คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1272

‘อะไรนะ?’

สีหน้าของอีเวตต์เปลี่ยนไป เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นกระวนกระวายว่า “ท่านพ่อฉันไม่ต้องการการประลองเพื่อคัดเลือกสามีอะไรนั่น!”

“เจ้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องนั้น!” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ทุบมือลงบนบัลลังก์มังกรอย่างโกรธเกรี้ยว จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อไล่เธอ “ออกไปได้แล้ว!”

“ไม่! ฉันไม่ต้องการการประลองเพื่อคัดเลือกสามี! ฉันไม่ต้องการ…” อีเวตต์ร่ำไห้ “ท่านพ่อ ถ้าหากท่านทำเช่นนั้น ฉันจะไม่แต่งงานไปตลอดชีวิต!”

น้ำตาไหลลงอาบแก้มของอีเวตต์ เธอยกมือขึ้นมาเพื่อปาดน้ำตาก่อนจะหันหลังและวิ่งหนีไป!

อีเวตต์รู้ว่าหัวใจของเธอเป็นของแดร์ริลไปแล้วและเธอก็ไม่สามารถเปิดรับชายอื่นเข้ามาได้อีก

จักรพรรดิแห่งโลกใหม่รู้สึกหน้ามืดจนแทบจะเป็นลมเมื่อได้เห็นลูกสาวของเขาวิ่งหนีออกไป ดวงตาของเขาฉายแววความโกรธ เขาหันไปหาขันทีและพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “สั่งให้ทหารองครักษ์คุ้มกันเจ้าหญิงเอาไว้และอย่าให้เธอก้าวออกจากพระราชวังเป็นอันขาด!”

“ครับ ฝ่าบาท!” ขันทีตอบขึ้นด้วยความเคารพก่อนจะรีบออกจากห้องไปเพื่อทำตามคำสั่งของจักรพรรดิ

ในขณะเดียวกัน ที่ภูเขากาลี ทวีปโมอาน่าเหนือ

เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว แดร์ริลได้พักฟื้นอยู่ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน!

ในเวลานี้ ร่างกายของแดร์ริลได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์ภายใต้การดูแลของดีไวน์ ฟาร์เมอร์

ซู่หรงและแดร์ริลนั่งดื่มสุราอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนข้าง ๆ กระท่อมมุงจากภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์

“พี่ซู่หรง!” แดร์ริลยกสุราถ้วยสุดท้ายขึ้นมา จากนั้นเขาก็มองไปที่ซู่หรงด้วยแววตาที่รู้สึกเศร้าหมองเล็กน้อย “เมื่อผมดื่มสุราถ้วยนี้หมดแล้ว ผมคงต้องลา!”

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์เป็นเหมือนดั่งสรวงสวรรค์ แดร์ริลอยากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่โดยไม่ต้องรู้สึกกังวลไปตลอดชีวิต แต่ว่าเขายังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้

ซู่หรงสูดหายใจเข้าเต็มปอดขณะที่เขากล่าวกับแดร์ริลด้วยรอยยิ้มว่า “งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา! แต่ถ้าหากในอนาคตเจ้ามีเวลาก็อย่าลืมกลับมาที่นี่เพื่อดื่มกับข้าอีกล่ะ!”

ดวงตาของซู่หรงเองก็เต็มไปด้วยความเศร้าหมองเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น

ซู่หรงได้ใช้เวลาร่วมกับแดร์ริลเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกชื่นชอบในตัวตนของแดร์ริล เมื่อแดร์ริลกำลังจะจากไปซู่หรงจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“ได้เลยพี่ชายของผม!” แดร์ริลพยักหน้า เขาหัวเราะเบา ๆ และพูดต่อว่า “เมื่อผมกลับมาคราวหน้าผมจะนำสุราชั้นดีมาฝาก!”

จากนั้นแดร์ริลก็ยืนขึ้นและหันมองไปที่ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก่อนจะพูดขึ้นว่า“ท่านผู้อาวุโส ผมคงต้องไปก่อน ดูแลตัวเองด้วย!”

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์พยักหน้า “หวังว่าคราวหน้าข้าจะไม่ต้องรักษาเจ้าอีก!”

แดร์ริลเกาหัวและยิ้มอย่างเขินอาย แต่คำพูดของชายชรากลับทำให้หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่น

แดร์ริลรู้ดีว่าดีไวน์ ฟาร์เมอร์พูดไม่เก่ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เข้าใจว่าดีไวน์ ฟาร์เมอร์กำลังสื่อถึงอะไร ดีไวน์ ฟาร์เมอร์หวังว่าแดร์ริลจะสามารถดูแลตัวเองโดยปราศจากโรคภัยไข้เจ็บเมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง

หลังจากที่พวกเขาร่ำลากันอยู่ครู่หนึ่ง แดร์ริลก็เดินออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดีไวน์ ฟาร์เมอร์ไป

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง แดร์ริลก็ลงมาถึงยังด้านล่างของภูเขากาลี เขาอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แดร์ริลได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกเรากับว่าสถานที่นั้นเป็นสถานที่จากอีกโลกหนึ่ง

จู่ ๆ แดร์ริลก็นึกถึงอีเวตต์ขึ้นมาทันที ‘ป่านนี้เธอคงจะถึงพระราชวังโลกใหม่แล้ว ฉันควรจะไปดูเธอหน่อยดีไหม?’

วินาทีต่อมาแดร์ริลก็เปลี่ยนความคิดของเขา ‘แต่ฉันเดาว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี’

ท้ายที่สุดแดร์ริลได้บุกไปยังพระราชวังแห่งโลกใหม่เพื่อสร้างความวุ่นวาย และถ้าหากว่าเขากลับไปในตอนนี้ พวกเขาอาจจะมองว่าเขาต้องการกลับไปเพื่อรุกรานอีก ดังนั้นเขาจึงไม่ควรกลับไปในตอนนี้ แต่เขาจะไปหาเธอเมื่อมีโอกาส!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น แดร์ริลจึงเดินไปตามเส้นทางของภูเขาที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา