คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1304

ราเชลเหลือบมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกขยะแขยง

‘เขาอ้างตนเองเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยแต่จิตใจของเขาช่างสกปรกและน่าขยะแขยงจริง ๆ!’

แดร์ริลไม่ได้เห็นสายตาของราเชลที่จ้องมองเขาด้วยความเกลียดชัง เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะจับจ้องไปยังแท่นศิลาที่อยู่ไม่ไกล “ดูนั่นสิ! ที่บนแท่นศิลามีข้อความบางอย่างถูกเขียนเอาไว้”

ในขณะที่พูดเช่นนั้น แดร์ริลก็เดินเข้าไปใกล้แท่นหิน โดยมีจูปาเจี๋ยและเดบร้าเดินตามหลังเขามาอย่างรวดเร็ว

อีวานและราเชลเหลือบมองหน้ากันก่อนจะเดินตามพวกเขาไปด้วยเช่นกัน

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงด้านหน้าแท่นศิลา พวกเขาก็มองเห็นข้อความที่ถูกจารึกไว้บนศิลาด้วยรอยเลือดที่ดูหมองคล้ำ โดยข้อความเหล่านั้นถูกเขียนเอาไว้ด้วยตัวอักษรโบราณ

“มันเขียนว่าอะไร?” ราเชลพึมพำขณะที่เธอจ้องมองตัวอักษรโบราณอย่างไม่เข้าใจ

อีวานส่ายหน้า “มันเป็นตัวอักษรโบราณ และการเขียนของมันก็ดูโบราณมาก คงไม่มีใครอ่านออกหรอก”

‘ฮ่า ๆ…ตัวอักษรโบราณมันจะยากสักแค่ไหนกันเชียว!’ เมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา แดร์ริลก็กลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ อีวานก็เหลือบมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกหงุดหงิดและพูดขึ้นว่า “แดร์ริล นายหัวเราะอะไร? นายทำเหมือนนายอ่านมันออกอย่างนั้นแหละ!”

อันที่จริงอีวานไม่กล้าพูดกับแดร์ริลเช่นนั้น เพราะว่าแดร์ริลคือผู้นำสูงสุดของทวีปจักรวาลโลก แต่เมื่อแดร์ริลดูถูกเขาต่อหน้าแฟนสาวของเขาเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงทนไม่ได้

เฮ้อ!

แดร์ริลถอนหายใจเบา ๆ และหันมองไปที่อีวานขณะชี้ไปที่ถ้อยคำบนแท่นศิลาและอ่านออกมาว่า “ตำหนักสมบัติแห่งดวงวิญญาณ อันยิ่งใหญ่ ผู้บุกรุกทั้งหมดจะต้องตาย!”

“แดร์ริล คุณอ่านตัวอักษรโบราณออกด้วยเหรอ?” เดบร้าถามขึ้นอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอจับแขนของแดร์ริลเอาไว้ด้วยหัวใจที่เต้นเร็วระรัว

‘เขาเป็นผู้ชายของฉัน เขาช่างเก่งกาจมากจริง ๆ!’ เดบร้าครุ่นคิดอย่างภาคภูมิใจ

“ใช่!” แดร์ริลพยักหน้า จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปยังแท่นศิลาและพูดขึ้นว่า “ถ้าฉันเดาไม่ผิด ตำหนักสมบัติแห่งดวงวิญญาณอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ด้านหลังแท่นศิลานี้คือสุสานของลิโป้!”

ในเวลานั้น สีหน้าของจูปาเจี๋ยที่ปกติดูไม่ค่อยจริงจังก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นทันใด “ใช่! ตำหนักสมบัติแห่งดวงวิญญาณอันยิ่งใหญ่จะต้องเป็นสุสานหลักของลิโป้แน่นอน! มันคุ้มค่ามากที่เราเดินทางมาถึงที่นี่”

ในขณะที่อีวาน ราเชลและเดบร้าเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน พวกเขาจ้องมองไปที่แท่นศิลาและสังเกตเห็นว่า ที่ด้านหลังของแท่นศิลาคือพระราชวังสีดำ! เนื่องจากมีเพียงแสงไฟสลัวดังนั้น ก่อนหน้านี้พวกเขาจึงไม่ได้สังเกตุเห็นมัน ขณะที่พื้นที่ระหว่างพระราชวังและแท่นศิลานั้นเป็นพื้นที่ว่างเปล่า

บนพื้นที่ว่างเปล่าถูกปกคลุมไปด้วยแผ่นหินสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ โดยที่บนแผ่นหินมีลวดลายการแกะสลักที่เป็นเอกลักษณ์ และมีรูเล็ก ๆ ขนาดเท่านิ้วมืออยู่ในแผ่นหินทุกแผ่น

แดร์ริลจ้องมองไปยังแผ่นหินและขมวดคิ้ว

‘มันดูเหมือนกับค่ายกลเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนี ใครก็ตามที่ต้องการไปยังตำหนักสมบัติแห่งดวงวิญญาณอันยิ่งใหญ่จะต้องไขปริศนาค่ายกลเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีให้ได้’

ภายในตำราค่ายกลของไป๋ฉีได้บันทึกเกี่ยวกับเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีเอาไว้ ถึงแม้ว่าค่ายกลเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีจะไม่ซับซ้อน แต่ถ้าหากว่าแปลรูปแบบผิดพลาดขึ้นมาก็อาจจะก่อให้เกิดอันตรายขึ้นได้

และเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีก็ยังเป็นหนึ่งใน เปลวเพลิงมนตรา ซึ่งอยู่ในอันดับที่แปดของเปลวเพลิงมนตรา ดังนั้น ภายใต้แผ่นหินสี่เหลี่ยมจะมีเปลวไฟอยู่ด้านล่าง และถ้าหากการแปรรูปแบบผิดพลาดขึ้นมา เปลวไฟที่อยู่ภายใต้แผ่นหินสี่เหลี่ยมก็จะพุ่งขึ้นมาจนแผดเผาร่างกายของผู้คนที่ยืนอยู่บนแผ่นทันที

แต่ถึงอย่างนั้นการแปรรูปแบบก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับแดร์ริลเลย

“ในเมื่อห้องสุสานหลักของลิโป้อยู่ตรงหน้าเราเช่นนี้ แล้วเราจะรอช้าอยู่ทำไม?” อีวานกลับมามีสติและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น จากนั้น เขาก็รีบมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ว่างเปล่าทันที

“รอก่อน!” แดร์ริลตะโกนขึ้น

อีวานหันมองแดร์ริลด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “มีอะไร?”