คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1941

หลังจากที่อึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้างามของควินซี่ก็เต็มไปด้วยความฉงน “นั่นนายเหรอ?”

เมื่อเธอเห็นแดร์ริล ควินซี่ก็ไม่สามารถเก็บกักความรู้สึกอับอายและรำคาญใจไว้ได้

‘ทั้งหมดเป็นความผิดของแดร์ริล เขาทำลายชื่อเสียงของฉัน หากว่าไม่เป็นเพราะเขาพี่สาวฉันก็คงไม่เร่งให้ฉันต้องแต่งงานหรอก’

“แปลกใจล่ะสิ?” แดร์ริลยิ้ม

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่บอกไม่ถูก แดร์ริลรู้สึกยินดีเมื่อได้เห็นสีหน้าประหลาดใจของควินซี่

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?” ควินซี่ถามอย่างเย็นชาพร้อมนิ่วหน้า

จักรพรรดิจะออกมาพบแขกที่ตำหนักตะวันอินทนิล ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ซึ่งคนธรรมดาจะเข้ามาได้ โดยเฉพาะแดร์ริลที่ไม่ได้เป็นคนของเวสต์ริงตันแต่ว่าเป็นคนจากจักรวาลโลก

ควินซี่นั้นมาพร้อมกับกลุ่มทูตเพื่อพบโดน็อก ดิกสันและเซ็นสัญญาสงบศึก

เวลานั้นควินซี่ยังไม่รู้ว่าโดน็อกนั้นพ่ายแพ้และหนีไปแล้ว แดร์ริลเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ และเพราะว่าควินซี่เป็นองค์หญิงเธอจึงมีสถานะที่สูงส่งและตัวตนของเธอก็โดดเด่น เธอควรจะได้รับข่าวการเปลี่ยนแปลงจักรพรรดิของเวสต์ริงตันอย่างรวดเร็ว แค่ว่าตอนที่แดร์ริลมาโจมตีพระราชวังเพื่อแก้แค้นโดน็อกนั้น ควินซี่และกลุ่มทูตได้ออกเดินทางมาที่เวสต์ริงตันแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ข่าว

แดร์ริลยังคงยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ว่า “จากท่าทางที่เธอพูด ดูเหมือนว่ามีแต่เธอที่มาที่นี่ได้แต่ฉันมาไม่ได้เหรอ?”

ควินซี่หมดความอดทนและตอบอย่างหงุดหงิดว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อมาพบจักรพรรดิโดน็อก ฉันไม่มีเวลาจะมาเสียกับนาย ถ้านายเองก็มาเพื่อพบจักรพรรดิเหมือนกันก็ช่วยออกไปรอด้านนอกโน่น”

ตอนนั้นควินซี่คิดว่าแดร์ริลเองก็มาที่นี่เพื่อพบจักรพรรดิ เธอไม่สนใจจจะถามว่าทำไมแดร์ริลถึงต้องมาหาจักรพรรดิเวสต์ริงตัน แม้ว่าแดร์ริลนั้นจะมีความบาดหมางกับโดน็อกมานานหลายปีแต่ควินซี่ก็ไม่รู้เพราะว่าเธออยู่ที่โลกใต้เมฆี

“ฉัน…”

ตอนนั้นแตร์ริลอยากจะบอกเธอว่าเขาเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ แต่ว่าเขาก็เปลี่ยนใจและยิ้ม

“ไม่จำเป็นต้องรีบพบจักรพรรดิหรอก เราไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้วนี่” เขาแหย่

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ แดร์ริลก็ได้เห็นเธอทำท่ารังเกียจและรำคาญใจ

‘ดูเหมือนว่าควินซี่จะไม่รู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะแกล้งเธออีกสักหน่อยแล้วกัน’

ควินซี่หน้าแดงและพูดอย่างเย็นชา “ไสหัวไป ใครบอกว่าฉันอยากจะมาคุยกับนายกัน เรารู้จักสนิทสนมกันหรือไง? ฉันไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกับนาย”

แดร์ริลทำท่าเกี้ยวพาราสี

‘ที่นี่คือพระราชวังเวสต์ริงตัน ฉันบอกไปแล้วว่าฉันมาเพื่อพบกับจักรพรรดิ แต่เขาก็ยังไม่ยอมไปอีก เขาจะมากเกินไปแล้ว ทำไมคนนิสัยแย่แบบนี้ถึงมีอยู่ได้นะ?’

เฮ้อ

แดร์ริลถอนใจเบา ๆ ขณะที่ส่ายหน้าและบอกว่า “องค์หญิงลองก์ ผิดแล้ว ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เป็นราชบุตรเขย ถ้าเธอไม่อยากเรียกฉันว่าสามีก็ไม่เป็นอะไรหรอกแต่นี่เธอยังอยากไล่ฉันไปอีกเหรอ? มันสมเหตุสมผลที่ไหนกัน?”

“พี่สาวของฉันเป็นคนแต่งตั้งให้นายเป็นราชบุตรเขย ฉันไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วย ถ้ายังพูดจาไร้สาระอยู่อีกฉันจะฆ่านายซะ”

เมื่อคิดเรื่องที่จักรพรรดินีจัดแจงให้เธอแต่งงานกับแดร์ริลก็ทำให้ควินซี่รู้สึกเหมือนหัวใจโดนหยิกให้เจ็บ ใครจะรู้ว่าเรื่องมากมายที่เขาจะพูด แดร์ริลจะยกเรื่องการแต่งงานของพวกเขาขึ้นมาพูด? แล้วควินซี่จะไม่โมโหได้อย่างไร?

“โอ้ไม่นะ” แดร์ริลทำท่าตกใจเกินจริง “องค์หญิงลองก์ ตอนที่จักรพรรดินีประทานการแต่งงาน เธอก็ตกลงปลงใจ ไม่ใช่แค่เธอต่อต้านเรื่องการแต่งงานแต่ว่าเธอยังอยากฆ่าฉันด้วยเหรอ? การกระทำของเธอนี่มันถือว่าเป็นการตั้งใจฆ่าสามีของตัวเองเลยนะ แล้วแบบนี้จะมีใครอยากแต่งงานกับเธออีกหากว่าเธอฆ่าฉัน?”

แดร์ริลทำสีหน้าจริงจังขณะที่พูดเช่นนั้น แต่ที่จริงเขารื่นเริงมาก

เวลาเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีเหลือแสนเมื่อได้เห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของควินซี่

‘เธอสวยมากจริง ๆ ขนาดเวลาที่โมโหก็ยังสวยสะกดตาเลย’

ควินซี่พูดอย่างมีโทสะและตวาดว่า “นาย.. ปากของนายมันพ่นแต่เรื่องไร้สาระ นายต้องตาย”

พอพูดจบ ควินซี่ก็ยกมือบอบบางของเธอขึ้นจะชกแดร์ริล