คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1638

แดร์ริลขมวดคิ้ว ‘เจ้าฮาร์วีย์ทำตัวงี่เง่าอีกแล้ว ฉันไม่ได้มาหานายสักหน่อย’

แดร์ริลขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับฮาร์วีย์และมองเข้าไปในศาลา

ในที่สุดแดร์ริลก็ได้เห็นหน้าจูปาเจี๋ย ทั้งร่างเขาสั่นระริกและอึ้งไป

‘ให้ตาย พี่จูปาเจี๋ย? ทำไมเขามาอยุ่ที่นี่?’

ตอนนั้นจูปาเจี๋ยยังจดจ่ออยู่กับการเดินหมากกับไดอาน่าและไม่ได้รู้สึกถึงการมาของแดร์ริล

ไม่กี่วินาทีต่อมาแดร์ริลก็รวบรวมความคิดและเดินขึ้นหน้าไปอีกสองสามก้าว

เมื่อเห็นดังนั้นทั้งดอนน่าและศิษย์ดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็นิ่วหน้าและดูงุนงง

‘ศิษย์น้องดาร์เรนมาทำอะไรที่นี่?’

‘เขาอยากมาเดินหมากกับแขกผู้ทรงเกียรติเหรอไง?’

ตอนนั้นฮาร์วีย์ก็ขมวดคิ้ว เขาดูไม่พอใจ

‘แม่ง ไอ้ดาร์เรนนี่มันเกินไปจริง ๆ กล้าดียังไงมาเมินฉันที่เป็นศิษย์พี่’

แดร์ริลได้เห็นสถานการณ์บนกระดานหมาก เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มและแหย่ว่า “แขกผู้สูงส่งของเรานี่ทักษะหมากก็ธรรมดาไปหน่อยนะ”

หากว่าเป็นคนอื่นแดร์ริลคงไม่พูดอะไรแบบนี้ แต่ว่าจูปาเจี๋ยต่างออกไป เขาเป็นเหมือนพี่ชายของแดร์ริลดังนั้นเขาจึงสามารถพูดล้อเล่นอย่างไรก็ได้

‘อะไรนะ?’ เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็พากันตกตะลึง

‘ศิษย์น้องดาร์เรนบ้าหรือเปล่า? จูปาเจี๋ยเป็นสหายของท่านประมุข ขนาดปรมาจารย์หญิงยังต้องนอบน้อมกับเขา ละนี่เขาเป็นแค่ศิษย์ธรรมดา กล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง?’

‘ที่สำคัญ ตอนนี้ปรมาจารย์หญิงก็แพ้ไปหลายกระดานแล้ว เธอยังไม่ชนะเลยสักครั้ง! นี่มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าทักษะหมากของแขกผู้นี้สูงส่งแค่ไหน แต่ศิษย์น้องดาร์เรนกลับบอกว่าทักษะเขาพื้น ๆ เหรอ?’

ไดอาน่าตัวสั่นขณะที่เธอหันมาจ้องแดร์ริล

‘ศิษย์คนนี้ไร้ระเบียบเกินไปแล้ว เขาทำตัวแบบนี้ต่อหน้าแขกผู้ทรงเกียรติได้ยังไงกัน?’

‘อะไรนะ?’ จูปาเจี๋ยเองก็อึ้ง

เขาเงยหน้าขึ้นมามองว่าใครพูด ‘ใครกันที่มันจองหองขนาดนี้? เขาบอกว่าทักษะหมากของข้าสามัญงั้นรึ?’

จูปาเจี๋ยตะลึงเมื่อได้เห็นว่าใครที่อยู่ตรงหน้า

‘นี่แดร์ริลไม่ใช่เหรอ? ข้าฝันไปใช่ไหม?’

จูปาเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะขยี้ตาแล้วมองอีกหน

‘เจ้าน้องชายแดร์ริลจริง ๆ ใช่เขาจริง ๆ’

ตอนนั้นฮาร์วีย์ก็ตั้งสติได้และตะคอกแดร์ริล “ดาร์เรน นายทำอะไรน่ะ? ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”

‘หมอนี่มันจองหองเกินไปแล้ว กล้าดียังไงมาดูหมิ่นแขกผู้สูงส่ง รนหาที่ตายชัด ๆ เขามาเหยียดหยามแขกแบบนี้ไม่ใช่แค่ตัวเองจะเดือดร้อน แต่ทั้งดินแดนพฤกษาสวรรค์ก็จะเดือดร้อนไปด้วย’

ไม่ว่าอย่างไรแขกท่านนี้ก็เป็นสหายของท่านประมุขและเขามีป้ายคำสั่งสวรรค์

แต่แดร์ริลก็เมินฮาร์วีย์ เขายังคงยิ้มและมองจูปาเจี๋ย

“ไอ้เวร ฉันบอกให้นายไปไม่ได้ยินเหรอไง?” ฮาร์วีย์ตะโกนใส่แดร์ริล โทสะพลุ่งพล่านขณะที่พุ่งตัวเข้าไปจะต่อยเขา

ในตอนที่เขาเงื้อหมัดขึ้นมานั้นเอง จูปาเจี๋ยก็ตะโกน “หยุด!”

พร้อมกันนั้นพลังภายในแรงกล้าก็พุ่งมาแล้วกระแทกฮาร์วีย์กระเด็นไปหลายก้าว