คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1079

ซิสเตอร์เซเรนดิพิตี้ที่อลิชาหมายถึงคือแม่ชีแห่งโชคชะตา!

ที่จักรวาลโลก แม่ชีแห่งโชคชะตามักจะสวมชุดเดรสยาวเสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่แดร์ริลได้เห็นเธอสวมใส่กางเกงรัดรูปจนเผยให้เห็นร่างกายที่เย้ายวนของเธอ!

แดร์ริลไม่ได้เจอเธอหลายปีแล้ว เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิม แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอเธอที่นี่!

แม่ชีแห่งโชคชะตาเปิดประตูและเข้ามาในรถ วินาทีต่อมาเธอก็ต้องตกตะลึง!

“แด..แดร์ริล ดาร์บี้เหรอ?”

บรรยากาศภายในรถกลายเป็นความอึดอัดในทันที!

อลิชารู้สึกงุนงงกับสิ่งที่ได้เห็น เธอหันไปมองแม่ชีโชคชะตาก่อนจะหันกลับมาหาแดร์ริลแล้วถามขึ้นว่า “พวกเธอทั้งสองคนรู้จักกันเหรอ?”

“ไม่ใช่แค่รู้จักกันเท่านั้น!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตอบอลิชาอย่างเย็นชา

ในขณะที่พูดเช่นนั้น หัวใจของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็เต้นแรงจนไม่สามารถสงบลงได้!

ก่อนหน้านี้ แดร์ริลและแม่ชีแห่งโชคชะตาถูกเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ส่งพวกเขาไปคนละที่ แดร์ริลถูกส่งไปยังทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ ในขณะที่แม่ชีแห่งโชคชะตาถูกส่งมายังทวีปมิสท์ลอเรน

ในตอนนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาถูกส่งไปในป่าอันไกลโพ้น

เธอพเนจรอยู่ในป่าด้วยความหิวโหยเป็นเวลาหลายวัน อยู่มาวันหนึ่งเธอได้กินผลไม้ประหลาดเข้าไปและผลไม้ประหลาดนั้นก็ทำให้พลังภายในของเธอหายไปจนหมด

เมื่อเธอหาทางออกมาได้ เธอก็มาโผล่ที่เมืองว่านไห่และได้มาพบกับอลิชา วอลส์

แม่ชีแห่งโชคชะตารู้สึกละอายถ้าหากเธอจะต้องบอกว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นผู้อาวุโสของสำนักง้อไบ๊ แต่กลับไร้พลังภายใน! ดังนั้นเธอจึงโกหกอลิชา โดยการบอกว่า เธอร่อนเร่พเนจรมาจากต่างแดนและสูญเสียความทรงจำของเธอไป

อลิชารู้สึกสงสารเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดังนั้นเธอจึงให้ที่พักพิงแก่แม่ชีแห่งโชคชะตาและช่วยหางานให้เธอทำ

แม่ชีแห่งโชคชะตาค้นหาวิธีต่าง ๆ นา ๆ ในการฟื้นพลังภายในของเธอ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถฟื้นพลังภายในของเธอได้

ดังนั้นเธอจึงรู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างยิ่ง เธอไม่สามารถหาทางกลับไปยังสำนักง้อไบ๊ได้ เนื่องจากเมืองว่านไห่อยู่ห่างจากที่นั่นหลายพันไมล์ และมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับผู้หญิงที่จะกลับไปที่นั่นโดยปราศจากพลังภายใน!

ถึงแม้ว่าม่านกั้นระหว่างเก้าทวีปจะหายไป แต่การกลับไปยังจักรวาลโลกก็ไม่ใช่เรื่องง่าย! เมื่อไม่มีวิธีการขนส่งระหว่างทั้งเก้าทวีป จึงเป็นเรื่องยากสำหรับคนธรรมดาที่จะออกไปจากแผ่นดินนี้ พวกเขาจะต้องเป็นผู้บ่มเพาะและถึงขั้นปราชญ์ยุทธเท่านั้นจึงจะสามารถเหาะเหินไปยังทวีปอื่นได้

การเดินทางจากทวีปมิสท์ลอเรนไปยังจักรวาลโลกจะต้องใช้เวลานาน และในระหว่างทางก็อาจจะมีอันตรายรออยู่ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนธรรมดาที่จะเดินทางไปยังจักรวาลโลกได้!

“ซิสเตอร์เซเรนดิพิตี้!” ในเวลานั้นอลิชาก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เธอจึงรีบพูดต่อทันทีว่า “แต่เธอสูญเสียความทรงจำไม่ใช่เหรอ? แล้วเธอจำแดร์ริลได้ยังไง?”

“เอ่อ…”

แม่ชีแห่งโชคชะตาตื่นตระหนก เธอไม่รู้จะตอบอลิชาว่าอย่างไร

‘สูญเสียความทรงจำเหรอ?’ เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็แทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ได้

‘เธอกำลังโกหกอลิชา’

วินาทีต่อมาแดร์ริลก็สัมผัสได้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาได้สูญเสียพลังภายในของเธอทั้งหมดไป และตอนนี้เธอก็กลายเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น

‘ว้าว!’

ดังนั้นแดร์ริลจึงรู้ว่าทำไมแม่ชีแห่งโชคชะตาจึงต้องโกหกอลิชา เพราะว่าเธอไม่มีพลังภายในอีกต่อไปเธอจึงไม่กล้าพูดความจริง ว่าเธอเป็นผู้อาวุโสของสำนักง้อไบ๊ มันคงจะเป็นเรื่องที่น่าละอายสำหรับเธอ

แดร์ริลหันมองอลิชาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอธิบายว่า “บางทีเธออาจจะประทับใจในตัวผมมากเธอก็เลยจำผมได้!”

“ใช่…” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแม่ชีแห่งโชคชะตาก็รู้สึกโกรธ แต่เธอก็ต้องพยักหน้าเห็นด้วยอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันเคยมีความประทับใจในตัวเขามาก ดังนั้นฉันจึงจำเขาได้”

“เคยมีความประทับใจเขามากเลยเหรอ?” อลิชารู้สึกสับสนก่อนจะหันมองแดร์ริลและถามต่อว่า “พวกเธอเคยเป็นอะไรกัน?”

“เอ่อ…” แดร์ริลยกมือขึ้นลูบผมอย่างงุ่มง่าม “เอ่อ… พวกเราเคยเป็นคู่หมั้นกัน…”