คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1290

“คุณคงเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปสินะ” แดร์ริลกล่าวอย่างเร่งรีบ “ถ้าหากว่าคุณจับฉางเอ๋อเป็นเชลย โฮ่วอี้จะตามล่าตัวคุณไปจนสุดขอบโลกเพื่อฆ่าคุณ! รีบไปกันเถอะ…”

จูปาเจี๋ยรีบหันมาแล้วยิ้มให้เธอด้วยใบหน้าที่ไม่เต็มใจจากไปนัก “ฉางเอ๋อคนสวย ข้าคงต้องไปก่อน! แล้วเราจะได้พบกันอีก!”

เมื่อพูดจบจูปาเจี๋ยก็ส่งจูบให้ฉางเอ๋อก่อนจะวิ่งตามแดร์ริลไป

จากนั้นทั้งสองคนก็หายไปจากสายตาของฉางเอ๋อในชั่วพริบตา

“จูปาเจี๋ย! แดร์ริล ดาร์บี้!” ฉางเอ๋อโกรธจนตัวสั่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอับอายและโกรธแค้นอย่างไม่รู้จบ

“คอยดูนะ! ข้าจะตามล่าพวกเจ้าทั้งสองคนและทำให้พวกเจ้าต้องร้องขอความตาย!”

…

แดร์ริลและจูปาเจี๋ยใช้เวลาเดินทางหนีออกมาจากพระราชวังโมอาน่าเหนืออยู่หลายชั่วโมงก่อนที่พวกเขาจะหยุดพักในที่สุด

ในเวลานั้น พวกเขายืนอยู่บนยอดเขาที่สูงตระหง่านขณะหันมองไปยังพระราชวังโมอาน่าเหนือที่อยู่ด้านหลังและถอนหายใจด้วยความโล่งอก!

‘ในที่สุดฉันก็หนีออกมาได้! ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ’

“ข้าถูกขังอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานนับพันปี ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระ!” จูปาเจี๋ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นมาก เขาหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง

เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แดร์ริลก็หัวเราะและถามขึ้นว่า “พี่จู คุณจะไปที่ไหนต่อ?”

“แน่นอนว่าข้าจะไปยังทวีปจักรวาลโลก! สมบัติอันล้ำค่าปรากฏขึ้นที่นั่น ข้าจะต้องได้มันมาครอบครอง!” จูปาเจี๋ยพูดต่ออย่างกระตือรือร้นว่า “เมื่อปรากฏการณ์ประหลาดได้เกิดขึ้นในจักรวาลโลก ข้าแน่ใจว่าสมบัติอันล้ำค่าจะต้องปรากฏขึ้นที่นั่น แล้วข้าจะพลาดโอกาสดี ๆ เช่นนี้ไปได้ยังไง?”

แดร์ริลพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดี! ถ้างั้นเราไปที่นั่นด้วยกันเถอะ!”

แดร์ริลได้ตัดสินใจแล้ว เนื่องจากว่าจูปาเจี๋ยเป็นผู้ที่มีพลังมหาศาลที่มิอาจหยั่งถึง ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ดีถ้าหากว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับจูปาเจี๋ย!

“แน่นอน!” จูปาเจี๋ยพยักหน้าอย่างไม่รีรอ “ไปกันเถอะ!”

จากนั้นทั้งสองก็ลอยขึ้นไปในอากาศและมุ่งหน้าสู่ทวีปจักรวาลโลกทันที

ตลอดการเดินทาง ทั้งสองยังคงสนทนากันต่อไปขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางเดียวกัน

“พี่จู เมื่อได้สมบัติล้ำค่ามาแล้วคุณจะทำอะไรต่อไป?”

“ข้าจะตามหาผู้หญิงสวย ๆ และทำให้พวกเธอสนุก!”

“ว้าว! ความเจ้าชู้ของคุณไม่เปลี่ยนไปเลย!”

“แน่นอน! บอกข้าทีว่าผู้หญิงคนใดจะไม่มีความสุขหากมีข้าอยู่ข้างกาย?”

“แล้วฉางเอ๋อล่ะ?”

“เอ่อ…ฉางเอ๋อเป็นข้อยกเว้น!”

พวกเขาหัวเราะและพูดคุยกันตลอดการเดินทาง หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาเป็นเวลาเกือบ 8 ชั่วโมง ในที่สุดแดร์ริลและจูปาเจี๋ยก็มาถึงยังทวีปจักรวาลโลก!

…

ที่ริมชายหาด ในเมืองตงไห่

ในที่สุดแดร์ริลก็ลงสู่ชายหาด จากนั้นเขาก็ยืนมองตึกสูงระฟ้าของเมืองตงไห่ ซึ่งให้ความรู้สึกที่ดีอย่างหาที่เปรียบมิได้

ในตอนแรก แดร์ริลต้องการมองหาโรงแรมหรูหราเพื่อทานอาหารดี ๆ และพักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นผู้คนมากมายในชุดที่ดูไม่คุ้นเคย เขาก็แน่ใจว่าผู้คนเหล่านั้นจะต้องเดินทางมาจากทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่เพื่อมุ่งหน้าไปยังภูเขาฮัว

แดร์ริลถามผู้คนที่อยู่รอบ ๆ และได้รู้ว่าต้นกำเนิดของแผ่นดินไหวมาจากภูเขาฮัว

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านั้นเดินทางมายังทวีปจักรวาลโลกเพื่อต้องการค้นหาสมบัติอันล้ำค่า และเมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสียเวลาและรีบมุ่งหน้าไปยังภูเขาฮัวกับจูปาเจี๋ยทันที

ที่ด้านล่างของภูเขาฮัวมีเมืองที่มีชื่อว่า เมืองเวสท์เมาท์ ภายในเมืองนี้มีประชากรอาศัยอยู่หลายล้านคนและถนนหนทางของเมืองนี้ก็มีชีวิตชีวาอยู่เสมอ

หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาเป็นเวลา 4 ชั่วโมงในที่สุดแดร์ริลและจูปาเจี๋ยก็มาถึงยังชานเมืองเวสท์เมาท์

“แดร์ริล ข้าขอพักสักหน่อย” จูปาเจี๋ยกล่าว

“แน่นอน!” แดร์ริลพยักหน้า พวกเขาเดินทางมาเกือบ 4 ชั่วโมง ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกเหนื่อยล้า เนื่องจากการลอยตัวในอากาศต้องใช้พลังภายในค่อนข้างมาก

จากนั้นพวกเขาก็ค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้น

เมื่อพวกเขาลงสู่พื้นแล้ว จูปาเจี๋ยก็หันมองไปยังถนนที่พลุกพล่านภายในเมืองอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คน ในเวลานั้น ดวงตาของจูปาเจี๋ยเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะที่เขาพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “แดร์ริล ในเมืองนี้มีสาวงามมากมาย! ข้าขอไปดูใกล้ ๆ สักประเดี๋ยว!”