คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1494

“ฝ่าบาท กระหม่อมกำลังตรวจสอบตัวตนของลูก้าอยู่ เร็ว ๆ นี้ก็คงจะได้ข้อมูลอะไรบ้างพะยะค่ะ!” ฟลอเรียนตอบในทันที เขาปาดเหงื่อบนหน้าผาก

ในเวทีประลอง ปาร์คเกอร์ยิ้มให้แดร์ริลขณะที่เธอพูดว่า “ลูก้า คุณต้องชนะไปให้ถึงที่สุด ผมจะเป็นกำลังใจให้คุณ”

จากนั้นเธอก็หันหลังจากไป

แดร์ริลไม่ได้พูดอะไร เขาได้แต่ยิ้มและพยักหน้ารับ

เมื่อเห็นภาพเช่นนั้น ทุกคนตกอยู่ในความโกลาหล พวกเขาพากันตกตะลึง

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’

‘ปาร์คเกอร์ให้กำลังใจลูก้า?’

‘พวกเขาเป็นนายบ่าวกันไม่ใช่หรือ?’

ท่ามกลางฝูงชน เจฟฟ์ดูอารมณ์เสีย

หลังจากพ่ายแพ้ เจฟฟ์ยังคงอยู่ที่นี่ เขาเฝ้าดูการแข่งขันอยู่ตลอดและเฝ้ารอที่จะได้เห็นลูก้าถูกกำจัดออกไปด้วยตาตัวเอง แต่ลูก้าไม่ได้ถูกกำจัดและยังผ่านเข้าสู่รอบสี่คนสุดท้ายได้อีกด้วย

เมื่อพวกเขาเห็นปาร์คเกอร์เดินออกจากสนามประลอง เจฟฟ์และผู้คนจำนวนมากก็เข้ามารุมล้อมเธอและเอ่ยถามอย่างเสียไม่ได้ “คุณโยฮาน! ลูก้าเป็นคนรับใช้ของคุณไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงปล่อยให้เขาชนะได้ล่ะ?”

ใบหน้าของเจฟฟ์เต็มไปด้วยคำถาม คนอื่น ๆ ที่อยู่โดยรอบเองก็คิดเห็นเช่นเดียวกับเขา

“ใช่ ทำไมคุณถึงเป็นกำลังใจให้เขาล่ะ?”

“แม้ว่าคุณกับเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่คนรับใช้ยังไงก็เป็นแค่คนรับใช้ เขาจะเอาชนะเจ้านายของเขาได้ยังไง?”

ปาร์คเกอร์ยิ้มให้กับคำถามของทุกคน แต่เธอยังคงสงบและไม่ทุกข์ร้อน

วินาทีต่อมา ปาร์คเกอร์มองไปรอบ ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น “ใครบอกพวกคุณว่าลูก้าเป็นคนรับใช้ของผมล่ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้คนโดยรอบต่างพากันตกตะลึง

ปาร์คเกอร์พูดต่อไปว่า “ผมกับลูก้าเราเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบเจ้านายกับคนรับใช้เสียหน่อย อีกอย่างผมยังเคารพเขามากทีเดียว ดังนั้นพวกคุณทุกคนก็เลิกเดากันไปสุ่มสี่สุ่มห้าได้แล้ว!”

เมื่อเธอพูดเช่นนั้น ปาร์คเกอร์ก็หันไปมองแดร์ริลซึ่งอยู่ในสนามประลอง ดวงตาของเธอเปล่งประกายและเต็มไปด้วยความเคารพ

‘อะไรกัน?’

‘ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบเจ้านายกับบ่าวรับใช้? แต่เป็นเพื่อนกันงั้นเหรอ?’

‘แถมปาร์คเกอร์ยังเคารพลูก้ามากอีกด้วย?’

ปาร์คเกอร์เป็นนายน้อยของสำนักเกียรติกระบี่ยังจะต้องนับถือใครอีก?

ในขณะนั้น เจฟฟ์และคนอื่น ๆ มองไปที่แดร์ริล จิตใจของพวกเขาว่างเปล่าด้วยความตกตะลึง

ในช่วงหัวค่ำ มีหลายคนมารวมตัวซดเครื่องดื่มที่โต๊ะของร้านอาหารในเมืองหลวง

คนที่นั่งตรงกลางร่างกายกำยำและเฉลียวฉลาด เขาคือแอชเชอร์

มีผู้ที่สวมชุดเกราะแวววาวล้อมรอบเขาอยู่หลายคน พวกเขาเป็นราชองครักษ์จากกองทัพของราชวงศ์ ผู้นำของพวกเขาคือ มิลตัน สไนเดอร์

“พี่ฟินน์ ดื่มกันต่อ ๆ !” มิลตันชูแก้วของเขาไปทางแอชเชอร์และพูดด้วยความเคารพว่า “บอกตามตรง ผมรู้สึกถูกชะตากับคุณจริง ๆ พอคุณกลับไปที่โลกใต้เมฆีแล้ว ผมคงคิดถึงคุณแน่เลย”

พูดจบ มิลตันกลอกตาขณะที่เขายิ้ม

ฟลอเรียนสั่งให้มิลตันสืบเรื่องความสัมพันธ์ของแอชเชอร์กับลูก้า

แน่นอนว่า วัตถุประสงค์หลักก็คือ การสืบหาตัวตนที่แท้จริงของลูก้า

มิลตันและแอชเชอร์ไม่เคยสนิทกันมาก่อน แต่หลังจากพบว่าแอชเชอร์เป็นคนใจกว้าง ใจดี และชอบเชื่อมสัมพันธ์กับคนทั่วโลก มิลตันจึงชื่นชมอีกฝ่าย ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจมาเลี้ยงอำลา

แอชเชอร์ไม่ได้ล่วงรู้เจตนาของมิลตัน เขาคิดว่ามิลตันอยากเป็นเพื่อนกับเขา ดังนั้นเขาจึงตกปากรับคำในตอนที่มิลตันเอ่ยปากชวน