คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1635

ไม่เพียงแค่เธอจะสวยมากเท่านั้น แต่รูปร่างของเธอยังเย้ายวนมากอีกด้วย คงจะเป็นความรื่นรมย์อย่างมากหากว่าได้เดินหมากกับหญิงงามเช่นนี้

เพราะนอกจากหญิงงามแล้ว จูปาเจี๋ยยังชื่นชอบการเดินหมากอย่างมาก

ครั้งแรกที่แดร์ริลพบเขา จูปาเจี๋ยถูกกักขังอยู่ในสวนเล็ก ๆ ที่เขาได้แต่เดินหมากกับตนเอง เขาจดจ่อกับมันจนลืมทุกสิ่ง

‘อะไรนะ? หมากเหรอ?’ ไดอาน่าอึ้งไป

จากนั้นเธอก็ฉีกยิ้ม “ฉันเป็นแค่นักเดินหมากฝีมือพอใช้ได้เองค่ะ แต่ไหน ๆ ท่านก็สนใจ ฉันจะเดินหมากกับท่าน”

ไดอาน่ายกมือบอบบางขึ้นมาแล้วทำท่าให้เขาตามเธอไปที่ด้านหลังของห้องโถงหลัก

ทางด้านหลังมีสวนลูกแพร์อยู่ ทิวทัศน์สวยมากและก็เป็นตำแหน่งที่เหมาะสำหรับการดื่มและเดินหมากที่สุด

จูปาเจี๋ยยิ้มและพยักหน้าขณะที่เขาเดินนำชาเทล่าตามไปช้า ๆ ด้านหลัง

ขณะเดียวกันฮาร์วีย์, ดอนน่า และศิษย์คนอื่น ๆ ต่างก็เดินตามมาเงียบ ๆ

จูปาเจี๋ยเป็นสหายกับท่านประมุข คงเป็นเกียรติอย่างหาที่สุดมิได้หากว่าได้เห็นท่านปรมาจารย์หญิงเดินหมากกับเขา

ไม่กี่นาทีต่อมาในศาลาของสวนแพร์ จูปาเจี๋ยและไดอาน่าก็เริ่มเดินหมากกัน

ในตอนแรกเขารู้สึกตื่นเต้น แต่ไม่นานก็เบื่อ

แม้ว่าไดอาน่าจะเป็นผู้บ่มเพาะชั้นสูงและฉลาดมาก แต่ทักษะการเดินหมากของเธอก็ถือว่าธรรมดา ไม่ถึงสองนาทีไดอาน่าก็แพ้ไปสามกระดานอย่างหมดรูป

หลังจากจบเกมที่สาม จูปาเจี๋ยก็เบื่อ เขาพูดกับไดอาน่าว่า “ไม่นะ ทักษะหมากของเจ้าแย่มาก เล่นกับเจ้ามันไม่มีความท้าทายเลย เลิกเล่นเถอะ เรียกศิษย์ของเจ้าที่เล่นหมากได้มา ข้าจะทำตามคำขอของคนที่สามารถเอาชนะข้าได้หนึ่งข้อ จะขออะไรก็ได้”

แม้ว่าสาวงามนั้นดูแล้วเพลินตา แต่เมื่อดูนาน ๆ ก็เบื่อได้

ที่สำคัญจิตใจของจูปาเจี๋ยตอนนี้จดจ่อที่การเดินหมาก และเขาก็ไม่สนใจไดอาน่าแล้ว

ไดอาน่าหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอับอายที่ทักษะการเดินหมากของตนถูกวิจารณ์ต่อหน้าศิษย์มากมาย น่าขายหน้าเหลือเกิน

แต่เธอไม่มีทางเลือก จูปาเจี๋ยเป็นสหายของท่านประมุขและเธอไม่สามารถล่วงเกินเขาได้

เมื่อเขารู้สึกเบื่อ ไดอาน่าก็มองจูปาเจี๋ยและยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนพร้อมพูดว่า “พี่ใหญ่จู ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันขอโทษที่ทักษะการเดินหมากของฉันไม่ได้เรื่อง”

ขณะที่พูดเช่นนั้น เธอก็มองไปที่บรรดาลูกศิษย์ซึ่งล้อมรอบอยู่ “พวกเธอมีใครที่เดินหมากได้บ้าง? มาเล่นกับพี่ใหญ่จูสักสองสามกระดานเถอะ”

ฮาร์วีย์, ดอนน่าและคนที่เหลือต่างก็อยากจะลองดู แต่ไม่มีใครกล้าอาสาออกมา

‘เขาจะทำตามทำขอของผู้ที่ชนะ เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก แต่ว่าทักษะหมากของฉันมันธรรมดามาก ไปเล่นไม่ขายหน้าแย่เหรอ?’

ตอนนั้นทุกคนต่างก็มองกันไปมา แต่ไม่มีใครกล้าเดินออกมา