คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1289

ฉางเอ๋อหันมองแดร์ริลที่ปลอมตัวเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้และพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ฆ่าจูปาเจี๋ยเลย! คุณเก็บเขาเอาไว้เช่นนี้มีแต่จะนำพาหายนะมาสู่พวกเราทุกคน”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่จูปาเจี๋ยเกือบจะทำให้เธอเป็นมลทิน ฉางเอ๋อก็หน้าแดงเพราะความโกรธทันที!

“แน่นอน! เดี๋ยวข้าจะสั่งตัดหัวเขา!” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะพยักหน้าตอบฉางเอ๋อ

วินาทีต่อมา แดร์ริลก็พุ่งเข้าหาฉางเอ๋อและจี้สกัดจุดเธอด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนฉางเอ๋อไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา! ในเวลานั้น ฉางเอ๋อ ตัวสั่นเทาและรู้สึกประหลาดใจ

“ฝ่าบาท…”

ฉางเอ๋อตกใจ เธอจ้องหน้าแดร์ริลด้วยความงุนงงและถามขึ้นว่า “ทำไมท่านถึงทำกับข้าเช่นนี้?”

ฉางเอ๋อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จักรพรรดิโฮ่วอี้มักจะทะนุถนอมและดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี แต่เขากลับจู่โจมเธอเช่นนี้ได้อย่างไร?

แดร์ริลยิ้มอย่างมีเลศนัย “คุณผู้หญิง อันที่จริงแล้วผมไม่ใช่สามีของคุณ” หลังจากที่พูดเช่นนั้นเขาก็หัวเราะ

ในเวลานั้น แดร์ริลไม่ได้ใช้เทคนิคการเลียนเสียง เพราะถึงอย่างไรผงแปลงร่างก็จะหยุดทำงานในอีกไม่ช้า ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเล่นละครอีกต่อไป

‘อะไรนะ? แดร์ริล ดาร์บี้?’ ร่างของฉางเอ๋อสั่นสะท้านขณะที่เธอมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

เขาปลอมตัวเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ได้แนบเนียนเช่นนี้ได้อย่างไร?

เมื่อฉางเอ๋อกลับมามีสติ เธอก็จ้องหน้าแดร์ริลพร้อมคำรามขึ้นว่า “เจ้ากล้าหาญมากนะแดร์ริล! เจ้าแหกคุกและยังกล้าปลอมตัวเป็นฝ่าบาทอีก! เจ้าสมควรตาย!”

แดร์ริลเย้ยหยัน “แต่ผมเกรงว่าคุณจะตามจับผมไม่ได้ในอนาคต”

จากนั้นแดร์ริลก็หันไปหาจูปาเจี๋ยและพูดขึ้นว่า ”เราต้องไปจากที่นี่แล้ว”

เมื่อพูดจบแดร์ริลก็วิ่งนำไปทันที

ทว่าจูปาเจี๋ยกลับเดินเข้าไปใกล้ฉางเอ๋อทีละก้าวโดยไม่ได้วิ่งตามแดร์ริลไป

จูปาเจี๋ยเดินเข้าไปใกล้ฉางเอ๋อและยกมือขึ้นจับคางของเธอ เขายังคงหลงใหลในความงดงามของเธอเหมือนดั่งเช่นเคย ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยหัวเราะและพูดขึ้นว่า “ฉางเอ๋อ ข้าไม่เต็มใจที่จะจากเจ้าไปเลย แต่ว่าเจ้าต้องการฆ่าข้าเช่นนี้ ดังนั้นข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น แต่ข้ามั่นใจว่าเราจะได้พบกันอีกเพราะมันได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว!”

ใบหน้าของเขาดูไม่เต็มใจที่จะจากไป

“เจ้า!” ฉางเอ๋อถูกสกัดจุดเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เธอโกรธจนแทบจะเป็นบ้า เธอกระทืบเท้าและตะโกนใส่ชายผู้นั้นว่า “เอามือสกปรกของเจ้าออกไป!”

เธอโดนแดร์ริลเย้ยหยันไม่พอ แต่เธอกลับต้องมาโดนจูปาเจี๋ยกลั่นแกล้งเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกโกรธแค้นมาก!

‘บ้าเอ๊ย!’ แดร์ริลซึ่งอยู่ห่างออกไปเกือบหนึ่งร้อยเมตรแทบจะร้องไห้เมื่อได้เห็นเช่นนั้น

‘เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้เขาก็ยังต้องการเกี้ยวพาราสีฉางเอ๋อ! นี่เขากำลังท้าทายความตายอยู่ชัด ๆ! ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะถูกขังเอาไว้ในพื้นที่ต้องห้ามเป็นเวลานานนับพันปี’

แดร์ริลทั้งอยากจะหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน “ไปกันได้แล้ว! ถ้าหากว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้ตัวจริงมา เราคงจะไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่เลยก็ได้!”

เมื่อจูปาเจี๋ยกลับมามีสติ เขาก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดและพูดขึ้นว่า “แดร์ริล ทำไมเราไม่พาฉางเอ๋อไปกับเราด้วยล่ะ?”