คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1317

“นี่ นี่มัน…”

“เปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน! หนีไป!”

ในเวลานั้น ฝูงชนต่างก็หยุดวิ่งและตกอยู่ในอาการหวาดกลัวเมื่อพวกเขาได้เห็นเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินของแดร์ริล

เมื่อพวกเขากลับมามีสติ แดร์ริล เดบร้าและเตียวเสียนก็ได้หายไปจากสายตาของพวกเขาแล้ว

“พวกเจ้าช่างไร้ประโยชน์!” กงกงตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อได้เห็นว่าฝูงชนไม่สามารถหยุดแดร์ริลได้

‘คนพวกนั้นช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ!’ กงกงครุ่นคิด

จากนั้น กงกงก็หันกลับมามองจูปาเจี๋ยและตะโกนขึ้นว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าก็คงจับตัวแดร์ริลได้แล้ว!”

ปัง!

ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น พลังภายในของกงกงก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเธอ จากนั้นเธอก็พุ่งเข้าหาจูปาเจี๋ยอย่างโกรธเกรี้ยว

แม้จะรู้ว่ากงกงรู้สึกโกรธแค้นมากเพียงใด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้จูปาเจี๋ยรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาเลย เขาจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “กงกง! ที่เจ้ายังอยากใช้เวลาอยู่กับข้าเช่นนี้ เป็นเพราะว่าเจ้ากำลังตกหลุมรักข้าอยู่หรือเปล่า? เจ้าเป็นผู้หญิงที่งดงาม แต่น่าเสียดายที่ข้าได้มอบหัวใจให้กับเตียวเสียนผู้งดงามไปแล้ว”

จูปาเจี๋ยหัวเราะด้วยเสียงอันดังและหลีกเลี่ยงการโจมตีของกงกงในเวลาเดียวกัน

กงกงไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของจูปาเจี๋ย

ในเวลานี้ จิตใจของจูปาเจี๋ยอยู่ที่เตียวเสียน ดังนั้นเขาจึงไม่มีอารมณ์สู้รบปรบมือกับกงกง

เมื่อได้ยินคำพูดถากถางจากจูปาเจี๋ย ใบหน้าของกงกงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธและอับอายทันที

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะจูปาเจี๋ย!” เมื่อเห็นว่าจูปาเจี๋ยกำลังจะเดินจากไป กงกงก็ตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว

วินาทีต่อมา ร่างของพวกเขาทั้งสองคนก็หายไปจากสายตาของฝูงชนอย่างรวดเร็ว

“เจ้ายังไม่เลิกตามข้ามาอีกเหรอ?” จูปาเจี๋ยกล่าว

“เจ้ากล้าดียังไงเย้ยหยันข้าเช่นนั้น! ข้าจะจัดการเจ้าให้ได้!” กงกงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“นี่เจ้ายังไม่รู้อีกเหรอกงกง ว่าเจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้!”

“เจ้า…”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดจูปาเจี๋ยก็กำจัดกงกงที่ไล่ตามเขามาได้สำเร็จ

สุสานโบราณแห่งนี้มีความกว้างใหญ่ไพศาลและสภาพแวดล้อมก็ดูค่อนข้างซับซ้อน แม้แต่ผู้ทรงพลังอย่างจูปาเจี๋ยก็ยังรู้สึกวิงเวียนขณะที่เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ

“เตียวเสียนของข้า รอข้าก่อนนะ ข้ากำลังจะไปหาเจ้า!” จูปาเจี๋ยพึมพำขณะเดินต่อไปอย่างมีความสุข

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ภายในมุมมืดของห้องโถงที่อยู่ภายในสุสานโบราณของลิโป้ มีเสียงของสัตว์ดุร้ายขนาดใหญ่ ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของผู้คนที่ดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง

สัตว์ดุร้ายขนาดใหญ่กระโดดขึ้นลงภายในห้องโถงขณะพุ่งเข้าโจมตีฝูงชนอย่างดุดัน สัตว์ดุร้ายตัวนั้นมีความยาวหลายสิบฟุต ลำตัวของมันมีสีดำและดวงตาของมันก็กลมโต สัตว์ร้ายตัวนี้มีลักษณะคล้ายกับสิงโตที่กำลังเปล่งรังสีความน่าสะพรึงกลัวออกมา ในขณะที่ฟันและกรงเล็บของมันก็คมกริบราวกับใบมีด

ผู้คนนับหมื่นกำลังรายล้อมสัตว์ดุร้ายตัวนั้นเอาไว้ โดยคนส่วนใหญ่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของโดน็อก ดิกสัน

ในเวลานั้น โดน็อกกำลังลอยอยู่กลางอากาศด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่งขณะที่ในมือของเขามีขวานแยกนภา

หลังจากที่พวกเขาเข้ามาถึงภายในสุสานโบราณแล้ว โดน็อกก็ได้สั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาการของเขาออกค้นหาสุสานหลักของลิโป้อย่างรวดเร็ว

ผ่านไปหลายชั่วโมง พวกเขาก็ยังไม่พบห้องสุสานหลักของลิโป้แต่กลับพบกับสัตว์ดุร้ายที่แข็งแกร่งแทน!