เย่เฉินไม่รู้ว่าตอนนั้นตนเองทิ้งอะไรไว้ให้กับอิโตะ นานาโกะ ตกลงมันคือสายตาอะไร

เนื่องจากตอนนั้นไม่มีกระจก เพื่อดูว่าดวงตาของเขาเป็นอย่างไร

แต่เขาจำความรู้สึกตอนนั้นของเขาได้ดี

ตอนนั้นเขามองเห็นเธอถูกคู่ต่อสู้โจมตีอย่างต่อเนื่อง ภายในใจของเขารู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

ดังนั้น เมื่อคิดดูแล้ว อิโตะ นานาโกะที่มองเห็นในตอนนั้น น่าจะเป็นสายตาที่มองตัวเองอย่างปวดใจมั้ง？

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย จึงถอนหายใจ แล้วพูดอย่างจริงจัง“จากนี้ไปอย่าโง่ขนาดนี้อีกนะ การแข่งขันสามารถมำมันได้อย่างเต็มที่ แต่อย่าความคิดที่นอกเหนือจากนี้แม้แต่เล็กน้อย จนทำให้เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์อันตราย”

อิโตะ นานาโกะที่ได้ยินคำพูดเป็นห่วงของเย่เฉิน หัวใจของเธอก็ดีใจลิงโลดเหมือนผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง เธอพยักหน้าติดต่อกันหลายครั้ง“ฉันทราบแล้วค่ะเย่เฉินซัง！”

เย่เฉินที่มองไปที่เธอ ที่ยังคงเห็นรอยฟกช้ำที่หางตา จึงอดพูดแนะนำไม่ได้“นัดต่อไปคุณต้องแข่งกับเอ้าเสวี่ย จะต้องจำไว้นะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ถ้าคุณรู้สึกว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเอ้าเสวี่ย คุณก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่อย่าฝืนแบกรับ หรือฝืนทน เพราะความแข็งแกร่งของเอ้าเสวี่ยในตอนนี้ สูงกว่าคุณแน่นอน อีกทั้งยังเหนือกว่าคุณมาก ถ้าคุณฝืนเกินไป กลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ”

อิโตะ นานาโกะที่ได้ยินมาถึงตรงนี้ เธอก็พยักหน้าเบาๆ แล้วอดถามขึ้นมาไม่ได้ว่า“เย่เฉินซัง นานาโกะมีความสงสัยค่ะ มันฝังอยู่ภายในใจมานานแล้ว อยากให้คุณช่วยชี้แนะ ไม่รู้ว่าจะเสียมารยาทไหม ？”

เย่เฉินจึงเอ่ยอย่างเรียบเฉย“คุณพูดเถอะ ถ้าผมบอกคุณได้ ผมจะไม่เก็บซ่อนไว้”

อิโตะ นานาโกะจึงรีบพูดว่า“การแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยนฉันกับอาจารย์ผู้มีพระคุณเคยศึกษากันมาก่อนเคยดูวิดีโอการแข่งขันของเธอมาเยอะมาก รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเธอในตอนนี้ ดูเหมือนจะดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด เห็นได้ชัดว่าดีขึ้นมากกว่าจังหวะการฝึกฝนในปกติ เพราะฉะนั้นฉันอยากถามเย่เฉินซังว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนเธอถึงพัฒนาตัวเองได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้？ความคืบหน้ากับการพัฒนานี้มีความเกี่ยวข้องกับเย่เฉินซังไหมคะ？”

เย่เฉินหัวเราะพลางเอ่ยถาม“ถ้าผมบอกว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ？”

อิโตะ นานาโกะส่ายหัวไปมา“เย่เฉินซังโปรดยกโทษให้นานาโกะที่เสียมารยาทด้วย ถ้าเย่เฉินซังบอกว่าไม่เกี่ยวอะไร งั้นนานาโกะคงไม่เชื่อหรอกค่ะ！”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดตรงไปตรงมา“คุณเดาไม่ผิดหรอก มันเกี่ยวข้องกับผมจริงๆนั่นแหละ”

อิโตะ นานาโกะพูด“ขอบคุณเย่เฉินซังที่พูดอย่างตรงไปตรงมา！”

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น ได้เดินมาถึงหน้าประตูของTomson Rivieraแล้ว เย่เฉินมองไปที่เธอ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“เอาล่ะ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ เตรียมการแข่งขันนัดหน้าให้ดี”

อิโตะ นานาโกะรู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่ยังคงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง สองมือวางไว้ข้างหน้า แล้วโค้งคำนับ“ขอบคุณการแนะนำของเย่เฉินซังในวันนี้นะคะ！”

เย่เฉินยิ้มและพยักหน้า แล้วโบกมือให้เธอ พลางพูดว่า“ขอบคุณสำหรับชานมไข่มุกของคุณนะครับ ผมไปแล้วนะ”

พูดจบ ก็เดินก้าวเข้าไปในTomson Riviera

อิโตะ นานาโกะที่มองตามหลังอยู่นาน จนกระทั่งแผ่นหลังของเขาหายลับไปต่อหน้า คราวนี้เธอจึงถอนหายใจ แล้วหันหลังกลับ

……

ตอนนี้

โรงแรมสากลจินหลิง

โคบายา ชิจิโร่พึ่งอาบน้ำเสร็จในห้องน้ำของตนเอง เขาเดินไปรินวิสกี้อย่างช้าๆ นั่งลงตรงโซฟาด้านหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองวิวยามค่ำคืนของจินหลิงด้วยใบหน้าพึงพอใจ

เหตุผลที่เขาอารมณ์ดีมาก เป็นเพราะการแข่งขันสากลของจินหลิงแบบฟรีสไตล์ในครั้งนี้ มีการทำลายสถิติความสนใจในประเทศจีน ถึงกระนั้น ความนิยมของยากระเพาะเสี่ยวหลินก็พุ่งขึ้น