คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1989
ถึงอย่างไรเดบร้าก็เป็นสุภาพสตรี เธอจึงรู้สึกเขินอายเมื่อมีสายตาผู้คนจับจ้อง

ขณะที่เธอแปลกใจ เธอก็รู้สึกลังเลด้วย

แม้ว่าโดน็อกจะดีไปหมดทุกด้าน แต่เธอก็รู้จักเขาเพียงไม่นาน การที่เธอจะยอมปลงใจเป็นผู้หญิงของเขามันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?

เมื่อได้เห็นสีหน้าเดบร้าเปลี่ยนไปมา แดร์ริลก็รู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปว่า “เดบร้าอย่าตกลงกับมันนะ อย่า หมอนี่เป็นคนเจ้าเล่ห์ มันก็แค่หลอกลวงคุณ เดบร้านี่คุณลืมผมไปจนหมดสิ้นจริง ๆ เหรอ? ผมเป็นผู้ชายของคุณนะ เราอยู่ด้วยกันมาสิบปี เราผ่านเรื่องมากมายมาด้วยกัน คุณลืมทุกอย่างไปหมดจริง ๆ เหรอ?”

“ต้นไม้เก่ามีเถาวัลย์แก่พันเกี่ยวและอีกายามพลบค่ำ ใต้สะพานเล็ก ๆ ใกล้กระท่อมน้อย ธารน้ำไหล เดบร้าโชคชะตาของเราเริ่มจากกวีบทนี้ ได้โปรดพยายามนึกให้ออกเถอะ คุณต้องจำได้สิ”

แดร์ริลร้อนใจมากจนเสียงแตกพร่า เขานั้นผ่านอะไรกับเดบร้ามามากมาย พวกเขาต่างก็เป็นโลกทั้งใบของกันและกัน หากว่าเดบร้าตกลงใจเป็นผู้หญิงของโดน็อก แดร์ริลคงใจสลายไปชั่วชีวิต

แต่ว่าเดบร้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรหลังจากได้ยินเสียงโหยไห้ของแดร์ริล เธอไม่แสดงท่าทีใด

เดบร้าดื่มน้ำพุลืมเลือนเข้าไปและลืมทุกอย่างเกี่ยวกับแดร์ริลไปสนิท แล้วเธอจะจำสิ่งที่พวกเขาผ่านมาด้วยกันได้อย่างไร?

อีกอย่างยิ่งแดร์ริลดูสิ้นหวังมากเท่าไร เดบร้าก็ยิ่งกลัวเขา

สุดท้ายเดบร้าก็ถอนใจเบา ๆ และมองโดน็อก เธอยิ้มและบอกว่า “ได้สิ ฉันตกลง”

หากว่าศิษย์น้องกล้าที่จะสารภาพรักกับเธอต่อหน้าคนมากมายก็แปลว่าเธอสำคัญกับเขา ดังนั้นเธอจะใจร้ายปฏิเสธเขาได้อย่างไร?

เดบร้าเป็นคนที่ซื่อตรงกับความรู้สึก เธอรักและเกลียดอย่างเปิดเผย ในตอนแรกเธอยังลังเลแต่เมื่อได้เห็นสีหน้าจริงใจของโดน็อกขณะที่รอคำตอบและมีแดร์ริลคอยป่วน เธอก็ไม่ลังเลอีกต่อไป

อึ่ก

คำตอบของเดบร้าเป็นเหมือนค้อนยักษ์มองไม่เห็นที่ทุบหัวใจแดร์ริล ทันใดนั้นแดร์ริลก็รู้สึกว่าสมองมึนชาและเหมือนหัวใจทั้งดวงโดนควักออกมาแล้วขโมยไป

เขาตัวสั่นสะท้านอย่างแรงและดวงตาก็แดงก่ำ เขาจ้องโดน็อกเขม็งหวังว่าตนจะสามารถฆ่าโดน็อกได้ทันที

แดร์ริลรู้ว่าการที่โดน็อกสารภาพกับเดบร้าก็เพียงเพื่อยั่วโทสะเขาเท่านั้น ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แล้วโดน็อกจะปฏิบัติกับเดบร้าดีได้อย่างไร?

แดร์ริลนั้นบาดเจ็บสาหัสแทบยืนไม่ไหว เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเฝ้ามองด้วยหัวใจที่แตกสลาย

โดน็อกนั้นยินดีมากเมื่อเดบร้าตกลงใจที่จะเป็นผู้หญิงของเขา เขายิ้มและบอกว่า “เยี่ยมเลย ถ้างั้นในอนาคตผมจะเรียกคุณว่าที่รัก”

เดบร้ากัดปาก เธอไม่อาจซ่อนความเขินอายไว้ได้และพยักหน้าเบา ๆ

ตอนนั้นทั้งเขาง้อไบ๊ก็ถกเถียงกันอย่างเร่าร้อน

เธอตกลงกับเขาจริง ๆ

ดึง

ริกกี้รีบเดินเข้าไปหาและคุกเข่าลง เขาแสดงความยินดีกับโดน็อก “ยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

จากนั้นริกกี้ก็พูดกับเดบร้าอย่างเคารพ “ข้าราชบริพาร ริกกี้ ฟรังโก้ ถวายความเคารพพระนาง”

“ขอพระนางทรงพระเจริญ” ทหารเวสต์ริงตันทั้ง 10,000 นายที่ห้อมล้อมอยู่ต่างก็พากันคุกเข่าและร้องสรรเสริญออกมา เป็นภาพที่น่าชม

โดน็อกยิ้มและยกมือบอกเป็นสัญญาณให้พวกเขาลุกขึ้น

อึดใจต่อมาเขาก็หันไปหาแดร์ริล

“แดร์ริล แกกล้าคิดว่าคนบ้าตัณหาอย่างแกคู่ควรกับเดบร้าเหรอ ฉันจะบอกให้นะ ฉันเป็นคนเดียวที่คู่ควรกับเธอ” เขาหยัน

จากนั้นโดน็อกก็จับมือเดบร้าแน่น คราวนี้เดบร้าไม่ได้ขัดขืน เธอปล่อยให้เขาจับมือและยิ้มอย่างมีความสุข

“อั่ก” แดร์ริลทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากระอักเลือดออกมากองโต เขาเริ่มจะตาพร่าและหมดสติไปทันที