คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1639

ทุกคนต่างก็สูดหายใจหวาดหวั่น และดวงตาก็เต็มไปด้วยความงุนงงเมื่อเห็นว่าแขกผู้สูงส่งโมโห

‘เกิดอะไรขึ้น?’

‘แขกควรจะโมโหศิษย์น้องดาร์เรนไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงโจมตีศิษย์พี่ใหญ่ล่ะ?’

ไดอาน่าตัวสั่นเทา เธอจับต้นชนปลายไม่ถูก

ฮาร์วีย์ก็ไม่เข้าใจ เขายิ้มถามจูปาเจี๋ย “ไม่ทราบมีอะไรครับท่าน?”

“แกไอ้โง่ อยากตายเหรอไง?” จูปาเจี๋ยฉุนเฉียวขณะที่พุ่งเข้าไปหา เขาเงื้อมือขึ้นตบฮาร์วีย์อย่างหนักหน่วง

“ท่านครับ ทำไมกัน?” ฮาร์วีย์โดนตบจนหัวหมุน เขาล้มลงกับพื้นยกมือกุมแก้มและอยากร้องไห้

ฮาร์วีย์รู้สึกว่าตนโดนรังแก ก่อนนี้เขาพยายามพูดเพื่อปกป้องสำนักแต่ทำไมเขาถึงโดนตี?

ตอนนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึง

‘เกิดอะไรขึ้น?’

“ฮ่าฮ่า” จูปาเจี๋ยไม่ได้สนใจสายตาของทุกคนที่จับจ้อง เขาเดินเข้าไปกอดแดร์ริล “น้องชาย เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? หลายวันมานี้ข้าตามหาเจ้าเสียแทบแย่”

‘อะไรนะ?’

ทุกคนยิ่งอึ้งไม่ได้ยินเช่นนั้น

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? สหายของท่านประมุขเรียกศิษย์ธรรมดา ๆ คนหนึ่งว่าน้องชายงั้นเหรอ? อีกอย่างท่าทีของพวกเขาก็แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์นั้นไม่ใช่ระดับธรรมดา’

‘แดร์ริลมาจากครอบครัวชาวประมงไม่ใช่เหรอ? เขารู้จักคนจากชนชั้นสูงได้ยังไงกัน?’

ไดอาน่าเองก็ตกตะลึง ตั้งแต่แรกเธอก็รู้สึกว่าศิษย์คนใหม่นี้ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เธอก็ไม่คาดว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้

“น้องชาย ข้าไปหาเจ้าที่โลกใหม่แต่ว่า…” จูปาเจี๋ยดีใจมากเมื่อได้เจอแดร์ริล เขาหยุดพูดไม่ได้เมื่อเขาจะเล่าถึงการเดินทางเพื่อตามหาแดร์ริลของเขา

แต่แค่ไม่กี่ประโยคแดร์ริลก็ส่งสายตาให้เขาหยุดพูด

“พี่ใหญ่จู ผมมาร่วมนิกายเมธาสวรรค์เพราะว่าผมไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผม” แดร์ริลเดินเข้าไปหาและกระซิบเบา ๆ กับจูปาเจี๋ย เสียงเขาเบามากจนมีแต่ทั้งสองที่ได้ยิน

‘เจ้าศักดินาเคนนี่ต้องให้คนของเขาออกตามหา ตัวตนของเขาจึงยังโดนเปิดโปงไม่ได้ ที่นิกายเมธาสวรรค์นี้มีคนมาก คงจะเป็นปัญหาใหญ่หากว่าตัวตนของเขาโดนเปิดเผย’

แม้ว่าจูปาเจี๋ยจะมากตัณหาแต่เขาก็ไม่ได้โง่ เขาเข้าใจได้ทันที

“ฮ่าฮ่า เอาไว้คุยกันต่อทีหลังเถอะ พวกเราพี่น้องต้องมาคุยกันต่อ” จูปาเจี๋ยตบบ่าแดร์ริลและหัวเราะเสียงดัง

ที่จริงการที่จูปาเจี๋ยมาที่นิกายเมธาสวรรค์ก็เป็นเพราะเขาหาตัวแดร์ริลไม่เจอ จึงวางแผนจะอยู่ที่นี่เพื่อพักผ่อน

เมื่อเขาเห็นแดร์ริลจึงเหมือนมีความสุขตกมาจากฟากฟ้า

ตอนนั้นไดอาน่าก็ตั้งสติได้และมองจูปาเจี๋ยก่อนถามว่า “พี่ใหญ่จู ท่านรู้จักลูกศิษย์ของฉันด้วยเหรอ?”

ไดอาน่ายังคงตะลึงไม่หาย

‘ลูกศิษย์ของเธอเป็นพี่น้องกับแขกผู้สูงเกียรติ ไม่น่าเชื่อ’

จูปาเจี๋ยยิ้มและอธิบายให้ไดอาน่าฟัง “คนนี้เป็นพี่น้องคนหนึ่งที่ข้าได้พบระหว่างการเดินทาง เรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ข้าไม่คิดเลยว่าจะเห็นเขากลายมาเป็นสมาชิกของสำนักเมธาสวรรค์ แม่หญิงงาม ได้โปรดต่อไปช่วยดูแลเขาให้ดีด้วย”

“แน่นอนค่ะ แน่นอน” ไดอาน่ายิ้มและพยักหน้า

‘แม้ว่าฉันจะเป็นปรมาจารย์หญิงของดินแดนพฤกษาสวรรค์ แต่ท่านประมุขก็มีสถานะที่สูงกว่า จูปาเจี๋ยเป็นสหายของท่านประมุขและดาร์เรนก็เป็นเพื่อนกับจูปาเจี๋ย ฉันจะไม่ดูแลเขาได้ยังไงกัน?’

ขณะที่คนรอบข้างยังตกใจไม่หาย พวกเขาต่างก็จับจ้องแดร์ริล ทุกคนต่างก็ทึ่งและนับถือเขาอย่างมาก

‘ศิษย์น้องดาร์เรนนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ เขาเป็นพี่น้องของแขกผู้สูงส่งด้วย’

ส่วนฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เหงื่อไหลท่วมตัว เขาก้มหน้ามองพื้นไม่กล้ามองตาแดร์ริล

เขาดูกังวลและไม่ยโสเหมือนก่อนหน้า ‘เวร แดร์ริลมีความสัมพันธ์กับพวกคนใหญ่คนโตมากมาย ก่อนหน้านี้ฉันยังจะไปจองหองใส่เขาแบบนั้น ฉันตายแน่’