นี่ก็แสดงให้เห็นว่า คนๆนี้อยู่ในเมืองจินหลิงนั้นไม่ได้พักโรงแรม ดังนั้นจึงไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แม่นยำของเขาในปัจจุบันได้

เย่เฉินทำได้เพียงจดจำใบหน้าลักษณะเด่นของคนนี้ไว้ในสมอง ที่เหลือค่อยหาวิธีวิเคราะห์ในระยะยาว

ขณะเดียวกัน เขาก็ได้ทำการวิเคราะห์ซ้ำถึงตรรกะของเรื่องราวนี้ในใจ

ไม่ว่าจะเป็นทวดเหลนไหม้เฉิงซินทั้งสอง หรือว่าซวนเฟิงเหนียน จะต้องเป็นซูเฉิงเฟิงส่งตัวมาแน่นอน ในจุดนี้สามารถมั่นใจได้

ส่วนซวนเฟิงเหนียนแค่เชี่ยวชาญการฆ่า แต่กลับไม่เชี่ยวชาญการตามหาตัว ดังนั้นหน้าที่นี้จะต้องให้ทวดเหลนไหม้เฉิงซินสองคนนี้มาช่วยหาเบาะแส

ถ้าเป็นอย่างนี้ หากผ่านตัวไหม้เฉิงซิน น่าจะหาตัวซวนเฟิงเหนียนคนนี้ได้

ไอ้ขยะนี่มาจากประเทศอังกฤษถึงเมืองจินหลิงเพื่อมาทำความชั่ว จะต้องรีบฆ่าเขาทิ้งซะ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาทำร้ายชีวิตคนอื่นได้อีก！

เดิมทีเซียวชูหรันไม่อยากรบกวนเย่เฉิน แต่ยังไงซะหม่าหลันก็พูดออกมาแล้ว เธอเองก็ไม่กล้าคัดค้าน

ไม่พูดไม่ได้ ตั้งแต่ที่หม่าหลันโดนกระทำมา ติดกับดักความชั่วแล้ว ก็เป็นผู้เป็นคนกว่าเดิมมาก และก็รู้จักเป็นห่วงความปลอดภัยของเซียวชูหรันแล้ว

เย่เฉินส่งเธอไปยังโรงแรมที่ตี้เหากรุ๊ปกำลังก่อสร้าง ที่นี่กำลังทำงานกันอย่างเต็มที่ คนงานนับพันอยู่ที่นี่ คิดแล้วก็คงไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยอะไร

ในตอนที่เซียวชูหรันกำลังจะลงรถ เย่เฉินเอ่ยปากพูดเตือนว่า “ที่รัก ตอนค่ำอย่าได้เลิกงานกลับบ้านคนเดียวเด็ดขาดนะ ทำงานเสร็จเมื่อไหร่ ก็โทรหาฉันนะ ฉันขับรถมารับเธอ”

เซียวชูหรันพยักหน้า พูดอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อยว่า “งั้นคืนนี้ฉันน่าจะดึกหน่อยนะ”

“ไม่เป็นไร” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ดึกแค่ไหนฉันก็มารับเธอ อย่าลืมโทรหาฉันก่อนละ เธอจะได้ไม่ต้องรอ”

“โอเค！” เซียวชูหรันพูดอย่างยิ้มหวาน “งั้นฉันลงรถก่อนละ！”

หลังจากที่เย่เฉินบอกลากับเซียวชูหรันแล้ว ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง