คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1935

”ท่าน…”

เมแกนมองดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อย่างพินิจพิจารณาชั่วขณะก่อนตัวสั่นเทา

เมแกนพูดออกมาแค่คำเดียวก่อนที่ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์จะขัดเธอ

“เจ้าหนู ข้าคงต้องบอกว่าเจ้าไม่เพียงแค่เจ้าเล่ห์มีแผนการเท่านัน แต่ยังเสแสร้งเก่งด้วย” ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์สีหน้าเย็นชา จากนั้นเขาก็มองเมแกนและบอกว่า “ทั้งชีวิตข้าได้เห็นอะไรมามากมาย แต่ก็ยังโดนเจ้าหลอกจนได้”

“แต่ลูกไม้ของเจ้าก็เป็นแค่กลหลอกเด็กสำหรับข้า… แค่โอสถโลกมืดมิดกระจอกนี่ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก”

เสียงของเขาไม่ได้ดังแต่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เงียบกริบ

ตอนนั้นทั้งห้องโถงหลักของง้อไบ๊ก็เงียบจนได้ยินเสียงเข็มตก

ทุกคนต่างก็มองดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อย่างตกตะลึงและไม่มีใครกล้าขยับตัว

นี่ก็คือเทพโอสถ ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ ใครจะกล้าโจมตีกัน?

“เฮ้อ”

ตอนนั้นดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ก็สูดหายใจเข้าลึกและมองเมแกนอย่างเย็นชา “เจ้าหนู ความอดทนของข้ามีจำกัด ส่งยาถอนพิษมา ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าข้าหยาบคาย”

ที่จริงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อโอสถโลกมืดมิด แต่ว่าการที่เขาจะทำยาถอนพิษเองนั้นก็ไม่ได้ยากลำบากอะไรด้วยความสามารถทางยาที่เขามี เพียงแต่ว่าตอนนี้เวลามีน้อย ไม่นับว่าตอนนี้เขาเองก็ไม่มีสมุนไพรอยู่ในมือ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากบังคับเมแกนให้เอายาแก้พิษมา

“เป็นไปไม่ได้”

เมแกนพูดอย่างเย็นชา ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นไม่ลังเล

ก่อนหน้านี้เมแกนหลอกแอมโบรสและเอร่าไว้ในถ้ำหลังภูเขา เธอคิดว่าพี่น้องทั้งสองคงไม่อาจต่อต้านฤทธิ์ยาได้และต้องได้เสียกันซึ่งจะทำให้แดร์ริลต้องเสียชื่อเสียง แต่แอมโบรสนั้นยอมทำร้ายตัวเองมากกว่าที่จะแตะต้องเอร่าและทำให้แผนของเธอพัง

เธอทุ่มเทไปมากมายกว่าที่จะหลอกล่อลิลี่ให้มาที่นี่ได้ แล้วเธอจะยอมปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ ได้ยังไง?

“ผู้อาวุโสดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ ท่านคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์มาต่อรองกับฉันเหรอ? ตอนนี้สหายของท่านซู่หรงและลิลี่ต่างก็อยู่ในกำมือฉันแล้ว” เมแกนหัวเราะเบา ๆ ใส่ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ก่อนที่จะพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่เชื่อว่าท่านจะทำอะไรได้ นอกจากว่าท่านจะไม่สนว่าซู่หรงกับลิลี่จะอยู่หรือตาย”

เมแกนส่งสายตาบอกแฟนนี่

“จัดการเลย”

แฟนนี่เข้าใจทันทีและตะโกน เธอกำดาบยาวไว้แน่นก่อนที่จะเข้าโจมตีดีไวน์ ฟาร์มเมอร์

“ฟู่ว”

ตอนนั้นพลังภายในก็พวยพุ่งออกมาจากร่างผู้บ่มเพาะคนอื่นขณะที่พวกเขาเข้ารุมล้อมดีไวน์ ฟาร์มเมอร์

“ผู้อาวุโสดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ ระวังตัวด้วย” ลิลี่นั้นร้อนใจมากเมื่อได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้า เธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเสียงดัง

ตอนนี้ลิลี่รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง

เธอไม่ควรยอมรับคำเชิญมาที่สำนักง้อไบ๊เลยหากว่าเธอรู้ว่าเมแกนจะชั่วร้ายแบบนี้ หากมีอะไรเกืดขึ้นกับตัวเธอเองก็ช่างเถอะแต่เธอคงอยู่ไม่เป็นสุขไปตลอดดชีวิตหากว่าเธอทำให้ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ต้องเดือดร้อน

ซู่หรงยิ้มบางและปลอบลิลี่ “ลิลี่ไม่ต้องห่วงหรอก ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์รับมือพวกผู้บ่มเพาะเด็กน้อยนี่ได้สบายมาก”

ซูม

จากนั้นดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ก็ยกมือทั้งสองขึ้นและท่องคำสาปออกมา รังสีในห้องโถงหลักนั้นเริ่มสั่นสะเทือนและมีหมอกขาวก่อตัวขึ้น

แฟนนี้และผู้บ่มเพาะคนอื่นต่างก็กรีดร้องเสียงดังอย่างตื่นตกใจพร้อมสีหน้าเปลี่ยนรุนแรง

“อ๊ากก แมงป่องพิษ…”

“งู งูยักษ์”

“สัตว์มีพิษมากมายมาจากไหนกัน?”

ในหมอกขาวนั้นเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตมีพิษมากมายเช่นตะขาบ แมลงป่อง และงูพิษหลากสีที่พุ่งเข้าใส่ผู้บ่มเพาะที่เห็น เดาได้ว่าสิ่งมีชีวิตแต่ละตัวนั้นเต็มไปด้วยพิษร้ายด้วยสีของพวกมันนั้นสดเจิดจ้านัก

ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ไม่เพียงแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องยาเท่านั้น แต่ว่าเขายังเป็นเลิศเรื่องการควบคุมสัตว์มีพิษทั้งหลายด้วย

ทุกคนหน้าซีดเผือดแล้วตอนนี้ และไม่กล้าที่จะขยับตัวสักนิด พวกเขารู้ว่าสัตว์พวกนี้จะต้องเข้าโจมตีหากว่าพวกเขาเคลื่อนไหวร่างกาย