คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1710

หากย้อนกลับไปในตอนนั้น โดน็อกได้ก่อความวุ่นวายให้กับครอบครัวคาร์เตอร์และฆ่าลูกศิษย์ของครอบครัวของพวกเขาไปหลายคน โซรันจะไม่มีวันลืมความอาฆาตแค้นนี้

โดน็อกไม่ได้ใส่ใจกับความเกลียดชังของโซรันที่มีต่อเขาเลยสักนิด

“เร็วสิ! เอาพวกมันออกมา!” ฟลอเรียนสั่งคนติดตามของเขาอย่างเร่งรีบ

หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น ผู้คุมหลายคนก็เดินไปที่ห้องขังและนำโซรันและซูซานออกมาให้พวกเขา

“ท่านองคมนตรี” ฟลอเรียนโน้มตัวไปหาโดน็อกด้วยท่าทางเยินยอสรรเสริญ “คุณอยากให้ส่งพวกเขาไปยังที่ที่คุณพักอยู่ไหม? ผมสามารถส่งกองทัพหลวงและพาคุณกลับไปที่เวสต์ริงตันได้ในวันพรุ่งนี้”

“ไม่จำเป็นหรอก!”

โดน็อกยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะซักถามพวกเขาที่นี่สักหน่อย แต่ฝ่าบาทได้รับปากแล้วว่าจะมอบสองคนนี้ให้กับฉัน ในกรณีนี้แล้วฉันมีสิทธิ์ในควบคุมความเป็นความตายของพวกเขา ฉันสามารถซักถามพวกเขาที่นี่ได้ใช่ไหม?”

“ใช่ครับ!” ฟลอเรียนพยักหน้าหลายครั้งแล้วก้าวออกไป

โดน็อกหัวเราะเบา ๆ และเดินไปหาโซรัน “คุณคาร์เตอร์ คุณไม่คิดว่าจะได้เจอฉันที่นี่ใช่ไหม?”

ทันใดนั้นดวงตาของโดน็อกก็เย็นชาและว่างเปล่า “ฉันขอถามคุณหน่อยนะ จู ปาเจี๋ยอยู่ที่ไหน?”

โดน็อกได้ยินว่า จูปาเจี๋ยอาศัยอยู่ในคฤหาสน์คาร์เตอร์เมื่อนานมาแล้ว โซรันจะต้องรู้ที่อยู่ของชายคนนี้เป็นแน่ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว จูปาเจี๋ยได้ลักพาตัวภรรยาของโดน็อกไป ดังนั้นเขาจึงต้องการตามหาจูปาเจี๋ยให้เจอ!

อั๊ก!

โซรันกระอักเลือดออกมา แล้วเขาก็ตวาดออกมาด้วยความโกรธ “ไอ้หมาน่ารังเกียจ แกอย่าได้คิดว่าจะได้อะไรจากปากของฉันเลย! ฉันไม่รู้ แต่ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าจูปาเจี๋ยอยู่ที่ไหน ฉันก็จะไม่บอกแกหรอก”

โซรันหนักแน่นและไม่ยอมใครง่าย ๆ เขายังคงประพฤติตัวน่าเกรงขามแม้ว่าเขาจะถูกคุมขังเป็นเวลานาน

โดน็อกโกรธมาก และดวงตาของเขาก็แดงแปร๊ดราวกับเลือด “แกกำลังรนหาที่ตายอยู่นะ!”

หลังจากที่เขาตะโกนออกมา พลังภายในของโดน็อกปะทุระเบิดขึ้น จากนั้นเขาก็โจมตีโซรันด้วยฝ่ามือ!

โดน็อกใช้ทักษะระดับสิบของเขาในการโจมตีครั้งนั้น พลังฝ่ามือของเขาเพิ่มขึ้นและอากาศรอบตัวเริ่มแปรปรวน!

ตู้ม!

โซรัยถูกสกัดจุดเอาไว้ เขาเลยไม่สามารถหลบหลีกได้ เขาส่งเสียงโอดครวญก่อนที่แรงจะกระแทกเขาออกไป เมื่อเขาล้มลงบนพื้น เขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะรอดชีวิตจากการโจมตีนี้ไหม!

“ท่าน!”

“ท่านพ่อ!”

ซาร่าและแด๊กซ์ตกใจมาก พร้อมกับที่พวกเขาส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด น้ำตาของพวกเขาก็ไหลรินออกมาในเวลาเดียวกัน

ซูซานตัวสั่น เธอรู้สึกเหมือนพื้นหมุนและเกือบจะเป็นลมไป

เธอและโซรันรักกันมานานหลายสิบปี พวกเขาตั้งใจอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสามีของเธอจะต้องบมาตายในคุกที่เมืองหลวงของโลกใหม่

ฮึ่ย!

ฟลอเรียนที่ยืนอยู่ด้านข้างสูดอากาศเย็นเหน็บหนาวเข้าไปเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้

‘เชี่*! โดน็อกเป็นอย่างที่เขาเล่าลือกันจริง ๆ ด้วย’

เขาไม่เปิดโอกาสให้คู่ต่อสู้เลยสักนิด และเขาก็เข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว

“ไอ้เวร!”

ดวงตาของแด๊กซ์เป็นสีแดงเลือดเหมือนปิศาจ เขาจ้องมองที่โดน็อกและตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง “โดน็อก คลายจุดสกัดของฉันและต่อสู้กับฉันอย่างลูกผู้ชายสิวะ ไอ้บ้าเอ๊ย! แกโจมตีคนโดนสกัดจุดไว้แบบนี้ได้ยังไงกันวะ แกเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า?”

เชสเตอร์และคนอื่น ๆ ก็จ้องมองไปที่โดน็อก

ถึงแม้ว่าโซรันจะเป็นเพียงแค่พ่อทูนหัวของแดร์ริล แต่แดร์ริลก็ยังเห็นเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวที่ใกล้ชิดที่สุดเสมอ ในฐานะพี่น้องของแดร์ริล เลือดของพวกเขาเดือดพล่านในขณะที่พวกเขาเฝ้าดูการเสียชีวิตอันน่าสลดใจของหนึ่งในสมาชิกครอบครัวของแดร์ริล ในตอนนั้นเองที่พวกเขารู้สึกเกลียดชังมากขึ้น

“โดน็อก แกทำให้สำนักประตูสุราลัยเป็นศัตรูของแกไปตลอดกาล!”

“ถ้าฉันรอดไปได้ ฉันจะโจมตีเวสทิงตันและเอาหัวแกมาให้ได้!”

ทุกคนจากสำนักประตูสุราลัยกรีดร้องด้วยความโกรธพลุ่งพล่าน

โดน็อกยังคงเฉยเมยแม้ว่าเขาจะได้ยินคำขู่เหล่านั้นแล้วก็ตาม เขาเย้ยหยัน “ไอ้เดนขยะที่แม้แต่ปกป้องตัวเองก็ยังทำไม่ได้! อะไรทำให้แกมั่นใจขนาดพูดออกมาแบบนี้ได้กัน?”

แล้วโดน็อกก้าวไปข้างหน้าและเดินไปที่ซูซาน เขาจ้องเขม็งไปที่เธอ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ทูนหัวของแดร์ริล เขาไม่คิดว่าในวัยนี้เธอจะดูมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้ เธอมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยมมาก

โดน็อกเผยรอยยิ้มบาง ๆ พร้อมกับเหยียดนิ้วออกและยกคางของซูซานขึ้น เขากระซิบว่า “สตรีผู้งดงาม ถ้าเธอรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอ ก็จงบอกฉันมาว่าจูปาเจี๋ยอยู่ที่ไหน เธอจะไม่เดือดร้อนถ้าเธอบอกความจริงกับฉัน”