คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1305

“แดร์ริล นายห้ามพวกเราทำไม?” ราเชลตะโกนใส่แดร์ริลอย่างไม่พอใจ

‘บัดซบ!’ แดร์ริลสบถอยู่ภายในใจ

“ถ้าพวกนายทั้งคู่อยากตายก็เชิญเดินไปได้เลย ฉันแค่จะบอกว่าแผ่นหินสี่เหลี่ยมพวกนั้นคือกับดักค่ายกลเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนี! ถ้าหากพวกนายไม่เดินผ่านแผ่นหินนั่นไปตามสูตรและเกิดพลาดขึ้นมา เปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีจะพุ่งขึ้นมาจากแผ่นหินนั่นทันที” แดร์ริลกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา

แดร์ริลเองก็อยากจะปล่อยให้พวกเขาทั้งคู่ตายเหมือนกัน เพราะพวกเขาทั้งคู่เกือบทำให้แดร์ริลตายมาแล้วหลายครั้ง

อย่างไรก็ตาม เดบร้าพูดถูก ไม่ว่ายังไงราเชลก็เป็นลูกสาวของพ่อทูนหัวของเขา อีกทั้งเหตุการณ์ในอดีตก็ผ่านนานมาแล้ว ดังนั้นแดร์ริลจึงไม่สามารถรอดูพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาได้

‘เปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีงั้นเหรอ?’

เมื่อได้ยินเช่นนั้นอีวานและราเชลจึงไม่กล้าขยับเขยื้อน ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดลงทันที

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนี แต่อีวานและราเชลก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเปลวเพลิงมนตรามาก่อน และพวกเขาก็ยังรู้ว่าเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีเป็นเปลวเพลิงอันดับที่แปดในเปลวเพลิงมนตรา โดยเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีมีสีฟ้าที่ดูน่าเกรงขาม!

ราเชลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า “แดร์ริล นายแค่กังวลว่าพวกเราจะสามารถแย่งชิงสมบัติภายในห้องสุสานหลักไปได้ นายก็เลยหลอกลวงพวกเราใช่ไหม?”

แดร์ริลยิ้มเยาะ “ตลกดีนะ! พวกนายทั้งสองคนคิดว่าพวกนายมีความสามารถมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ประเมินตัวเองสูงไปหรือเปล่า!”

“นาย…” ใบหน้าของราเชลเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอพูดไม่ออก

‘ถึงแม้ว่าคำพูดของแดร์ริลจะทำให้พวกเราขายหน้า แต่ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แม้ว่าเขาจะอ่อนข้อให้พวกเราก็ตาม’ ราเชลครุ่นคิด

แดร์ริลไม่ต้องการเสียเวลาพูดคุยอีกต่อไป เขาหันกลับมาพูดกับเดบร้าและจูปาเจี๋ยว่า “พี่จู เดบร้า พวกคุณทั้งคู่เดินตามหลังผมมาอย่างใกล้ชิดและปฏิบัติตามผมทุกอย่าง อย่าให้ผิดพลาดเด็ดขาด!”

เมื่อพูดจบแดร์ริลก็เดินนำหน้าพวกเขาไปก่อนจะเหยียบลงบนแผ่นหินสี่เหลี่ยมที่วางเรียงกันอยู่ด้วยความระมัดระวัง

จูปาเจี๋ยและเดบร้าต่างก็พยักหน้าขณะเดินตามแดร์ริลไปอย่างใกล้ชิด

ในเวลานั้น อีวานและราเชลหันมองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินตามหลังพวกเขาไปด้วยเช่นกัน

เมื่อห้องสุสานของลิโป้ที่มีสมบัติมากมายอยู่ตรงหน้า แล้วพวกเขาทั้งคู่จะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?

เมื่อได้เห็นพวกเขาทั้งคู่ตามมา แดร์ริลก็หันหลังกลับมาและพูดขึ้นว่า “พวกนายตามมาทำไม?”

“แดร์ริล!” ใบหน้าของอีวานแดงก่ำ เขากล่าวขึ้นว่า “ที่นี่คือสุสานของลิโป้ไม่ใช่บ้านของนาย แล้วทำไมพวกเราถึงจะเข้าไปข้างในนั้นด้วยไม่ได้?”

แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ก็ได้ พวกนายทั้งคู่ตามมาด้วยก็ได้ แต่ฉันขอพูดให้ชัดเจนนะว่า เมื่อเราเข้าไปถึงข้างในแล้ว พวกนายสามารถหยิบทุกอย่างทั้งทอง เพชร โอสถและสมบัติต่าง ๆ ไปได้ตามต้องการ แต่พวกนายห้ามยุ่งกับสมบัติที่อยู่ภายในโลงศพ เช่นเดียวกับคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศเด็ดขาด เข้าใจไหม?”

เมื่อห้องสุสานหลักของลิโป้อยู่ตรงหน้าเขาเพียงแค่เอื้อมมือ แดร์ริลจึงแทบจะรอไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการโต้เถียงกับอีวานและราเชลอีกต่อไป

“ตกลง!” อีวานพยักหน้า เขากัดริมฝีปากแน่น ด้วยความรู้สึกอับอาย

ถึงแม้ว่าราเชลจะรู้สึกว่าข้อตกลงนั้นไม่ยุติธรรม แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เห็นด้วยกับข้อตกลง แดร์ริลจึงหันหลังกลับและเดินหน้าต่อไป

“ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ก้าวไปทางซ้ายสามก้าว…” แดร์ริลพึมพำกับตัวเองขณะที่เขาค่อย ๆ ก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง

ภายใต้การนำของแดร์ริล ในที่สุดพวกเขาก็สามารถเดินผ่านกับดักค่ายกลเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีออกมาได้ พวกเขาเดินมาถึงที่ด้านหน้าประตูของตำหนักสมบัติแห่งดวงวิญญาณอันยิ่งใหญ่ โดยที่ประตูของตำหนักถูกสร้างขึ้นด้วยทองสัมฤทธิ์ที่มีความสูงมากกว่า 10 เมตรและมีความกว้าง 7 ถึง 8 เมตร!

แคร่ก!

เนื่องจากสุสานโบราณของลิโป้ถูกฝังอยู่ใต้ดิน ดังนั้นเมื่อแดร์ริลเปิดประตูออก เสียงแตกหักและฝุ่นผงจึงตกลงมาจากทุกทิศทาง

แดร์ริลและคนอื่น ๆ เดินเข้าไปในตำหนักทันทีที่ประตูทองสัมฤทธิ์ถูกเปิดออก

‘ว้าว!’

ร่างของแดร์ริลสั่นเทาเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้า เขาอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

จูปาเจี๋ยและเดบร้าที่เดินตามมาต่างก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน!