คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1335

ในขณะที่แดร์ริลคิดเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อควินซี “เธอจับฉันมาทำไม? นี่เธอกำลังตกหลุมรักฉันอยู่หรือเปล่า?”

ใบหน้าของควินซีแดงก่ำเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “อย่ามาพูดจาไร้สาระ!”

‘แดร์ริลอยู่ในกำมือของฉัน แต่เขากลับกล้าปากดีเช่นนี้ได้ยังไง!’ ควินซีครุ่นคิด

ขณะที่คิดเช่นนั้น ควินซีก็ยกมือขึ้นมาและตีลงบนหลังคอของแดร์ริลทันที!

แดร์ริลไม่มีเวลาได้ตอบโต้ ในเวลานั้น เขารู้สึกวิงเวียนศรีษะ วินาทีต่อมา ทัศนวิสัยการมองเห็นของเขาก็มืดลงทันที

แดร์ริลหมดสติไป

ไม่แน่ใจว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนในที่สุดแดร์ริลก็ตื่นขึ้นมา

เมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมา เขาก็รู้สึกราวกับว่าสมองของเขากำลังจะระเบิด จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าร่างของเขาถูกมัดเอาไว้กับเสาภายในห้องโถงใหญ่

ภายในห้องโถงใหญ่มีรูปปั้นมากมายและดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่สำหรับกราบไหว้บูชา

ควินซียืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ตื่นแล้วเหรอ?” ขณะที่พูดเช่นนั้น ควินซีก็เดินเข้าไปใกล้แดร์ริลและพูดต่อว่า “ฉันจะไม่พูดพล่ามให้เสียเวลา ส่งคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

“เ-ี่ย! ผู้หญิงคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมาจริง ๆ !’

แดร์ริลจ้องมองควินซีและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร? เธอต้องการให้ฉันส่งอะไรให้เธอ?”

ในขณะที่แดร์ริลกล่าวเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเรือนร่างที่งดงามของควินซี ทรวดทรงและใบหน้าของเธอช่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ!

แดร์ริลกลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้เห็นความงดงามของควินซีในระยะประชิด!

เพี๊ยะ!

ควินซีเดินเข้ามาและตบหน้าแดร์ริลอย่างโกรธเกรี้ยว จนรอยนิ้วมือห้านิ้วปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที!

“อย่าทำให้ฉันหมดความอดทน! เลิกเสแสร้งและบอกเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศกับฉันเดี๋ยวนี้!” ควินซีพูดขึ้นอย่างเย็นชา

‘บัดซบ!’ แดร์ริลครุ่นคิด

ฝ่ามือของควินซีทำให้ใบหน้าของแดร์ริลระบม เขาสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพูดขึ้นว่า “ควินซี จริงที่ฉันได้รับไข่มุกแห่งจิตวิญญาณของลิโป้มา แต่เธอก็เห็นว่าเมแกนได้นำไข่มุกแห่งจิตวิญญาณและหลบหนีไปท่ามกลางความโกลาหลแล้ว แล้วฉันจะนำคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศมามอบให้เธอได้ยังไง?”

ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น แดร์ริลก็รู้สึกโล่งใจที่เขาได้รับคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศก่อนที่เขาจะสูญเสียไข่มุกแห่งจิตวิญญาณไป

“งั้นเหรอ? กลอุบายของนายมันใช้ไม่ได้กับฉัน! ฉันรู้ว่าที่นายได้รับบาดเจ็บนั่นเป็นเพราะว่านายกำลังฝึกฝนเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศอยู่! และที่นายอาเจียนเป็นเลือดก็เพราะว่านายไม่สามารถสงบสติอารมณ์ขณะที่นายกำลังฝึกฝนได้!”

ควินซีหัวเราะเยาะและพูดต่อว่า “พลังของเจ้าสำนักง้อไบ๊เทียบไม่ได้กับพลังของนายเลยด้วยซ้ำ แล้วเธอจะแย่งชิงคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไปจากนายได้ยังไง? ฉันรู้ว่านายจำเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศได้!”

‘เชี่ย! ผู้หญิงคนนี้รู้ทุกอย่างจริง ๆ!’ แดร์ริลครุ่นคิด

แดร์ริลเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็สบตาควินซีและพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ฉันรู้ว่าฉันหลอกเธอไม่สำเร็จ ฉันจะยอมบอกเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศกับเธอก็ได้ แต่ฉันมีข้อแม้!”

“ข้อแม้อะไร?” ควินซีถามขึ้นด้วยความสงสัย

แดร์ริลหัวเราะ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “เรียกฉันว่าสามีสุดที่รักสิ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริล ใบหน้าของควินซีก็แดงก่ำเพราะความโกรธทันที เธอยกมือขึ้นและตบหน้าของเขาอีกครั้งอย่างรุนแรง “อยากตายนักหรือไง!”

ควินซีเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งทวีปโลกใต้เมฆี แดร์ริลกล้าดียังไงพูดจาล่วงเกินเธอเช่นนี้! เขากำลังรนหาที่ตาย!

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือกระทบลงบนใบหน้าของแดร์ริลอย่างชัดเจน จากนั้นใบหน้าของเขาก็บวมแดงราวกับหมูอ้วนทันที!

แดร์ริลพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดและแสร้งทำเป็นยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “แค่เธอยอมเรียกฉันว่าสามีสุดที่รัก เธอก็จะได้รับเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศจากฉันแล้ว เธอไม่คิดว่ามันคุ้มค่าเหรอ?”

แดร์ริลไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวควินซีเลยเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น

แดร์ริลมั่นใจว่าควินซีจะไม่ฆ่าเขา เพราะว่าเธอต้องการเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศจากเขา!