คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1268

เมแกนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะตอบแอมโบรสว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง เมื่อการแข่งขันการกลั่นโอสถสิ้นสุดลงแล้วฉันจะล่อลวงโอฟีเลียไปที่เล้าจน์ของสำนักง้อไบ๊ จากนั้นนายก็หาโอกาสสกัดจุดของเธอและนำโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงมา แต่อย่าลืมว่านายยังติดหนี้เงื่อนไขสามข้อของฉันอยู่!”

“ตกลง!” แอมโบรสพยักหน้า สายตาของเขาจับจ้องไปที่โอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงด้วยความตื่นเต้น ถ้าหากว่าเขาแย่งชิงมันมาได้ เขาก็จะสามารถนำมันไปรักษาอาการบาดเจ็บของมัตเตโอ แฮนสัน อาจารย์ของเขาได้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดการแข่งขันการกลั่นโอสถก็สิ้นสุดลง

เมแกนยืนขึ้นและเดินเข้าไปหาโอฟีเลีย เลน จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านประธานเลน พอดีว่าฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณเป็นการส่วนตัวสักหน่อย”

โอฟีเลีย เลนเป็นประธานหญิงแห่งสมาคมเจียงหนานโอสถและเธอก็อยู่ในเมืองตงไห่มานาน ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเมแกนคือเจ้าสำนักง้อไบ๊คนใหม่

โอฟีเลียตอบโดยไม่ได้คิดอะไรมาก “ได้เลยเจ้าสำนักเมแกน ว่าแต่เราจะไปคุยกันที่ไหนดีล่ะ?”

“เราไปคุยกันที่เลานจ์ของสำนักง้อไบ๊กันเถอะ” เมแกนตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะพาโอฟีเลียไปที่เลาจน์ของเธอทันที

การแข่งขันการกลั่นโอสถในวันนี้ มีเล้าจน์ไว้เพื่อรองรับเจ้าสำนักจากทุกสำนักโดยเฉพาะ ดังนั้นเมแกนจึงพาโอฟีเลีย เลนไปที่เลานจ์ของสำนักง้อไบ๊ นอกจากสาวกของสำนักง้อไบ๊แล้ว ไม่มีใครสามารถเข้าไปภายในเล้าจน์ของพวกเธอได้โดยไม่ได้รับอนุญาต

ภายในเลานจ์พักผ่อนมีโต๊ะและโซฟาเพียงไม่กี่ตัว

เมื่อพวกเธอเข้ามาถึงภายในเล้าจน์แล้ว โอฟีเลียก็มองเมแกนด้วยรอยยิ้มและถามขึ้นว่า “ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับจริง ๆ คุณมีเรื่องอะไรต้องการปรึกษาฉันเหรอเจ้าสำนักเมแกน?”

เมแกนยิ้มพร้อมพูดขึ้นว่า “เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะท่านประธานหญิงโอฟีเลีย”

ในขณะที่เมแกนกล่าวเช่นนั้น ทันใดนั้นร่างของเด็กชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ตรงประตูและพุ่งเข้ามาภายในเล้าจน์อย่างรวดเร็ว เขาคือแอมโบรส!

ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!

จากนั้นแอมโบรสก็ยกมือขึ้นเพื่อสกัดจุดโอฟีเลีย เลนทันที

“นาย!”

โอฟีเลียตัวสั่นเทาและโกรธเมื่อเธอได้เห็นร่างเล็ก ๆ ที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

เมแกนจ้องหน้าโอฟีเลียด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “ประธานโอฟีเลีย เลน เด็กคนนี้คือแอมโบรส ดาร์บี้ เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำร้ายคุณ เขาแค่ต้องการแค่บางอย่างจากคุณ!”

“เขาต้องการอะไร?” โอฟีเลียถามขึ้นอย่างวิตกกังวล

เมแกนไม่ได้ตอบอะไร เธอหันมองไปที่แอมโรสและพูดขึ้นว่า “ฉันช่วยนายแล้ว ที่เหลือนายจัดการเอาเอง ฉันจะออกไปดูข้างนอกเผื่อมีคนเข้ามา!”

เมื่อพูดจบเมแกนก็เดินออกไปทันที

ในเวลานั้น มีเพียงโอฟีเลียและแอมโบรสที่อยู่ภายในเล้าจน์

“นาย!” โอฟีเลียกลับมามีสติ เธอรีบหันไปหาแอมโบรสและพูดขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “เจ้าหนู นายกล้าดียังไงโจมตีฉันเช่นนี้! นายรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร? รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้แล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง!”

“ผมขอโทษ แต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้!” แอมโบรสเดินเข้าไปหาโอฟีเลียด้วยรอยยิ้ม เด็กชายมองดูรูปร่างที่งดงามของเธออย่างถี่ถ้วนก่อนจะถามขึ้นว่า “โอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงอยู่ที่ไหน?”

‘อะไรนะ? เขาต้องการโอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงงั้นเหรอ?’

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็ต่อว่าเขาทันที “โอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงเป็นของผู้เข้าร่วมการแข่งขันในวันนี้ แล้วฉันจะมอบให้นายได้ยังไง!”

แอมโบรสแสดงท่าทางราวกับว่าเขาไม่ได้ยินในสิ่งที่โอฟีเลียพูด “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่บอก ถ้างั้นผมจะค้นตัวคุณเอง”

จากนั้นแอมโบรสก็เอื้อมมือออกไปและเริ่มค้นหาตามร่างกายของโอฟีเลียทันที

โอฟีเลียหน้าแดงก่ำ เธอทั้งรู้สึกโกรธและอับอาย เธอรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

เธอเป็นถึงประธานหญิงแห่งสมาคมเจียงหนานโอสถผู้ซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในโลกยุทธภพแต่เธอกลับต้องมาถูกเด็กหนุ่มแตะเนื้อต้องตัวเธอเช่นนี้!