั้นจึงได้พูดกับเซียวเวยเวยว่า： “เวยเวย คุณขึ้นไปข้างบนกับผม”

เซียวเวยเวยรีบพยักหน้า มาคว้าข้อมือของเซียวอี้เชียน พูดประจบสอพลอว่า： “ที่รัก พวกเรากลับไปที่ห้องแล้วค่อยลองกัน”

เซียวอี้เชียนตอบกลับอืม ลากเสี่ยวเวยเวยเข้าไปในห้อง จากนั้นให้เธอถอดออกทั้งตัว มาช่วยให้ตัวเองมีความมั่นใจ

แต่น่าเสียดายก็คือ เซียวเวยเวยทำมาตั้งนาน แต่ว่ายาเหล่านี้กลับไม่มีผลอะไร！

เซียวอี้เชียนได้กินลงไปอีกสามเม็ด แต่ยังคงไม่มีอารมณ์

ช่วงเวลานี้ทำให้เขารู้สึกแย่มาก

ตาเห็นเซียวเวยเวยเย้ายวนอยู่บนตัว ในใจเขาเกิดโมโห ถีบเธอตกเตียง ตะโกนว่า： “ที่นี่ไม่ต้องการแกอีก ไสหัวออกไป！”

เซียวเวยเวยเกิดความกลัวว่าเซียวอี้เชียนจะโมโหตัวเอง รีบพูดว่า： “ที่รัก คุณก็อย่าใจร้อนไป ฉันเชื่อว่าจะหาทางรักษาคุณได้ในไม่ช้า!”

“ไสหัวไป！” เซียวอี้เชียนตะโกนอย่างหงุดหงิด เอาหมอนโยนใส่เซียวเวยเวย

เซียวเวยเวยไม่กล้าที่จะสัมผัสเขา รีบใส่เสื้อผ้า ลุกลี้ลุกลนออกจากห้อง

เซียวอี้เชียนนอนอยู่บนเตียงคนเดียว โกรธจนตัวสั่นไปหมด

ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง หลังจากที่เดินมาถึงจุดสูงสุดในชีวิต สิ่งที่รอคอยมากที่สุดคือการได้ชื่นชมความรู้สึกรักใคร่กับสาวงามนับไม่ถ้วน

แต่ว่า พอตัวเองสูญเสียความสมรรถภาพทางด้านนั้นแล้ว สาวสวยมากมายขนาดนี้ หมายความว่าไม่สามารถเกี่ยวข้องกันได้?

เขารับไม่ได้！

ในขณะที่เขาโกรธนั้น จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น

สายโทรศัพท์ที่เข้านั้น คือแม่ของตัวเอง

เซียวอี้เชียนรีบรับโทรศัพท์ ถามด้วยความเคารพว่า： “แม่ ดึกขนาดนี้แม่ยังไม่นอนเหรอ?”

เซียวปี่หัวด่าด้วยความโมโหอยู่ในสาย： “แกมันไอ้บัดซบ！แกจะฆ่าฉันให้ตายงั้นเหรอ?หรือว่าแกคิดจะให้ปีนี้ที่ฉันอายุแปดสิบสี่ปีเคราะห์ครั้งนี้ผ่านไปไม่ได้?”

เซียวอี้เชียนรีบถามกลับว่า： “แม่ นี่แม่กำลังพูดอะไร ผมจะฆ่าแม่ได้ยังไง?”

“ถุย！”เซียวปี้หัวตะโกนด่าว่า： “ฉันถามแก แกทำไมถึงได้ไปล่วงเกินซือเทียนฉี? ตอนนี้จะตัดขาดมิตรภาพกับพวกเรา แกรู้ไหมสำหรับครอบครัวของเราแล้ว สูญเสียมากแค่ไหน?！”

————