คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2005
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม แดดจัดจ้าเปลี่ยนเป็นฟ้าแลบฟ้าร้องคำราม จากนั้นฝนก็ตกกระหน่ำ ซึ่งมันสะท้อนความรู้สึกของแดร์ริลตอนนี้

ไม่กี่นาทีต่อมา ทหารก็ผลักเมแกนลงไปในหลุมและฝังเธอ

แต่แอมโบรสก็ไม่ยอมหยุดแค่นี้ เขากลับสั่งอย่างเย็นชาว่า “เฝ้าหลุมไว้สองชั่วโมง ดูให้แน่ใจว่าหล่อนหนีออกมาไม่ได้ ถึงตอนนั้นพวกนายถึงไปได้”

แม้ว่าแอมโบรสจะฝังเมแกนทั้งเป็น โทสะของเขาก็ยังไม่คลาย เขาต้องทำให้แน่ใจว่า เมแกนจะไม่รอดจากการฝังนี้ ตอนนั้นเขาถึงจะพอใจ

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

ทหารรีบรับคำและยืนล้อมหลุมเป็นวงกลมคอยเฝ้าอยู่เงียบ ๆ

อะไรนะ?

แดร์ริลตัวสั่นเทา เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

แอมโบรสโหดร้ายเกินไป เขาจะยอมรามือต่อเมื่อแน่ใจว่า เมแกนตายแล้วจริง ๆ เท่านั้น

แอมโบรสไม่เสียเวลาพูดอะไรต่อ แต่เขาหันหลังและเดินเข้าไปที่ห้องโถงหลัก เขานั่งลงบนบัลลังก์และรออยู่เงียบ ๆ เขาไม่แม้แต่จะมองแดร์ริลกับศิษย์ง้อไบ๊คนอื่น ๆ ที่ตากฝนกระหน่ำอยู่

สโลนและเอร่าเดินตามเขาเข้าไปในห้องโถงหลัก สีหน้าพวกเขาดูซับซ้อน

เอร่าอยากจะขอร้องพี่ชายให้เรียกแดร์ริลเข้ามาหลบฝนในห้องโถงหลัก ถึงอย่างไรพ่อของพวกเขาก็บาดเจ็บ หากว่าเขาเป็นหวัดมันไม่ยิ่งแย่เหรอ? แต่เธอไม่กล้าที่จะอ้าปากพูดอะไรเพราะเธอเห็นสีหน้านิ่งเฉยของแอมโบรส

แปะ แปะ

สายฝนเย็นกระทบหน้าแดร์ริลที่ยืนอยู่นอกห้องโถง มันเย็นเฉียบเหมือนอารมณ์ของเขา

แดร์ริลทนความหนาวและมองหลุมที่กลบสนิทไม่วางตา เขาดูมีความหวังและในใจเขายังภาวนา

‘เมแกน แม้ว่าเมื่อสิบปีก่อนเธอจะฆ่าอดิน่า แต่เธอก็ตัดสินใจจะกลับตัว ฉันหวังว่าเธอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้’

แต่เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เมแกนโดนฝังทั้งเป็นและทหารก็ยังคงเฝ้าหลุมอยู่ เธอไม่สามารถหนีชะตาชีวิตนี้ไปได้แม้เธอจะพยายาม

ถึงตอนนี้เธอจะยังไม่ตาย เธอก็ต้องกลั้นหายใจมากกว่าสองชั่วโมง แม้ว่าเธอจะมีทักษะที่เลิศล้ำแต่ก็คงไม่อาจทนได้นานขนาดนั้น เธอต้องขาดอากาศหายใจตายแน่

หนึ่งนาที…

สองนาที…

ไม่นานเวลาก็หมดสองชั่วโมงและหลุมที่ปิดอยู่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหว เห็นได้ชัดว่าเมแกนไม่อาจรอดมาได้

“ประมุข…”

“โฮ โฮ…”

สำนักง้อไบ๊ต่างก็ร้องไห้อีกครั้ง ทุกคนดูหม่นเศร้า พวกเขาพากันสิ้นหวัง

แม้ว่าเมแกนจะชั่วร้ายและเป็นคนแข็งกร้าว เธอก็ได้พัฒนาและช่วยให้สำนักง้อไบ๊เติบโตขึ้นในช่วงหลายปีมานี้ ตอนนี้ไม่มีคนที่เหมาะจะรับช่วงสำนักต่อจากเธอ สำนักง้อไบ๊ต้องจบสิ้นลงแล้ว

“ฝ่าพระบาท”

ทหารรีบเดินเข้ามาในห้องโถงหลักและพูดอย่างนอบน้อม “ผ่านไปสองชั่วโมงแล้วพ่ะย่ะค่ะ ที่หลุมไม่มีความเคลื่อนไหวใด ตอนนี้เมแกนน่าจะขาดอากาศจนตายแล้ว”

อืม

แอมโบรสยิ้ม เขาพยักหน้าและยืนขึ้น

“ดี ดีมาก ยัยผู้หญิงชั่วก็ตายไปแล้ว เรามาเตรียมตัวกลับบ้านกันเถอะ พาศิษย์ง้อไบ๊พวกนี้ไปที่เมืองหลวงเพื่อตัดสินและลงโทษด้วย”

เมแกนทำเรื่องชั่วร้ายมาหลายปีแต่เธอไม่ได้ทำเพียงลำพัง ศิษย์ง้อไบ๊ของเธอก็สมรู้ร่วมคิด ดังนั้นแม้ว่าเธอจะตายไปแล้ว ศิษย์ง้อไบ๊คนอื่นก็ไม่อาจหนีความผิดไปได้

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” ทหารเข้ารวบตัวศิษย์ง้อไบ๊และก็กำลังจะนำพวกเขาลงเขา

“อีกเรื่องหนึ่ง”

แอมโบรสหันไปหาเดบร้าที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ และพูดอย่างเย็นชา “พาผู้หญิงคนนี้ไปด้วย”

ฮือฮา

ทหารสองสามคนเดินเข้ามาและมัดเดบร้าไว้

เดบร้ายังคงผิดหวังที่โดน็อกทิ้งเธอไว้ เธอเลยหลบได้ไม่ทัน ไม่นานทั้งมือเท้าก็โดนมัด

“จะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ” เดบร้าสั่นเทา ใบหน้างามของเธอเต็มไปด้วยโทสะและความประหลาดใจ

เธอไม่เกี่ยวอะไรกับสำนักง้อไบ๊แล้วทำไมเธอถึงโดนจับล่ะ?

“แอมโบรส?”

สีหน้าแดร์ริลเปลี่ยนเช่นกัน เขาตะโกนเสียงพร่า “เธอไม่เกี่ยวอะไรกับเมแกน อย่าทำร้ายคนบริสุทธิ์นะ”

แดร์ริลดูร้อนใจมาก

เขาเข้าใจที่แอมโบรสอยากจัดการกับเมแกนแต่เขาไม่ควรทำร้ายเดบร้า

“บริสุทธิ์เหรอ?”

แอมโบรสแค่นเสียงพร้อมมองแดร์ริล เขาบอกว่า “แดร์ริล ฉันรู้ว่าหล่อนคือเดบร้า เกเบิ้ล และก็รู้ว่าหล่อนเป็นผู้หญิงของนาย”

จากนั้นน้ำเสียงของแอมโบรสก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “หล่อนยังเป็นประมุขสำนักพราน ไม่ได้เป็นคนธรรมดาดังนั้นฉันคงปล่อยเธอไปง่าย ๆ ไม่ได้”

“เธอ”

แดร์ริลมีสีหน้าขมขื่น เขาอ้าปากอยากจะพูดแต่ว่าไม่รู้จะพูดอะไรออกมา