ในเวลานี้ ในฐานทัพที่ไกลนั้นของฮามิดอยู่ในส่วนลึกของภูเขาซีเรีย และตึงเครียดวุ่นวาย

ทหารทั้งหมดอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น เผชิญหน้ากับสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายลำของฮามิดก็ได้บินขึ้นมาทั้งหมดแล้ว เริ่มขนย้ายอุปกรณ์และสิ่งของที่จำเป็นในการดำรงชีพที่สำคัญบางอย่างไว้ภายในฐานทัพ ย้ายด่วนไปยังอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังครึ่งภูเขา

พวกทหารก็เริ่มเข้าไปในอุโมงค์อย่างเป็นระเบียบภายใต้การบังคับบัญชาของเจ้าหน้าที่ทุกระดับ และทหารจากทีมก่อสร้างและกองพันวิศวกรที่เมื่อกี้นี้กำลังก่อสร้าง ก็เริ่มจัดเตรียมอุปกรณ์ทั้งหมดด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

ในเวลาเดียวกัน หน่วยสอดแนมในแนวหน้าก็ส่งข้อความกลับมาว่า ความเร็วในการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก็ไม่ได้ถือว่าเร็ว

แม้ว่ายานเกราะจะสามารถที่จะเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว แต่ทหารหลายพันคนนายนั้น ส่วนใหญ่อาศัยเพียงแค่การเดิน

ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีรถบรรทุกก็บรรทุกสิ่งของที่จำเป็นในการดำรงชีพจำนวนมากแล้ว ข้างหลังยังลากจูงปืนใหญ่ อยู่บนถนนบนภูเขาที่คดเคี้ยวนี้ ความเร็วในการเคลื่อนไหวไม่ได้เร็วกว่าการวิ่งมากนัก

สิ่งนี้ก็ทำให้ฮามิดโล่งใจมากยิ่งขึ้น

อีกฝ่ายเข้ามาอย่างฮึกเหิม แต่พลังอานุภาพที่มาก็ค่อนข้างอืดอาดเหมือนกัน

ก็อาจจะเป็นเพราะว่าในสายตาของอีกฝ่าย ตัวเองเป็นเนื้อริมฝีปากของพวกเขาแล้ว ดังนั้นอีกฝ่ายก็ไม่ได้รีบร้อนด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายไม่ได้กลัวว่าเขาจะหนีไป เพราะว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายคือทำลายฐานทัพของมัน ทำลายกองทัพของเขาให้มากที่สุด สำหรับความเป็นความตายตัวของเขาเอง ก็ไม่ได้สำคัญ

สำหรับกองกำลังฝ่ายค้านอย่างฮามิดแบบนี้ ฐานทัพก็คือทุกอย่างของพวกเขา มีทัพฐานพวกเขาถึงสามารถที่จะมีรากฐานที่ตั้งหลัก ถ้าเกิดสูญเสียการปกป้องฐานทัพไป พวกเขาก็จะเป็นเหมือนสุนัขที่ไม่มีเจ้าของ และถูกทุบตีเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากทหารที่อยู่ภายใต้บัญชาการของฮามิด ถูกกำจัดไปเจ็ดสิบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าอย่างนั้นฮามิดก็ไม่มีโอกาสที่จะกลับมาเหมือนเดิมได้ ถึงเวลานั้นเขาทำได้เพียงหลบๆซ่อนๆ วิ่งเต้นไปมาอย่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ก็ไม่มีความสามารถตอบโต้สิ่งใดได้อีก หรือว่านำภัยคุกคามใดมา

ดังนั้นการโจมตีขับไล่กองทัพนี้ก็ไม่ได้รีบร้อน พวกเขาก็รู้ว่า ฮามิดค้นพบตัวเองแล้ว แต่พวกเขาไม่สนใจด้วยซ้ำ

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ ตอนนี้ฮามิด ไม่ใช่ฮามิดก่อนหน้านี้แล้ว

ฮามิดตอนนี้ มีกำลังที่จะต่อต้านพวกเขาแล้ว!

ความเย่อหยิ่งของอีกฝ่าย ให้เวลาหายใจกับฮามิดได้หนึ่งชั่วโมงกว่า

หลังจากหนึ่งชั่วโมงกว่า ทุกคนในฐานทัพนี้ ก็ถอยกลับเข้าไปในอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังทั้งหมด

บ้านทุกหลังในฐานทัพ กลายเป็นสิ่งของวางโชว์ ยิ่งไปกว่านั้นของที่มีค่า ของที่มีประโยชน์ ก็ถูกรื้อถอนออกไปหมด

อุปกรณ์ผลิตไฟฟ้าขนาดใหญ่บางตัวที่ไม่สามารถถอดแยกชิ้นส่วนได้ทันเวลา ก็เพราะว่ามีเวลาหนึ่งชั่วโมงกว่านี้ ถูกยกขึ้นอย่างเร่งด่วนโดยเฮลิคอปเตอร์อย่างมีระเบียบ ส่งไปยังอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลัง ยังมีอุปกรณ์วิศวะบางตัวที่ใส่ลงไปไม่ได้ ก็ถูกเฮลิคอปเตอร์นำบินตรงไปทางเหนือจากฐานทัพ

ทหารของฮามิด ในเวลานี้กำลังตรวจสอบปืนและกระสุนอยู่ในอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังอย่างเป็นระเบียน ทำการเตรียมพร้อมออกมาโจมตีทุกเมื่อ

ทุกอย่างพร้อมแล้ว หน่วยสอดแนมแนวหน้าส่งข้อมูลล่าสุดกลับมา กองทัพของฝ่ายตรงข้ามหยุดอยู่ในพื้นที่ราบเส้นตรงห่างออกไปยี่สิบกิโลเมตร ในเวลาเดียวกัน ปืนใหญ่ลากจูงสามสิบกว่าลำของอีกฝ่าย ก็เริ่มเคลื่อนพลเข้าประจำที่

ฮามิดรู้ดีมาก ที่นี่น่าจะเป็นตำแหน่งวางปืนใหญ่ของอีกฝ่าย รอพวกเขายิงปืนใหญ่ หลังจากที่ทำการระดมยิงเสร็จ การระดมยิงครั้งแรกก็ได้เริ่มขึ้น

และตอนที่ปืนใหญ่กำลังเปิดออก ศัตรูจะทิ้งทหารสองพันกว่านายเพื่อปกป้องตำแหน่งทหารปืนใหญ่ และทหารราบที่เหลืออีกห้าพันนาย ภายใต้การเคลียร์ทางของยานเกราะ ก็จะมุ่งหน้าไปยังฐานทัพของฮามิดต่อไปในทันที!

หลังจากที่ฮามิดได้ยินข่าว หัวใจก็ปั่นป่วน แอบคิดในใจว่า: “ทหารราบเข้ามาใกล้ฉันจริงๆด้วย! พวกเขาจะต้องเตรียมตัวที่จะใช้ปืนใหญ่ระดมยิงฉันก่อน รอการระดมยิงเสร็จสิ้น ตอนที่ทหารราบห้าพันกว่านายเข้ามาใกล้เมือง น่าจะเริ่มบุกประชิด! นี่ก็น่าจะเป็นกลยุทธ์ยุทธวิธีทหารราบที่น้องเย่เฉินบอก ดี ดูว่าถึงเวลานั้นกูจะตีจนทหารราบกลับไปยังไง