บทที่ 2450

ตอนนี้ที่ซูหาง

ซูโสว่เต้าเดินมาที่ห้องหนังสือของซูเฉิงเฟิงด้วยความหงุดหงิด เขาพูดว่า “พ่อ! เราถูกยกเลิกใบอนุญาตขนส่ง!”

“อะไรนะ!” เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยิน เขาถามขึ้นทันที “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงถูกยกเลิกใบรับรอง”

ซูโสวเต้าพูดว่า “จากที่แผนกขนส่งบอกมา เพราะช่วงนี้ชื่อเสียงของชูชื่อกรุ๊ปในต่างประเทศ ลดลงเป็นอย่างมาก อีกทั้งในการประเมิน
รวม คะแนนของเราไม่ผ่านเกณฑ์ เขาจึงให้เราดำเนินการแก้ไข ระหว่างที่ดำเนินการ ไม่อนุญาตให้เราทำธุรกิจขนส่งในต่างประเทศ”
ซูเฉิงเฟิงตกใจมาก “ทำไมถึงเป็นแบบนี้! เขาบอกให้เราแก้ไขนานเท่าไร”

ซูโสว่เต้าส่ายหน้า และพูดว่า “การแก้ไขไม่มีระยะเวลากำหนต เขาบอกให้รารีบแก้ไข เมื่อเสร็จเรียบร้อย พวกเขาจะกำหนดเวลาการ
ตรวจสอบ ตามเวลาของพวกเขา ถ้าตรวจสอบผ่าน ก็สามารถเอาใบรับรองกลับมาได้”

ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างโมโห “นี่มันซ้ำเติมกันชัด สองปีมานี้การขนส่งระหว่างประเทศของซูอกรุ๊ป เติบโตอย่างรวดเร็ว อีกอย่างหลังจากเข้า
มาในปีนี้ ราคาการขนส่งระหว่างประเทศเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ราคาการขนส่งล็อตเดียว สูงกว่าแต่ก่อน 3-4 เท่า นี่เป็นโอกาสทองของการ
ขนส่ง ที่หาไม่ได้ง่ายๆ มายกเลิกธุรกิจของเราในช่วงเวลาแบบนี้ เท่ากับปิดกั้นหนทางทำมาหากินของเราไปแล้วครึ่งหนึ่ง”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างทอดถอนใจ “พ่อ เรื่องผลกระทบนี้ ผมได้บอกพวกเขาไปแล้ว ถึงขนาดขอร้องพวกเขา เพียงเพื่อจะขอโอกาสเลื่อนไป
ก่อน แต่อิกฝ่ายไม่ยอม ผมยังขอให้คนไปสอบถามเบื้องบน ถ้าเราไม่สามารถก้ไขเรื่องอื้อฉาวนี้ได้ กทั้งยังเสนอเรื่องหลิวจ้านบุกเข้าไปหอ
เพชรนิลจินดา เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่น่พอใจ ต่อไปธุรกิจนี้จะไม่เปิดให้บริการแก่เราในอนาคต”

ซูเฉิงเฟิงก้ดฟันกรอด “เรื่องครั้งนี้ไม่มีใครมีความเสี่ยง พวกเขาต้องการบีบให้ฉันเป็นเป้าโจมตี!”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างจนปัญญา “อันที่จริงเรื่องนี้ เบื้องบนต้องการคำอธิบายที่เหมาะสม แต่ตอนนี้พวกเรายังหาวิธีแก้ไขไม่ได้”

ซูเฉิงเฟิงส่งเสียงหึ จากนั้นพูดว่า “จะแก้ไขอะไรได้อีก ปัญหาต่างๆ พุ่งเป้ามาที่ฉัน เว้นแต่ฉันออกไปยอมรับ ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่มีวันจบ….
พูดพลาง ซูเฉิงเฟิงนึกอะไรออก จึงรีบพูดขึ้นว่า “ใช่สิ โสว่เต้า แกรีบเตรียมงินสดเอาไว้ก้อนหนึ่ง เอาไปให้ญาติของพวกที่ถูกหลิวจ้านฆ่า
ตายที่หอเพชรนิลจินดา ไม่ว่ายังไง ต้องให้พวกเขาอัดวิดีโอให้อภัยพวกเรา จากนั้นตัดต่อคลิปที่ทุกคนให้อภัยเราเป็นคลิปเตี้ยวกัน แล้วอัปโหลด
ลงบนอินเทอร์เน็ต!”

ซูโสว่เต้าพูดว่า “พ่อ พวกญาติผู้เสียหายจะให้ความร่วมมือกับเราเหรอ…

ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา “หึ! พวกมันไม่ให้ความร่วมมีอเหรอ ใช้เงินฟาดหัวไปซะ! ห้าล้านไม่ยอม ก็สิบล้าน! สิบล้านยังไม่ยอมก็ให้ยี่สิบ
ล้าน! ฉันไม่มีทางเชื่อหรอก!”

ซูโสว่เต้าพยักหน้า “พ่อ งั้นวันนี้ผมสั่งให้คนไปคุยกับญาติผู้เสียหายที่เมืองจินหลิง!”

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “ต้องคุยให้สำเร็จเท่านั้น!”

“ได้ครับพ่อ!”

ซูเฉิงเฟิงขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนนี้ในประเทศ ธุรกิจการขนส่งระหว่างประเทศขนาดใหญ่ที่สุด คือตระกูลซูของเรา
รองลงมาคือตระกูลเย่”

“ถ้าการขนส่งของเราโดนระงับ ตระกูลเย่ก็จะได้โอกาสครั้งใหญ่ไม่ใช่เหรอ แค่โดนระงับแบบนี้ติดต่อกัน 3 เดือนขึ้นไป ตระกูลซูโดนตระ
กูลเย่แซงหน้าแน่นอน!”

“ใช่ครับ!” ซูโสว่เต้าพูดด้วยสีหน้าชื่นขม “ตอนนี้คนตระกูลเยกำลังรวบรวมกำลัง ผมได้ยินมาว่าสองวันก่อนหน้านี้ พวกเขาเพิ่งจองเรือขน
สินค้าสามลำจากอู่ต่อเรือ แถมยังไปเจรจาธุรกิจเซ่าเหมาลำกับกลุ่มขนส่งสินค้าที่เกาหลี เพราะธุรกิจของตระกูลเย่กำลังก้าวหน้ามาก จนกำลัง
ในการขนส่งไม่เพียงพอ”

ซูเฉิงเฟิงตบโต๊ะอย่างโมโห “มีอย่างนี้ที่ไหนกัน! ให้โอกาสตระกูลเยไปฟรีๆ!”

พูดจบ เขาพูดอย่างดุดันว่า “เราจะเป็นผู้ถูกกระทำต่อไปไม่ได้แล้ว ต้องหาทางไกล่เกลี่ย! ในเมื่ระงับใบรับรองของเราชั่วคราว งั้นเราไป
ต้องไปหาที่พึ่งที่เหมาะสม! อย่างน้อยๆ ธุรกิจของเราก็จะไม่หยุดซะงัก!”

ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า “พ่อ เรื่องนี้ผมเคยติดต่อแล้ว แต่บริษัทขนส่งอื่นๆ ในประเทศ ไม่มีใครกล้าให้เราพึ่งพา เพราะพวกเขาก็กลัวว่าจะได้
ซูเฉิงเฟิงสบถออกมา “ให้ตายเถอะ แต่ก่อนไอ้พวกสุนัขนั่ ดิ้นรนประจบตระกูลชูของเรา แต่ตอนนี้แต่ละคนกลับมาซ้ำเติม! ในเมื่อหาใน
ประเทศไม่ได้ ก็ไปพึ่งบริษัทต่างประเทศ!”

ซูโสว่เต้าครุ่นคิด จากนั้นจึงพูดว่า “ธุรกิจในเกาหลี โดนตระกูลเย่แย่งชิงไปแล้ว ตอนนี้ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเรา คือตระกูลอิโตะที่
ญี่ปุ่น หลังจากตระกูลมัตสีโฆโตะกับตระกูลทากายาชิลัมลง การขนส่งที่ญี่ปุ่นในตอนนี้ แทบจะอยู่ในมือตระกูลอิโตะทั้งหมด….