คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2013
พวกเขาจบสิ้นแล้ว

ราชวงศ์โลกใหม่ที่อยู่มานับพันปีดูเหมือนว่าจะโดนทำลายในอีกไม่นานนี้

หยางเจียนยินดีที่เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดยอมจำนน เขารีบนำกองทัพและพาแอมโบรสเข้าเมืองหลวง การเดินทางนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น

ครึ่งวันต่อมา กองทัพโมอาน่าเหนือก็มาถึงเมืองหลวงของโลกใหม่

ตอนนั้นเจ้าศักดินาเคนนี่และเสนาบดีทั้งหลายก็มาอยู่ที่ทางเข้าเมืองหลวง

โอ้

เจ้าศักดินาเคนนี่และเสนาบดีต่างพากันตกใจเมื่อเห็นทหารโมอาน่าเหนือหลายแสนนายพร้อมรังสีสังหาร

พวกเขารู้สึกได้ถึงพลังอันน่าหวาดหวั่นของหยางเจียน

ความรู้สึกปั่นป่วนของเจ้าศักดินาเคนนี่ค่อย ๆ สงบนิ่งแม้ว่าเขาจะตกใจมากก็ตาม

สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางดูสูงส่งและกดข่ม และเขาก็มีพลังที่โดดเด่น ไม่มีใครในเก้าทวีปสามารถต่อกรกับเขาได้ มันไม่น่าอายที่ต้องก้มหัวให้คนอย่างหยางเจียน

เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ เจ้าศักดินาเคนนี่ก็ถอนใจโล่งอกเมื่อได้เห็นแอมโบรสท่ามกลางหมู่ทหาร

เขาไม่สนใจบัลลังก์ตราบใดที่แอมโบรสปลอดภัย

โอ้

สุดท้ายเจ้าศักดินาเคนนี่ก็สูดหายใจลึก เขาทำใจให้นิ่งก่อนที่จะเดินออกมาช้า ๆ เขาก้มหัวให้หยางเจียน “ฝ่าบาททรงพระเจริญ” ในเมื่อเขาจำนนให้หยางเจียนแล้ว เขาจึงไม่ใช่จักรพรรดิอีกต่อไป

“ฝ่าบาททรงพระเจริญ” เสนาบดีที่อยู่ด้านหลังเขาก็คุกเข่าลงเช่นกัน

กึก

แอมโบรสที่ถูกจับเป็นเชลยอยู่ในกองทัพตัวสั่นสะท้าน เขามองเจ้าศักดินาเคนนี่จากที่ไกล ๆ และรู้สึกผิดจนพูดไม่ออก แต่เวลาเดียวกันเขาเองก็ซึ้งใจมาก

พ่อของเขายอมสวามิภักดิ์หยางเจียนก็เพราะเขา

แอมโบรสเคยคิดว่าเจ้าศักดินาเคนนี่เพียงแค่ซื้อเวลาเท่านั้นตอนที่เขารู้ว่าพ่อเขายอมแพ้ เพราะอย่างไรเจ้าศักดินาเคนนี่ก็ทุ่มเทไปมากเพื่อเป็นจักรพรรดิ แต่แอมโบรสก็พูดไม่ออกเมื่อได้เห็นพ่อคุกเข่าให้หยางเจียน

หืม

หยางเจียนยิ้มและพยักหน้าอย่างพอใจ “ทุกคนลุกขึ้น”

จากนั้นหยางเจียนก็มองเจ้าศักดินาเคนนี่และยิ้ม “ข้าจะรักษาคำพูด ในเมื่อเจ้ายอมจำนน ข้าก็จะปล่อยลูกชายของเจ้าไป”

จากนั้นทหารก็ปลดกุญแจมือแอมโบรสทันที

ตึง

อึดใจต่อมาแอมโบรสก็รีบเดินเข้ามาและคุกเข่าลงต่อหน้าเจ้าศักดินาเคนนี่ “เสด็จพ่อ กระหม่อมขอโทษที่ทำการไม่รอบคอบ ทำให้พระองค์และทั้งโลกใหม่ต้องเจอวิกฤติเช่นนี้”

เมื่อเขาพูด สีหน้าของแอมโบรสก็เต็มไปด้วยความอับอาย และความรู้สึกผิดเกินบรรยาย เขาแทบอยากจะฆ่าตัวตายตรงนี้เพื่อไถ่โทษ

“ลูกเอ๋ย อย่าโทษตัวเองเลย” เจ้าศักดินาเคนนี่จับบ่าแอมโบรส สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความเมตตา เขาปลอบแอมโบรสว่า “ลูกเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก พ่อเข้าใจสถานการณ์ หากว่าเป็นพ่อที่ต้องสู้กับหยางเจียน ก็คงทำได้แค่ยอมแพ้เช่นกัน”

จากนั้นเจ้าศักดินาเคนนี่ก็เตือนเขา “ต่อไปอย่าเรียกว่าเสด็จพ่ออีก เข้าใจไหม?”

อืม

แอมโบรสพยักหน้า เขาไม่พูดอะไรแต่ว่ารู้สึกตื้นตันใจมาก

พ่อของเขาต้องเสียบัลลังก์ไปแต่ว่าไม่ตำหนิเขา พ่อกลับมาปลอบเขาแทน พ่อปฏิบัติต่อเขาดีมาก

“เจ้าศักดินาเคนนี่”

หยางเจียนพูด “ข้าได้ยินมาว่าก่อนที่เจ้าจะเป็นจักรพรรดิ เจ้าถูกเรียกว่าเจ้าศักดินาเคนนี่ เรากลับมาเรียกแบบนั้นเถอะ เจ้ามาช่วยข้าจัดการโลกใหม่ เมื่อข้าครองดินแดนอื่นได้ข้าจะมอบตำแหน่งอื่นให้เจ้า”

การครองโลกใหม่นั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น หยางเจียนยังคงต้องการเอาชนะทวีปอื่น ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจอยู่จัดการโลกใหม่ได้ในตอนนี้

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” เจ้าศักดินาเคนนี่รับคำทันที