คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1977
เวลาเดียวกันคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน ทุกคนต่างคิดว่าแดร์ริลจะนำกองทหารบุกเข้ามา ใครจะคิดว่าเขาจะเดินเข้ามาลำพัง?

แดร์ริลเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยและกล้าหาญนัก ไม่มีใครในโลกนี้จะกล้าได้เท่าเขา

ตอนนั้นเมแกนก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นและยิ้มให้แดร์ริลพร้อมพูดว่า “แดร์ริล นายกล้านักนะที่มาสำนักง้อไบ๊ของฉัน ฉันเป็นคนใจดี ตราบใดที่นายเคารพฉันว่าเป็นหัวหน้าพันธมิตรและฟังคำสั่งฉันในอนาคต ฉันก็จะไม่เอาเรื่องกับสิ่งที่นายทำไปในอดีต”

ก่อนนี้เมแกนคงตื่นตระหนกเมื่อต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ว่าตอนนี้มันต่างไปแล้ว เธอเป็นคนกุมชะตาชีวิตตระกูลคาร์เตอร์ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องกลัวว่าแดร์ริลจะทำอะไรบุ่มบ่าม

ตอนที่เธอพูด นักรบทั้งหลายจากสำนักต่าง ๆ ก็มองแดร์ริลไม่วางตา จ้องเขาเขม็ง

ทุกคนต่างก็ตื่นตกใจกับกลิ่นอายของแดร์ริลก่อนหน้า แต่เมื่อพวกเขานึกได้ว่าตัวเองอยู่ในสำนักง้อไบ๊และเมแกนเป็นคนที่แข็งแกร่ง พวกเขาก็ไม่หวาดกลัวแดร์ริลอีกต่อไป

แดร์ริลไม่ได้สนสายตาของคนอื่น เขานั้นไม่กลัวแม้ว่าสำนักใหญ่ ๆ จะมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ก็ตาม เขาไม่ได้คิดอะไรมากมายขณะที่จ้องเมแกนเขม็ง ร่างเขาสั่นเทิ้ม “เมแกน ขอฉันถามเธอหน่อย เธอวางยาทุกคนในตระกูลคาร์เตอร์ใช่ไหม?”

แดร์ริลรู้สึกอารมณ์ท่วมท้นเมื่อนึกถึงสภาพอ่อนแอของเชสเตอร์และคนอื่น ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

“ใช่แล้ว ฉันเอง” เมแกนหัวเราะและพยักหน้า “ตระกูลคาร์เตอร์ไม่เคารพฉัน ฉันก็ต้องสั่งสอนพวกเขา”

เธอมองแดร์ริลและพูดต่อว่า “ที่จริงถ้าไม่ใช่เพราะนาย ตอนนั้นฉันก็คงฆ่าพวกเขาไปแล้ว ฉันคงไม่ปล่อยให้อยู่มาถึงตอนนี้หรอก”

เธอนั้นยินดีมากเมื่อได้เห็นสีหน้ามีโทสะของแดร์ริล

แดร์ริลรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในอกและดวงตาเขาก็แดงฉาน เขากัดฟันกรอดและคำราม “เมแกน หยุดเสแสร้งได้แล้ว ถ้าระหว่างเรามีความแค้นต่อกัน ก็มาลงที่ฉัน ทำไมถึงต้องไปทำร้ายคนบริสุทธิ์ด้วย”

เมแกนถึงขนาดวางยาซาร่าที่อ่อนวัยใสซื่อ ไม่ต้องพูดถึงเชสเตอร์หรือแด็กซ์

นี่มันชั่วร้ายจริง ๆ

“คนบริสุทธิ์เหรอ?” เมแกนหยุดยิ้มและกัดปาก “ก่อนหน้านี้ที่สุสานโบราณของลิโป้ แด็กซ์และเชสเตอร์ต่างก็ไล่ล่าฉันตลอดการเดินทาง อยากจะฆ่าฉัน

ถ้าไม่ได้โชคดีฉันก็คงตายไปนานแล้ว พวกตระกูลคาร์เตอร์ก็ยังเที่ยวแพร่ข่าวลือไปทั่วว่าฉันชั่วช้าแค่ไหน เลวทรามยังไงและทำลายชื่อเสียงของฉัน แล้วนายยังบอกว่าพวกเขาบริสุทธิ์อีกเหรอ?”

แดร์ริลฉุนขาดเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เมแกน เลิกแก้ตัวได้แล้ว เธอก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ที่พวกเขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง”

เมแกนยิ้มเย็นเยียบและเธอพูดทุกคำอย่างชัดเจน “ไม่ว่าในอดีตเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผิดหรือถูก มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป สิ่งที่สำคัญตอนนี้ก็คือทั้งตระกูลคาร์เตอร์ทุกคนถูกยาพิษและอีกไม่กี่วันก็ต้องตาย”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าเมแกนขณะที่เธอพูด

เมื่อได้ยินดังนั้นแดร์ริลก็ตาแดงก่ำ เขาพูดโดยไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป “เมแกนเข้าเรื่องเลยเถอะ ส่งยาถอนพิษมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นระหว่างฉันกับเธอได้เป็นเรื่องใหญ่แน่”

นักรบจากหลายสำนักต่างก็พากันปั่นป่วน

‘แดร์ริลบ้าไปแล้วเหรอ? เขามาลำพังและตอนนี้มาขู่หัวหน้าพันธมิตรอีก?’

‘ถึงตัวเองจะเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยและเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน นี่ก็ทำท่ามั่นใจเกินไปหรือเปล่า?’

เมแกนนั้นเข้าใจนิสัยของแดร์ริล เธอเลยไม่โมโหเลยสักนิด กลับกันเธอยิ้มและยั่วเย้า “ก็ได้ ฉันให้ยาถอนพิษนายก็ได้ แต่ว่ามีเงื่อนไขข้อหนึ่ง”

“บอกมา” แดร์ริลตอบเย็นชา

ดวงตาเมแกนเป็นประกายขณะที่ตอบ “นายต้องคุกเข่าขอโทษต่อหน้าฉันตอนนี้และบอกว่าก่อนหน้านี้นายเป็นคนผิด จริงใจหน่อยนะ บางทีฉันอาจจะให้อภัยและมอบยาถอนพิษให้”

เธอยิ้มขณะที่พูด เมแกนดูสบาย แต่ว่าในใจเขม็งเครียดมาก

‘หลายปีมานี่ ฉันหาเรื่องทะเลาะกับแดร์ริล เป้าหมายก็เพียงเพื่อให้เขารู้สึกเสียใจและเสียศักดิ์ศรีมาขอการอภัยต่อหน้าฉัน’