คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1269

มันเป็นเรื่องที่น่าอับอาย!

และที่สำคัญไปกว่านั้น โอฟีเลียเป็นหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เธอไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดกับชายใดมาก่อน และถึงแม้ว่าแอมโบรสจะยังเป็นเด็ก แต่เขาก็เป็นเด็กผู้ชาย!

ร่างของโอฟีเลียสั่นสะท้านเพราะความโกรธ เธอตะโกนใส่แอมโบรสอย่างต่อเนื่อง “หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

แอมโบรสรู้สึกรำคาญเสียงตะโกนของโอฟีเลีย เขาจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “คุณจะตะโกนอะไรนักหนา? ผมแค่ต้องการโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจง ผมไม่ได้สนใจคุณเลยสักนิด!”

“นาย…” ใบหน้าที่งดงามของโอฟีเลียแดงก่ำ คำพูดของแอมโบรสทำให้เธอรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้น!

โอฟีเลียไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มอย่างเขาจะพูดจาราวกับผู้ใหญ่เช่นนี้!

เธอเป็นถึงเทพธิดาในโลกยุทธภพที่มีผู้ชายมากมายหมายปอง แต่เธอกลับต้องมาถูกเด็กหนุ่มพูดจาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยโดยบอกว่าเขาไม่ได้สนใจเธอเช่นนี้! ดังนั้นเธอจึงรู้สึกโกรธมาก

มันเป็นความอัปยศอดสู!

“ถ้าหากว่านายกล้าแตะต้องฉันอีก ฉันจะหักแขนหักขานาย!” โอฟีเลียตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

แอมโบรสสูดหายใจเข้าขณะที่เขาจ้องมองทรวดทรงอันโค้งเว้าของโอฟีเลีย ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดเดรสยาว แต่มันก็ไม่ได้ปกปิดรูปร่างที่น่าดึงดูดใจของเธอเอาไว้เลย

แม้ว่าแอมโบรสจะมีอายุเพียงแค่ 10 ปีเท่านั้นแต่เขาก็มีความรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง เมื่อได้เห็นท่าทางของโอฟีเลีย เขาจึงพูดขึ้นอย่างขบขันว่า “ถ้าคุณไม่อยากทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสูที่เกิดขึ้น คุณก็ควรบอกผมมาว่าโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงอยู่ที่ไหน ผมจะได้ไม่ต้องแตะเนื้อต้องตัวคุณยังไงล่ะ”

“นาย!” โอฟีเลียกัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกเดือดดาล!

แอมโบรสพูดถูก ถ้าหากว่าโอฟีเลียยอมบอกเขาว่าโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงอยู่ที่ไหน เขาก็จะได้ไม่ต้องตรวจค้นร่างกายของเธอเช่นนี้!

อย่างไรก็ตาม โอฟีเลียเป็นผู้รับผิดชอบการแข่งขันการกลั่นโอสถในวันนี้ ดังนั้นถ้าหากว่าเธอทำโอสถของผู้แข่งขันหายไป ก็เท่ากับว่าชื่อเสียงของเธอจะต้องโดนทำลายไปด้วย

ดังนั้นโอฟีเลียจึงปิดปากเงียบ

แอมโบรสถอนหายใจขณะส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นเขาก็เริ่มตรวจค้นร่างกายของโอฟีเลียต่อไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง แอมโบรสยังคงค้นหาโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงไม่เจอ ในเวลานั้นเขาเหลือบไปเห็นจี้หยกชิ้นหนึ่งที่อยู่บนเอวของโอฟีเลีย จี้หยกชิ้นนั้นดูไม่สมบูรณ์แบบเพราะมันมีเพียงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น!

มันเป็นจี้หยกครึ่งหนึ่งที่งดงามที่มีรูปร่างของมังกรและนกฟินิกซ์ถูกสลักเอาไว้บนหยกชิ้นนั้น!

“นาย! คืนจี้หยกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” โอฟีเลียตะโกนขึ้น

โอฟีเลียทั้งรู้สึกตกใจและโกรธในเวลาเดียวกัน

โอฟีเลียเป็นเด็กกำพร้าที่สมาคมเจียงหนาน รับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่ที่เธอยังเป็นเด็ก สิ่งเดียวที่ติดตัวเธอมาด้วยมีเพียงจี้หยกชิ้นนี้เท่านั้น ดังนั้น จี้หยกชิ้นนี้จะต้องเป็นสมบัติจากพ่อและแม่ของเธอ

โอฟีเลียไม่รู้ว่าพ่อและแม่ที่แท้จริงของเธอเป็นใคร แต่เธอรู้ว่าจี้หยกชิ้นนี้อยู่กับเธอตั้งแต่ที่เธอเกิดมา

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โอฟีเลียได้พยายามตามหาพ่อและแม่ผู้ให้กำเนิดด้วยจี้หยกชิ้นนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครเคยเห็นจี้หยกของเธอมาก่อนเลย

แอมโบรสถือจี้หยกเอาไว้ในมือด้วยความสับสน จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเคยเห็นจี้หยกลักษณะเช่นนี้จากที่ไหนสักแห่ง

‘จี้หยกชิ้นนี้ดูคุ้น ๆ ฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ?’

วินาทีต่อมา ดวงตาของแอมโบรสก็เป็นประกาย เขาจำได้ว่า เมื่อเจ็ดปีที่แล้วจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้จับเขาขังเอาไว้ในคุกของโลกใหม่ จากนั้นอีเวตต์ก็ได้พาเขาหนีออกมา เมื่อพวกเขามาถึงยังวิหารเก่าแก่แห่งหนึ่ง ในคืนนั้น แอมโบรสนอนอยู่ในอ้อมแขนของอีเวตต์ เขาจ้องมองจี้หยกชิ้นนั้นก่อนที่เขาจะผล็อยหลับไป อีเวตต์เองก็มีจี้หยกแบบเดียวกัน!

ในขณะที่เขาคิดเช่นนั้น เขาก็แน่ใจว่าจี้หยกของโอฟีเลียเหมือนกันกับจี้หยกของอีเว็ตต์ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นวัสดุหรือรูปแบบการแกะสลัก!

อีเวตต์ เลน…โอฟีเลีย เลน…

ทำไมสองชื่อนี้ถึงได้ฟังดูคล้ายกันนัก?