คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1420

อย่างไรก็ตาม ราเชลคิดว่าแดร์ริลมีส่วนผิด ดังนั้นเธอจังตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “หลังจากที่เราออกจากป่าลูกท้อเบ่งบานไปแล้ว นายควรจะพาผู้หญิงของนายออกไปจากตระกูลคาร์เตอร์และอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก!”

‘เขาก็เป็นแค่ลูกทูนหัว เขาคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองจริง ๆ หรือยังไง? เขาพาคนของเข้ามาตั้งรกรากอยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบ 10 ปี หน้าด้านอะไรขนาดนี้!’

“พี่สาว…”

ซาร่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โต้แย้งราเชลอย่างกระวนกระวายว่า “พี่พูดแบบนั้นได้ยังไง? พี่แดร์ริล พี่เดบร้าและพวกเขาทุกคนอาศัยอยู่ที่นี่กับเรามันทำให้ครอบครัวของเรามีชีวิตชีวาขึ้นมาก”

ราเชลไม่สนใจซาร่า เธอหันไปหาแดร์ริลและตะโกนต่อว่า “ถ้านายยังมีสามัญสำนึกก็ช่วยออกจากตระกูลคาร์เตอร์ไปด้วย! และอย่านำปัญหามาให้ตระกูลคาร์เตอร์อีก!”

เพียะ!

โซรันเดินเข้าไปตบหน้าราเชลทันที!

จากนั้นบรรยากาศก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัด

“คุณพ่อตบฉันทำไม?”

ราเชลยกมือขึ้นลูบแก้มของเธอด้วยความรู้สึกโกรธและเสียใจ “แดร์ริลฆ่าอีวานยังไม่พอ แต่เขายังพาเตียวเสียนกลับมาบ้านด้วย เขาเป็นตัวปัญหาที่ทำให้พวกเราต้องมาติดอยู่ที่นี่! ฉันพูดผิดตรงไหน?”

“แกมันเนรคุณ! ฉันรู้เรื่องนี้หมดแล้ว แกกล้าพูดได้ยังไงว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าอีวาน? ทั้ง ๆ ที่อีวานเป็นคนฉวยโอกาสขโมยคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไปจากแดร์ริล! อีวานหลงเข้าไปในเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีจนถูกเผาตายทั้งเป็นเพราะความโลภ แต่แกกล้ากล่าวหาแดร์ริลและบอกว่าเขาไม่ยอมช่วยชีวิตอีวานงั้นเหรอ! ถ้าหากว่าเขาไม่เข้าไปช่วยแกเอาไว้ แกก็คงจะถูกไฟคลอกตายไปแล้วเหมือนกัน!”

โซรันโกรธมากเมื่อเขาพูดเช่นนั้น “ทำไมแกถึงได้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้! ฉันเลี้ยงให้แกโตขึ้นมาเป็นคนเนรคุณแบบนี้ได้ยังไง!”

ร่างกายของโซรันสั่นสะท้านจนเขาแทบจะเป็นลม เนื่องจากว่าพวกเขาไม่ได้ดื่มหรือทานอะไรมาเป็นเวลาห้าวันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถระงับความโกรธเอาไว้ได้

“พ่อ!”

เมื่อได้เห็นว่าพ่อของเธอกำลังจะล้มลง เธอก็รีบเข้าไปช่วยเขาทันที

“ออกไปให้พ้น!” โซรันคำราม เขาจ้องมองราเชลอย่างขุ่นเคืองและพูดขึ้นว่า “แกกับอีวานเป็นต้นเหตุทำให้แดร์ริลตกลงไปในปากปล่องภูเขาไฟ แต่ถึงอย่างนั้นแกก็ยังไม่สำนึกผิด ไปให้พ้น! ฉันไม่มีลูกสาวแบบแก!”

ราเชลตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกเสียใจ!

‘คุณพ่อปฏิบัติต่อลูกสาวของพ่อแบบนี้เพียงเพราะลูกทูนหัวคนนั้นได้ยังไง? ฉันเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณพ่อนะ!’

“ถ้าหากเธอยังมีสามัญสำนึกอยู่บ้าง ก็ขอโทษแดร์ริลซะ!” โซรันกล่าวขึ้นด้วยความโกรธ

‘อะไรนะ? ให้ฉันขอโทษเขางั้นเหรอ?’

ราเชลตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ฉันจะไม่ขอโทษเขาเด็ดขาด! ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าอีวาน แต่เขาก็มีส่วนทำให้อีวานต้องตาย ถ้าหากว่าเขายอมช่วยอีวานเร็วกว่านี้ อีวานก็คงไม่ต้องถูกไฟคลอกตาย!”

“แก… นังลูกไม่รักดี!” โซรันโกรธจัดจนเขาแทบจะเป็นลม

ในเวลานั้น ซูซานเดินเข้าไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้น เธอก็ยกมือขึ้นตบหน้าราเชลทันที

“ราเชล พ่อของลูกพูดถูก ลูกจะต้องขอโทษแดร์ริล!”

‘ทำไมลูกสาวคนโตของฉันถึงได้เอาแต่ใจแบบนี้นะ!’

มันไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนถูกหรือผิด แต่ในเมื่อตอนนี้ แดร์ริลกำลังจะช่วยทุกคนออกไปจากที่นี่หลังจากที่ทุกคนติดอยู่ที่นี่มาหลายวัน แต่ราเชลจะปฏิบัติต่อแดร์ริลเช่นนั้นได้อย่างไร!

“คุณแม่…”

ราเชลหันมองแม่ของเธอด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง แม้แต่แม่ของเธอก็ยังไม่เข้าข้างเธอ!

ซูซานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่ต้องพูดอะไรอีก รีบขอโทษแดร์ริลเดี๋ยวนี้!”

มีเพียงความเงียบงันในเวลานั้น ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ไม่มีใครกล้าให้คำแนะนำใด ๆ เพราะท้ายที่สุดแล้วก็เป็นราเชลที่ทำตัวไร้เหตุผล ดังนั้นจึงไม่มีใครทนกับทัศนคติของเธอได้!