คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1554

“แดร์ริล!” เมื่อเห็นว่าพายุกำลังมุ่งหน้ามาทางเรือของพวกเขา สเตลล่าก็ตะโกนเรียกแดร์ริลจากเรืออีกลำหนึ่งด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล “เข้าไปหลบในห้องโดยสารและจับสลักประตูเอาไว้แน่น ๆ เร็วเข้า! พายุกำลังจะมา! อย่าออกมาข้างนอกเด็ดขาด…”

สเตลล่าเติบโตขึ้นบนเกาะเพลิงน้ำแข็ง ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับพายุในทะเลเป็นอย่างดี

“เข้าใจแล้ว!” แดร์ริลตอบด้วยเสียงอันดัง “ระวังตัวด้วยนะสเตลล่า!”

ในเวลานั้น ลมกระโชกแรงพัดพาคลื่นลูกใหญ่เข้ามาหาเรือของพวกเขา ขณะที่สายฝนโปรยลงมาอย่างหนักจนกลบเสียงของแดร์ริลที่กำลังคุยกับสเตลล่าทันที

ท้องฟ้ามืดสนิทจนมองไม่เห็นทัศนวิสัยที่อยู่ตรงหน้า

เรือของพวกเขาหมุนไปมาอย่างหนักท่ามกลางความปั่นป่วนอันรุนแรง

นี่คือพลังของพายุทะเลอย่างนั้นเหรอ? แดร์ริลจับสลักประตูห้องโดยสารเอาไว้แน่นขณะมองดูภัยพิบัติที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอกด้วยความตื่นตระหนก

แดร์ริลเติบโตขึ้นในเมืองตงไห่ ถึงแม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นที่ริมทะเลแต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพายุที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้

“ว้าย!”

อีเวตต์และจักรพรรดินีที่อยู่ภายในห้องโดยสารของเรือกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก พวกเธอไม่สามารถรักษาความสงบนิ่งเอาไว้ได้ ถึงแม้ว่าจักรพรรดินีจะมีภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบอยู่เสมอ แต่เธอก็อาศัยอยู่ในพระราชวังมาเกือบทั้งชีวิตและไม่เคยประสบกับภัยพิบัติอันรุนแรงเช่นนี้มาก่อน

“อีเวตต์ กอดแม่ของคุณเอาไว้แน่น ๆ ไม่ต้องกลัวนะ พวกเราจะปลอดภัย!” แดร์ริลกำสลักประตูเอาไว้แน่น ขณะยืนอยู่ตรงประตูห้องโดยสารของเรือเพื่อใช้ร่างของเขาเป็นกำบังจากคลื่นและลมฝนเอาไว้

ตราบใดที่แดร์ริลยืนอยู่ที่นั่น อีเวตต์และจักรพรรดินีจะไม่ตกลงไปในทะเลไม่ว่าเรือของพวกเขาจะโคลงเคลงมากแค่ไหนก็ตาม

อีเวตต์พยักหน้าให้แดร์ริลขณะกอดจักรพรรดินีเอาไว้ในอ้อมแขนของเธอแน่น

ถึงแม้ว่าอีเวตต์จะรู้สึกตื่นตระหนก แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจเมื่อมีแดร์ริลอยู่กับเธอที่นั่น

หลังจากที่แดร์ริลแน่ใจว่าผู้หญิงทั้งสองคน ปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็หันมองไปที่เรือของสเตลล่าเพื่อตรวจสอบดูว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง

ไม่นะ!

ดวงตาของแดร์ริลเบิกกว้าง

แดร์ริลเห็นเพียงคลื่นลมทะเลและสายฝนที่โหมกระหน่ำลงมากระทบผืนน้ำราวกับว่ามันเป็นวันสิ้นโลกแต่ไร้ซึ่งร่องรอยของเรือของสเตลล่า!

พายุจะต้องพัดพาเรือของพวกเขาไปทางอื่นแล้วแน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลรู้ว่าสเตลล่าและพี่น้องของเธอจะสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้ เพราะพวกเขาเติบโตขึ้นที่บนเกาะเพลิงน้ำแข็ง

แดร์ริลพยายามโน้มน้าวตัวเองให้คิดในแง่บวก จากนั้ เขาก็สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์และอธิษฐานให้สเตลล่าและคนอื่น ๆ ปลอดภัย

‘สเตลล่า ขอให้พวกคุณทุกคนปลอดภัยนะ!’

‘เมื่อไหร่พายุบ้า ๆ นี้จะหยุดสักที!’

หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง ในที่สุดพายุก็ค่อย ๆ สงบลง

แดร์ริลใช้ตัวเองเป็นกำบังลมฝนอยู่ที่ประตูห้องโดยสารของเรือจนขาของเขาอ่อนแรงลง

ในเวลานั้น เสื้อผ้าของอีเวตต์และจักรพรรดินีต่างก็เปียกโชกจนดูน่าเวทนา

ตุ๊บ!

เมื่อเมฆดำหายไปและถูกแทนที่ด้วยพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน แดร์ริลก็ทิ้งตัวลงบนพื้นเรือพร้อมถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในที่สุดพายุก็สงบลง!

แคร่ก!

ในขณะที่แดร์ริลทิ้งตัวลง เสียงแตกหักก็ดังขึ้นจากบนเรือ เนื่องจากว่าเรือประมงของชาวบ้านถูกสร้างขึ้นด้วยวัสดุที่ค่อนข้างหยาบ เมื่อเรือถูกคลื่นกระหน่ำซัดเป็นเวลานาน ดังนั้นมันจึงเริ่มแตกร้าว

การทิ้งตัวของแดร์ริลทำให้เรือแตกออกจากกันเป็นสองท่อนทันที!

แคร่ก!

ก่อนที่พวกเขาจะได้เตรียมตัว เรือก็แตกออกจนทำให้พวกเขาตกลงไปในทะเลทันที!

แดร์ริลเติบโตขึ้นที่ริมทะเล ดังนั้นเขาจึงว่ายน้ำเป็น

ในทางกลับกัน อีเวตต์และจักรพรรดินีรู้สึกตื่นตระหนก

จักรพรรดินีว่ายน้ำไม่เป็น ดังนั้นเธอจึงตะโกนร้องด้วยความตื่นตระหนก “อีเวตต์! ช่วยข้าด้วย!”

อีเวตต์รีบว่ายไปหาแม่ของเธอและกอดเอวของเธอเอาไว้เพื่อช่วยให้เธอลอยตัวได้