เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าซ่งหวั่นถิงจะจูบตัวเขา

พูดตามตรง แม้ว่าเขาจะเป็นคุณชายของตระกูลเย่ และเป็นอาจารย์เย่ที่ทุกคนในจินหลิงชื่นชมและให้ความเคารพ แต่กับเรื่องผู้หญิง เขาไม่มีประสบการณ์จริงๆ

ก่อนหน้านั้น การติดต่อที่ใกล้ชิดที่สุดของเขากับผู้หญิงคนหนึ่งคือการจูบเบาๆกับเซียวชูหรันภรรยาของเขา

อย่างไรก็ตาม ครั้งนั้นเป็นการจูบเบาๆและจบแบบรวดเร็วมาก

ในทางตรงกันข้าม จูบของซ่งหวั่นถิงนั้นสมจริงกว่า และทำให้ร่างกายอ่อนระทวย

เย่เฉินก็เริ่มทำตัวไม่ถูก ตื่นตระหนกจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ซ่งหวั่นถิงอาจเพราะเหนื่อยเกินไปที่ต้องหันหลังกลับและข้ามคอนโซลกลางเพื่อจูบเย่เฉิน หนึ่งนาทีต่อมาเธอคงทนไม่ไหว ดังนั้นเธอจึงหน้าแดงและนั่งกลับมาที่เดิม

ในเวลานี้ ใบหน้าที่สวยงามของซ่งหวั่นถิงนั้นแดงจนเหมือนจะมีเลือดไหลออกมา

แม้แต่ติ่งหูที่ซ่อนอยู่ในเส้นผมก็กลายเป็นสีแดง

ซ่งหวั่นถิงไม่กล้ามองเย่เฉิน แต่จ้องไปที่พวงมาลัยอย่างประหม่า ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

และเย่เฉิน ก็รู้สึกประหม่าเช่นกัน

ในรถ เกิดความเงียบงันที่อึดอัดชั่วขณะหนึ่ง

ซ่งหวั่นถิงเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบนี้ เธอพูดกับเย่เฉินเบาๆว่า "อาจารย์เย่ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจึงไปจูบคุณ ถ้าคุณทำให้ขุ่นเคืองโปรดยกโทษให้ฉันด้วย … "

เย่เฉินไอแห้งๆ และพูดอย่างเชื่องช้า "นี่…หวั่นถิง…ผม…"

เมื่อพูดถึงตอนนี้ เย่เฉินลังเลอย่างเห็นได้ชัด

เขาไม่ต้องการทำร้ายซ่งหวั่นถิง

ใช่ ทนไม่ได้ที่จะทำร้ายเธอ

ดังนั้น เขาทำได้เพียงถอนหายใจและพูดว่า "หวั่นถิง ผมแต่งงานแล้ว คุณรู้…"

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าและพูดเบาๆว่า “หวั่นถิงเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของอาจารย์เย่และภรรยาของคุณ”

หลังจากพูดจบ เธอก็รวบรวมความกล้าเพื่อมองเย่เฉินและพูดอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถิงรักคุณอย่างจริงใจและต้องการอยู่กับคุณอย่างจริงจัง หวั่นถิงรู้ว่าอาจารย์เย่แต่งงานแล้ว หวั่นถิงรู้ว่าหวั่นถิงไม่มีคุณธรรมพอที่จะทำสิ่งนี้ แต่หวั่นถิงคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะไล่ตามความรักของตนเอง และหวั่นถิงเองก็เหมือนกัน…”

เย่เฉินพูดด้วยอารมณ์ทำอะไรไม่ได้ "คุณเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ผมก็เป็นคนที่แต่งงานแล้ว"

ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างดื้อรั้นว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถิงได้ยินมาว่า ภรรยาของคุณแต่งงานกับคุณมานานกว่าสามปีแล้ว และไม่มีความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาที่แท้จริง คุณและภรรยาของคุณแต่งงานกันภายใต้การจัดการของปู่ของภรรยาคุณเท่านั้น หวั่นถิงไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงยังรักษาการแต่งงานที่ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริงมานานกว่าสามปี ไม่ยอมปล่อยมันไป?”

ขณะที่เธอพูด อารมณ์ของเธอค่อยๆขึ้นและพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า “วินาทีที่หวั่นถิงได้พบและรู้จักกับอาจารย์เย่ หวั่นถิงก็รู้สึกเสียใจแทนอาจารย์เย่ จินหลิงเคารพคุณในฐานะมังกรตัวจริงบนโลก นี่เป็นเพราะทุกคนรู้จักคุณ รู้ว่าความแข็งแกร่งของคุณนั้นไม่ธรรมดา เหนือกว่าคนธรรมดาในจินหลิง แต่หวั่นถิงไม่เข้าใจ ในเมื่อคุณมีความสามารถเช่นนั้น ทำไมคุณต้องแต่งเข้าไปในตระกูลเซียว กลายเป็นลูกเขยที่ไม่มีความเป็นสามีภรรยาอย่างแท้จริง?”

เย่เฉินยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "ชูหรันมีบุญคุณต่อผม ผมจะทิ้งเธอเพราะผมมีความสามารถบางอย่างได้อย่างไร?"

เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินสิ่งนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาสีแดงของเธอ เธอพูดว่า "สิ่งที่ภรรยาของคุณสามารถให้คุณได้ หวั่นถิงเชื่อว่าหวั่นถิงก็สามารถให้คุณได้ สิ่งที่ภรรยาของคุณไม่สามารถให้คุณได้ หวั่นถิงก็สามารถให้คุณได้…"