บทที่ 2725
เมื่อเหออิงซิ่วนึกถึงรั่วหลีตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น เรื่องที่ล้างโคตรตระกูลมัตสีโมโตะ จึงอดที่จะถอนหายใจไม่ได้”รั่วหลีเด็กคนนี้ ก่อนหน้านี้ทำเรื่อง
โหดร้ายเกินไป เรื่องนี้ต้องโทษตระกูลซู ที่เห็นเธอเป็นมีดดาบ สะสมแรงอาฆาตมากเกินไป
“ใช่ .”เหห่อหงเซิ่งถอนหายใจ”ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว อิงซิ่ว พ่อรู้ดีว่าลูกไม่อยากปล่อยรั่วหลีไป พ่อเลือกคนรุ่นใหม่จากตระกูลมาบางส่วน และ
ให้พวกเขารวมกลุ่มกันสามถึงห้าคน ผลัดกันออกไปตามหาเบาะแสของรั่วหลี ลูกคิดยังไง? ”
เหออิงซิ่วลังเลครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า”พ่อคะ ช่างมันเถอะค่ะ เราไปพบคุณชายเย่ที่จินหลิงดีกว่า เรื่องตามหารั่วหลี พักไว้ก่อนก็ได้ค่ะ”
มีหลายครั้ง เหออิงซิ้วแทบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ อยากจะนำเรื่องของรั่วหลีลูกสาวพูดกับพ่อ หนึ่งเพื่อให้พ่อหมดห่วง สองเพื่อให้พ่อ
ดีใจ
สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือ ถ้าอนาคตข้างหน้าพ่ออยากให้รั่วหลีสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล แน่นอนว่าคนเป็นแม่อย่างเธอยินดีมาก ถ้าคุณท่านรู้
ถึงสถานการณ์ตอนนี้ของรั่วหลี จะได้เตรียมแผนการไว้
แต่ว่า ในตอนที่ทุกคำพูดมาถึงปาก เธอก็ต้องกลืนกลับไป
เธอรู้สึกว่า ในมื่อรับปากคุณชายเย่จะปิดเป็นความลับ ถึงจะเป็นพ่อแท้ๆของตนเอง ก็ไม่สามารถละเว้นได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะมีความซื่อสัตย์
อะไรอีก
เธอคิดว่า รอคุณท่านไปจินหลิง จากนั้นค่อยๆให้คุณชายเยทำความคุ้นเคยกับคุณท่าน เขาอาจจะอนุญาตให้รั่วหลีพบกับคุณท่านก็เป็นได้
เหอหงเซิ่งที่อยู่ข้างๆไม่ได้คิดอะไรมาก เขามองดูเวลา แล้วพูดขึ้นมาว่า”ไปกันเถอะ ไปหาซูอานส้น ใช้จังหวะนี้พูดให้รู้เรื่องดีกว่า”
เหออิงซิ่วพยักหน้า แล้วถามขึ้นมาว่า”พ่อคะ ถ้าตระกูลซุโทษเรา พ่อจะทำยังไงคะ? ”
เหอหงเซิ่งพูดอย่างใจเย็น”ตระกูลซูอยู่ในช่วงใช้คน แน่นอนว่าไม่มีทางมีเวลามาต่อกรกับเรา ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อเรายืนอยู่ข้างคุณชายตระ
กูลเย่ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ตระกูลซูจะต่อกรกับเรา ถ้าคุณชายตระกูลเมีคำสั่ง ให้เราต่อกรกับตระกูลซ เราอาจจะต้องฉีกหน้าตระกูลซูไปก่อน
เนื่องจากต้องภักดีต่อนาย นี่คือกฎของยุทธภพ”
เหออิงซิ่วถอนหายใจ แล้วพูดว่า”หนูเข้าใจแล้วค่ะพ่อ”
ในขณะที่กำลังพูด ด้านนอกห้องหนังสือก็มีคนเคาะประตู
เหอหงเซึ่งพูดมาหนึ่งประโยค”เข้ามา”
เหออิงฉวนผลักประตูเข้ามา แล้วมองไปที่เหออิงซิ่วอย่างระแวดระวัง พลางพูดกับเหอหงเซิ่งว่า”พ่อครับ พ่อยังพูดไม่จบอีกหรอ? พ่อบ้านซูตื่น
แล้ว กำลังทานอาหารเช้า เขาบอกว่าอยากสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับพ่อครับ”
เหอหงเซึ่งพยักหน้า”พอดีเลย พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา ไปด้วยกันเถอะ”
เหออิงฉวนรู้สึกเอะใจ เขาแอบคิดในใจว่า”เรื่องสำคัญ? เรื่องสำคัญะไร? คงไม่ได้คุยกับเหออิงไปแป๊บเดียวแล้วจะกลับคำหรอกนะ?!
นี่มันสองพันล้านต่อปีเลยนะ! ”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงรีบลองถามว่า”พ่อครับ……พ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับพ่อบ้านซูหรอครับ? การร่วมงานคงไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปใช่ไหม
ครับ? ! ”
เหอหงเซึ่งเหลือบตามองเขา เมื่อเห็นว่าลูกชายคนโตตัวเองมีสีหน้าประหม่ามาก ท่าทางราวกับเงินสองพันล้านถูกทิ้งไป ในใจจึงอดรู้สึก
ขยะแขยงไม่ได้
ต่างว่ากันว่าพ่อแม่เป็นเช่นไร ลูกก็เป็นเช่นนั้น ตนหลงใหลศิลปะการต่อสู้มาตลอดทั้งชีวิต ไม่เคยโลภเรื่องความมั่งคั่ง ทำไมเขาถึงได้มีลูก
แบบนี้?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า”ทำไม? แกเป็นห่วงว่าการร่วมงานจะเปลี่ยนงั้นหรอ? ”
เหออิงฉวนตกใจ รีบพูดขึ้นมาว่า”พ่อครับ ข้อเสนอที่ตระกูลซูมอบให้เราในครั้งนี้มันหายากมากเลยนะรครับ พ่ออย่าใจร้อน แล้วตัดสินใจทำ
เรื่องไร้เหตุผลนะครับ! ”
เหอหงเซึ่งทำเสียงหึอย่างเย็นชา”หึ ! ตัดสินใจอย่างไร้เหตุผล? ฉันจะพูดกับแกตรงๆแล้วกัน ฉันต้ดสินใจแล้ว ว่าจะไม่ร่วมงานกับตระกูลซู
ฉันจะไปพูดกับซูอานสุนเดี๋ยวนี้แหละ! “