การเอ่ยถึงชื่อของเย่ฉางอิงนั้น ยังคงทำให้คนวัยกลางคนหลายคนในตระกูลเย่นจิงถอนหายใจ

เพราะสำหรับตระกูลใหญ่เหล่านี้ ไม่มีความมั่งคั่งใดที่สำคัญเท่ากับลูกหลานที่มีอำนาจที่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้

ห้างสรรพสินค้าเป็นเหมือนสนามรบ บางครั้งการเบี่ยงเบนเล็กน้อยอาจนำไปสู่การทำลายล้างของกองทัพทั้งหมด นี่คือเหตุผลที่หลายตระกูลเย่มีขึ้น ๆ ลง ๆ และหลายคนถึงกับเปิดฉากของประวัติศาสตร์โดยตรง

หากแต่ละตระกูลต้องการมั่งคั่งไม่สำคัญว่าเงินจะอยู่ในมือมากแค่ไหน มีที่ดินอยู่ในมือมากเท่าไหร่ สิ่งสำคัญคือลูกหลานของเขาจะสามารถสร้างคนที่โดดเด่นออกมาได้เรื่อยๆหรือไม่

ตระกูลเย่ในปัจจุบันมีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก และไม่สามารถแยกออกจากรากฐานที่มั่นคงที่ เย่ฉางอิงได้วางไว้เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว

นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนจำเย่ฉางอิง และถือว่าเขาเป็นพระจันทร์ที่สดใสในหัวใจของพวกเขา

เย่เฉินไม่คาดคิดมาก่อนว่าพี่น้องกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางจะคุกเข่าลง เมื่อได้ยินชื่อพ่อของเขา เมื่อเห็นว่าการแสดงความเคารพของคนสองคนที่ไม่ได้เสแสร้ง ความโกรธที่มีต่อทั้งสองคนก็หายไปในไม่กี่นาที

ในขณะนี้ กู้เย้นเจิ้งหันศีรษะมองไปที่กู้เหว่ยเลี่ยงลูกชาย และลูกชายคนที่สามกู้เหว่ยกวง พลางพูด "พวกนายทั้งสอง เห็นสายเลือดเดียวกันของพี่ฉางอิงยังไม่คุกเข่ายอมรับผิดอีก!"

กู้เหว่ยเลี่ยงเข้าใจแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเย่ฉางอิงมากนัก แต่เขาเดาว่าเย่เฉินเป็นลูกหลานของตระกูลเย่ในเย่นจิง

อย่าไปสนใจว่าตระกูลกู้และตระกูลเย่จะเป็นหนึ่งในสามตระกูลหลักในเย่นจิง แต่ตระกูลที่อ่อนแอกว่านั้นไม่ใช่แม้แต่น้อย

บางคนพูดติดตลกว่าสามตระกูลใหญ่ในเย่นจินอันที่จริงก็แค่ "สองมังกรชิงแก้ว"

มังกรทั้งสองหมายถึงตระกูลเย่และตระกูลซู สำหรับตระกูลกู้เป็นเพียงลูกแก้ว

ความแข็งแกร่งของตระกูลเย่นั้นแข็งแกร่งกว่าของตระกูลกู้

แม้ว่าพี่น้องกู้เย้นจง กู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางจะถูกผูกไว้ด้วยกัน แต่สำหรับตระกูลเย่ ก็ยังไม่พอที่จะดู

ยิ่งไปกว่านั้น กู้เย้นจงหัวหน้าของตระกูลกู้ยืนอยู่กับเย่เฉินในตอนนี้

เมื่อเทียบเท่ากับความจริงที่ว่า พี่น้องกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางไม่เพียงแต่เผชิญหน้ากับตระกูลเย่ แต่ยังมากกว่าครึ่งหนึ่งของตระกูลกู้ด้วย!

ท้ายที่สุด กู้เย้นจงพี่ชายคนโตในตอนนี้ดูเหมือนจะหายดีแล้ว ถ้างัดข้อขึ้นมาแรงของน้องรองและน้องสามก็ไม่สามารถสู้พี่ใหญ่ได้ ยังจะคุยเรื่องตระกูลเย่อะไรอีกล่ะ?

ดังนั้น กู้เหว่ยเลี่ยงจึงไม่กล้าที่จะชักช้า เขามาหากู้เย้นเจิ้งพ่อของเขาภายในสองสามก้าว เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม "คุณเย่ โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่เงอะงะและไม่รู้จักเขาไท่!"

สมองของกู้เหว่ยกวงนั้นไม่ดีเท่าของกู้เหว่ยเลี่ยง แต่เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงไม่กล้าถามอะไรมากไปกว่านี้ เขาก้าวออกมาข้างหน้าและคุกเข่าลงกับพื้น เรียนรู้จากลูกพี่ลูกน้องของเขา และกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ซุ่มซ่ามตาบอดไม่รู้จักเขาไท่!”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดอย่างเย็นชา “เห็นว่าพวกคุณนั้นเคารพพ่อของฉัน เรื่องที่คุณเพิ่งดูถูกฉัน ฉันจะไม่เอาเรื่อง”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทั้งสี่คนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกัน

แต่เย่เฉินกล่าวทันทีว่า “อย่างไรก็ตาม พวกคุณสองพี่น้องสมรู้ร่วมคิด พยายามยึดทรัพย์สินของลุงกู้ของฉันและยังได้เผยแพร่ข่าวว่าลุงกู้ป่วยหนัก กรรมการหลายคนรวมตัวกันเพื่อแสวงหาอำนาจในคณะกรรมการบริหาร เรื่องนี้คุณต้องให้ทางออกที่ชัดเจนแก่ลุงกู้ไม่เช่นนั้นฉันจะไม่ปล่อยคุณไป!”

กู้เย้นเจิ้งรู้อยู่ในใจว่าแผนการแสวงหาอำนาจในครั้งนี้ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

ไม่เพียงแต่จะเอาชนะพี่ชายคนโตไม่ได้แล้ว แถมยังแตกหักจากกรรมการด้วย พึ่งตัวเองและน้องชายคนที่สาม อยากสู้กับพี่คนโตต่อไปก็เป็นแค่ความฝัน ทางออกที่ดีที่สุดคือการตระหนักถึงคำแนะนำทันทีและพยายามที่จะสามารถกลับสู่สถานะก่อนหน้า

ดังนั้นเขาจึงมองไปที่กู้เย้นจงทันทีและกล่าวอย่างจริงใจว่า "พี่ใหญ่ เรื่องนี้เป็นความปรารถนาของฉันเพื่อผลกำไร ฉันยอมรับความผิดพลาดของฉันและการลงโทษฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะกำจัดความพยายามทั้งหมดที่จะกลับไปโดยสิ้นเชิง และช่วยเหลือพี่ชายคนโตของฉันในการบริหารกู้ซื่อกรุ๊ปด้วยใจจริง!"