คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1336

เฮ้อ!

ควินซีโกรธจัดเมื่อได้ยินแดร์ริลหยอกล้อเธอเช่นนั้น เธอพูดขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “แดร์ริล นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายจะไม่ยอมบอกฉัน? มันก็จริงที่ฉันจะไม่ฆ่านายเพราะว่าฉันต้องการเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศจากนาย แต่นายอย่าลืมว่าฉันมีวิธีทรมานนายตั้งมากมายที่ไม่ใช่แค่การตบนายเท่านั้น!”

เมื่อพูดจบควินซีก็หยิบขวดเล็ก ๆ ออกมา จากนั้นเธอก็เทผงหยกสีแดงลงบนร่างของแดร์ริลทันที

วินาทีต่อมา กลิ่นแปลก ๆ ก็เริ่มกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ตัวแดร์ริล

“เธอกำลังทำอะไร?” แดร์ริลขมวดคิ้วและถามขึ้นอย่างรู้สึกเป็นกังวล

“กลัวงั้นเหรอ? ผงหยกวิเศษนี้มีกลิ่นที่สามารถล่อให้สัตว์มีพิษเข้ามาหานายได้ และในสุสานโบราณแห่งนี้ก็มีสัตว์มีพิษกลายพันธุ์มากมาย นายลองนึกภาพดูสิว่านายจะเป็นยังไงถ้าหากว่าพวกมันเข้ามาหานาย”

จากนั้นควินซีก็พูดต่อว่า “ฉันเคยได้ยินมาว่า นายบุกเข้าไปในพระราชวังโลกใต้เมฆีและปลอมตัวเป็นขันที ในตอนนั้น นายเองก็เคยใช้น้ำผึ้งเพื่อล่อให้มดเข้าไปในรูบนหยกเก้าเสี้ยว และตอนนี้ฉันก็ใช้นายเป็นเหยื่อล่อแมลงมีพิษเหมือนกับที่นายเคยทำก็เท่านั้นเอง”

‘เชี่ย! ควินซีช่างชั่วร้ายจริง ๆ!’ สีหน้าของแดร์ริลเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

ครืด! ครืด! ครืด!

ทันใดนั้น เสียงกรงเล็บอันแหลมคมก็ค่อย ๆ เคลือบคลานเข้ามาใกล้แดร์ริล จากนั้นแมงป่องมีพิษก็คลานเข้ามา! แมงป่องตัวนั้นมีความยาวเกือบสองเมตรโดยเปล่งรังสีสีน้ำเงินออกมาจากร่างของมัน!

ในขณะที่ตะขาบมีพิษหลายตัวเดินตามหลังแมงป่องมีพิษมาอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่าแมลงมีพิษเหล่านั้นถูกดึงดูดโดยผงหยกที่อยู่บนร่างกายของแดร์ริล

อึก!

แดร์ริลกลืนน้ำลายขณะมองเห็นสัตว์มีพิษเหล่านั้นที่กำลังเคลือบคลานเข้ามาใกล้ เขาไม่สามารถหลบหนีไปได้เนื่องจากว่าเขาถูกมัดเอาไว้

‘ถ้าสัตว์มีพิษเหล่านี้พุ่งเข้ามาหาฉัน ฉันคงจะถูกพวกมันกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก!’ แดร์ริลครุ่นคิด

“ดูสิ ผงหยกวิเศษสามารถดึงดูดพวกมันได้รวดเร็วทันใจจริง ๆ!” ควินซีหัวเราะเยาะอย่างมีความสุข “แดร์ริล ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง นายจะยอมบอกเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศกับฉันหรือว่านายจะยอมเป็นอาหารของสัตว์มีพิษเหล่านี้?”

“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะยอมบอก!” แดร์ริลพูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเขาได้เห็นสัตว์มีพิษที่กำลังเข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ

‘บัดซบ! เธอโหดเหี้ยมมาก!’

“ดี! นายควรจะยอมบอกฉันตั้งแต่แรกสิ!” ควินซีกล่าวขึ้นด้วยความเย่อหยิ่ง

เมื่อพูดจบ ควินซีก็ยกมือขึ้นก่อนจะโจมตีสัตว์มีพิษเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็หันกลับมาพูดกับแดร์ริลว่า “บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”

เมื่อได้เห็นว่าสัตว์มีพิษเหล่านั้นตายแล้ว แดร์ริลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ควินซี เธอแก้มัดให้ฉันก่อนที่ฉันจะบอกเคล็ดวิชาศึกโลหิตแปดทิศกับเธอไม่ได้เหรอ? เธอก็รู้ว่าตอนนี้ฉันอ่อนแอมาก ดังนั้นฉันจะไม่เป็นภัยต่อเธอ”

ควินซีพยักหน้าและเดินเข้าไปแก้มัดให้เขาทันที

“เอาล่ะ บอกมาได้แล้ว” ควินซีกล่าว

แดร์ริลขยับแขนและขาเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดขึ้นอย่างใจเย็นว่า “ใจเย็น ๆ หน่อยสิ ยังไงฉันก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่ดี!”

‘ควินซีใจร้ายมาก เธอกล้าใช้ฉันล่อแมลงมีพิษพวกนั้น!’ แดร์ริลสบถอยู่ภายในใจ

ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะรู้สึกไม่พอใจการกระทำของควินซี แต่ถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็ไม่สามารถพูดมันออกมาได้

ก่อนหน้านี้ แดร์ริลได้ตั้งใจฝึกฝนคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศแต่เขาก็ถูกรบกวน ดังนั้นเขาจึง ไม่สามารถฝึกฝนขั้นตอนสุดท้ายได้เสร็จสมบูรณ์

ดังนั้น แดร์ริลจึงต้องการเวลาอย่างน้อยอีกครึ่งชั่วโมงเพื่อฝึกฝนขั้นตอนสำคัญให้สำเร็จ

และเมื่อเป็นเช่นนั้น แดร์ริลจะต้องหาทางทำให้ควินซียอมสงบลงก่อน

ดวงตาของควินซีลุกเป็นไฟด้วยความโกรธเมื่อได้เห็นสายตาที่เกียจคร้านของแดร์ริล “แดร์ริล! บอกสูตรมาเดี๋ยวนี้!”

ควินซีเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจากทั่วทั้งเก้าทวีป ดังนั้นเธอจึงมีความหยิ่งยโสและต้องได้มาในทุกสิ่งที่เธอต้องการ! นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอจะต้องได้ครอบครองคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!