คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1631

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ต้องโดนลงโทษหันหน้าเข้ากำแพงครึ่งเดือนเหรอ? ผมไม่ได้อยากมาที่นี่เองสักหน่อยแต่เป็นศิษย์พี่หญิงที่ขอให้ผมมาสอนเทคนิคพากย์เสียงให้”

ดอนน่าเองก็กังวลใจทันที เธอดึงแขนเสื้อของฮาร์วีย์ “ศิษย์พี่ใหญ่ อย่าลงโทษศิษย์น้องเลย ฉันเป็นคนขอให้เขาออกมาที่นี่เอง”

แต่ว่าฮาร์วีย์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาหัวเราะเย็นชาขณะที่มองแดร์ริลและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “นายเพิ่งเข้ามาร่วมสำนัก ก็วิ่งพล่านไปทั่วไม่ทำตามกฎเลยสักข้อ ไม่ว่าข้อแก้ตัวเรื่องที่ออกมาข้างนอกคืนนี้คืออะไร นายก็ต้องหันหน้าเข้ากำแพงครึ่งเดือน ฉันจะดูว่าจากนี้นายจะทำตัวดีขึ้นไหม”

ขณะที่พูดดวงตาของฮาร์วีย์ก็เย็นชาโหดเหี้ยม

ฮาร์วีย์รู้อยู่แล้วว่าดอนน่าขอให้แดร์ริลออกมาข้างนอก เขาคงจะให้โอกาสหากว่าเป็นศิษย์น้องคนอื่น แต่แดร์ริลต่างออกไป

‘ไอ้หมอนี่ก็เป็นแค่ชาวประมงแต่ประมุขคาดหวังกับมันมาก ก่อนนี้ตอนเดินทางกลับมาที่สำนัก มันได้หน้าไปหมดต่อหน้าทุกคนเพราะว่ามันจับปลากระดี่มังกรได้’ ฮาร์วีย์คิด

พวกดินแดนพฤกษาสวรรค์นับถือแดร์ริลและด่าว่าฮาร์วีย์ที่อารมณ์แปรปรวน จึงเป็นเหตุผลที่คืนนี้เขาฉวยโอกาสหาความผิดของแดร์ริล

ฮาร์วีย์โมโหเมื่อได้เห็นสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนของแดร์ริล “นายได้ยินฉันไหม? กลับไปให้ไวแล้วก็เริ่มหันหน้าเข้าหากำแพงพรุ่งนี้เลย”

แดร์ริลด่าเขาในใจแต่ว่าก็ไม่ได้ยิ้ม จากนั้นเขาก็พากย์เสียงของนกอินทรีและเริ่มผิวปาก

วี๊ด!

เสียงเขาดังเสียดแทงทะลุก้อนเมฆ

“นายกล้าดียังไงมาผิวปาก? รนหาที่ตายหรือไง?” ฮาร์วีย์ตะโกนเสียงดังและชกแดร์ริล

ในหัวฮาร์วีย์ แดร์ริลนั้นอยู่แค่ระดับปราชญ์ยุทธเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงจัดการแดร์ริลได้ไม่ยาก

แดร์ริลไม่ได้ตื่นตระหนกเมื่อเห็นหมัดของฮาร์วีย์พุ่งเข้ามาหา เขาสัญญากับตัวเองว่าหากหมัดของฮาร์วีย์มาโดนร่างเขา ฮาร์วีย์ต้องตาย

ดอนน่าที่ยืนอยู่ด้านข้างนั้นร้อนใจจนกระทืบเท้า เธอตะโกนว่า

“ศิษย์พี่ใหญ่ อย่านะ!”

ขณะที่ตะโกนออกมาดอนน่าก็เตรียมจะพุ่งเข้าไปขวาง แต่ฮาร์วีย์นั้นเร็วเกินไปและเธอก็เข้าไปไม่ทัน

วี๊ด! วี๊ด!

ช่วงเวลาเป็นตายนั้นเอง เสียงร้องของอินทรีก็ได้ยินดังมาจากฟากฟ้า

เสียงนั้นดังและข่มขวัญมาก

อินทรีปีกเงินทั้งสองตัวพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจากระยะไกล กรงเล็บคมกริบของพวกมันส่องประกาย มีเสียงลมหวีดหวิวเมื่อมันบินผ่าน

ดวงตาของอินทรีปีกเงินทั้งสองตัวต่างจับจ้องเป้าหมายเดียวกัน ฮาร์วีย์

สีหน้าฮาร์วีย์เปลี่ยนเมื่อได้เห็นนกอินทรี และเขาอดสูดหายใจลึกอย่างหวาดกลัวไม่ได้

วินาทีต่อมาฮาร์วีย์ก็ตะโกนอย่างสติแตก “พี่นกอินทรี ฉันฮาร์วีย์จากดินแดนพฤกษาสวรรค์ไง เราเคยเจอกันตลอด พวกพี่ไม่รู้จักฉันแล้วเหรอ?”

ฮาร์วีย์เริ่มหลบไปอยู่ด้านข้างเพื่อเลี่ยงพวกมัน

นกอินทรียักษ์ทั้งสองตัวนั้นฉลาดมากและเข้าใจคำพูดของฮาร์วีย์ แต่พวกมันก็ไม่หยุด พวกมันยังคงกางกรงเล็บและมุ่งเข้าโจมตีฮาร์วีย์

‘กะ-เกิดอะไรขึ้น?’ ดอนน่าตัวสั่นกับภาพที่เห็น เธออึ้งตะลึง ปกติแล้วนกอินทรีทั้งสองน่าจะกลับไปนอนที่รังแล้วตอนนี้ ทำไมจู่ ๆ พวกมันก็คลุ้มคลั่งแล้วโจมตีศิษย์พี่ใหญ่แบบนี้?

แดร์ริลยืนพร้อมมีรอยยิ้มประดับบนหน้า เขาดูท่าทางสบาย ๆ

แดร์ริลเรียกอินทรียักษ์ทั้งสองมา เขาใช้เทคนิคการพากย์เสียงก่อนหน้าแล้วเลียนเสียงของอินทรี เวลาเดียวกันเขาก็ใช่ห่วงฝึกสัตว์เทพ

ห่วงฝึกสัตว์เทพนั้นสามารถคุมราชาปลากระดี่มังกรได้ เพราะฉะนั้นมันก็ทำให้อินทรียักษ์ทั้งสองทำตามคำสั่งของเขาได้

ฮาร์วีย์ไม่สามารถปกป้องตัวเองจากการโจมตีของอินทรีได้ เขาไม่กล้าโจมตีพวกมันด้วย สภาพเขาตอนนี้ดูน่าเวทนามาก

ฮาร์วีย์รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาปาดเหงื่อเย็นออกขณะที่ตะโกนใส่แดร์ริลอย่างเกรี้ยวกราด “ดาร์เรน แกเป็นคนจัดการเรื่องนี้ใช่ไหม?”

‘ก่อนนี้ดาร์เรนผิวปากเหมือนนกอินทรี แล้วอินทรียักษ์สองตัวนี้ก็เริ่มมาโจมตีฉัน มันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแน่’ ฮาร์วีย์คิด

‘ไอ้โง่นี่เพิ่งจะรู้ตัวเหรอไง’ แดร์ริลคิดรู้สึกทึ่ง

เขาทำท่าไม่รู้เรื่องรู้ราว “ศิษย์พี่ใหญ่ คุณผิดแล้วล่ะ ผมเพิ่งละเลียนเสียงพวกมันเอง แล้วผมจะสั่งให้พวกมันโจมตีคุณได้ยังไง”

ขณะที่พูดไปแดร์ริลก็คิดและบอกต่อว่า “น่าจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้ศิษย์พี่ทำเรื่องเลวร้ายมา แล้วพี่นกอินทรีทั้งสองนี่ก็เห็นเข้า พวกมัน4240777869อยากสั่งสอนบทเรียนให้คุณเมื่อได้เจอคุณ”