เมื่อเย่เฉินนั่งลงในห้องแถลงข่าวก็เต็มไปด้วยผู้คน

สื่อรายใหญ่ได้ส่งนักข่าวมาพร้อมกล้องเลนส์ยาว รอให้กู้ซื่อกรุ๊ปปล่อยข่าวสำคัญ

ในขณะนี้โลกภายนอกไม่ทราบข่าวการฟื้นตัวของกู้เย้นจง

ทุกคนคิดว่ากู้เย้นจงกำลังจะตายแล้ว และวันนี้เขาอาจจะไม่สามารถมาประชุมคณะกรรมการได้ด้วย

อย่างไรก็ตาม พวกเขาคาดหวังให้กู้เย้นจงปรากฏตัว

เพราะในฐานะที่เป็นสื่อมวลชน พวกเขาชอบจับประเด็นที่สามารถกระตุ้นความสนใจได้

ดังนั้นพวกเขาจึงหวังว่าพวกเขาจะสามารถจับภาพฮีโร่ผู้ล่วงลับของกู้เย้นจง และเพิ่มคำพูดที่เร้าใจได้ นี่เป็นข่าวพาดหัวที่เหมาะสม

แม้แต่ใครก็ได้คิดพาดหัวข่าวแล้ว

ตัวอย่างเช่น "จุดจบของยุคสมัยนี้" ตัวอย่างเช่น "กู้เย้นจงประธานคนใหม่ของกู้ซื่อกรุ๊ปจะพลิกชะตาที่เลวร้ายให้กลายเป็นดีได้หรือไม่"

ตอนนี้พวกเขากำลังรอกู้เย้นจงที่กำลังป่วยเดินโซเซเข้ามาในห้องแถลงข่าว แม้กระทั่งถูกคนใช้รถเข็นเข็นเข้ามา

ในขณะนี้ เจ้าหน้าที่ในสถานที่หยิบไมโครโฟนขึ้นมาและพูดว่า "ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ได้โปรดเงียบ ประธานของเราจะถึง!"

ทันทีที่พูดแบบนี้ ทุกคนก็หันความสนใจไปที่ทางเข้าของสถานที่จัดงาน

กล้อง กล้องหามุมได้แล้วและวางทางเข้าทั้งหมดไว้ในกรอบช่องมองภาพ

ทุกคนกำลังรอเวลาที่ประตูเปิดออกและรอกู้เย้นจงปรากฏตัวขึ้น

ในขณะนี้ ประตูถูกผลักเปิดจากด้านนอกสู่ด้านใน

ก้าวแรกข้างหน้าคือเลขานุการของกู้เย้นจง

ก้าวที่สองข้างหน้าคือกู้เย้นกาง

ที่สามคือกู้เย้นเจิ้ง

ทันทีที่ฉันเห็นกู้เย้นเจิ้ง เสียงชัตเตอร์ที่จุดนั้นก็เริ่มดังขึ้น

เพราะทุกคนรู้ว่าเขาเป็นลูกคนรองของตระกูลกู้และเป็นประธานของกู้ซื่อกรุ๊ป เขายังเป็นผู้สืบทอดที่ไม่ยอมใครง่ายๆ

กู้เย้นจงป่วยหนัก เขาเป็นประธานคนใหม่ของอาณาจักรธุรกิจล้านล้านจากกู้เย้นจง

แต่ไม่มีใครคิดว่าเบื้องหลังของกู้เย้นเจิ้งไม่มีเงาของกู้เย้นจง แต่เห็นชายวัยกลางคนที่อายุน้อยกว่ากู้เย้นเจิ้งเกือบสิบปี ใบหน้าแดงระเรื่อและดูแข็งแรงกำยำ

สื่อมวลชนอดไม่ได้ที่จะอุทาน "คนนี้เป็นใคร? ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน"

ไม่แปลกใจที่พวกเขาจำกู้เย้นจงไม่ได้ในทันที

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ภาพลักษณ์ของกู้เย้นจงต่อหน้าสื่อคือเป็นคนแก่

ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่กู้เย้นจงป่วยหนัก สื่อบางแห่งก็แอบถ่ายรูปเขาที่โรงพยาบาลในต่างประเทศ เขาดูซีดเซียวจริงๆ อายุห้าสิบแต่ดูเหมือนคนอายุหกสิบกว่า

ดังนั้น จู่ๆก็เห็นกู้เย้นจงซึ่งดูเหมือนอายุสี่สิบ ไม่มีใครสามารถปรับตัวเข้ากับความแตกต่างที่รุนแรงนี้ได้ อีกอย่างนักข่าวของสื่อไม่ใช่สมาชิกในครอบครัวที่อยู่รอบตัวเขา และเป็นเรื่องปกติที่จะจำไม่ได้ทันที

เมื่อกู้เย้นจงเดินเข้ามา นักข่าวบางคนก็อุทานออกมาว่า “เชี่ย! คนที่เดินอยู่ข้างหลังคือประธานกู้เย้นจงจริงๆ!”

หลังจากที่เขาอุทานออกมาก็มีคนถามทันทีว่า "ไร้สาระ! กู้เย้นจงใกล้ตายแล้วมั้ยอ่ะ ชายคนสุดท้ายที่ดูเหมือนว่าเขาอายุสี่สิบปี จะเป็นคนเดียวกันได้เหรอ?"

นักข่าวพูดอย่างเฉียบขาดว่า "เมื่อสิบปีที่แล้ว ฉันได้สัมภาษณ์ประธานกู้ เขาในตอนนั้นเหมือนตอนนี้เลย! ทั้งหน้าตาและท่าทางของเขาช่างเหมือนในความทรงจำของฉันเลย!"