คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2012
บ้าเอ๊ย

แอมโบรสตัวสั่นเมื่อเห็นเช่นนั้น เขาทั้งรู้สึกเสียใจและกระวนกระวาย

หยางเจียนจับเขาได้และกำลังจะข่มขู่พ่อของเขาให้อาณาจักรต้องยอมสวามิภักดิ์ พ่อของเขานั้นต้องผ่านอะไรมามากมาย และได้เป็นจักรพรรดิหลังจากการทุ่มเทอย่างมาก แล้วเขาจะยอมจำนนเพื่อลูกชายเหรอ?

ไม่นานกงกงก็เขียนจดหมายเสร็จ เธอให้ทหารไปส่งจดหมายนี้ที่พระราชวังโลกใหม่

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ในเมืองหลวงของโลกใหม่

ให้ห้องโถงแห่งพลังที่พระราชวัง

เหล่าเสนาบดียืนเรียงรายเป็นสองแถว สีหน้าต่างซับซ้อน พวกเขากำลังหวาดกลัว

เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดใส่ชุดคลุมมังกรสีทองนั่งอยู่บนบัลลังก์ สีหน้าของเขามืดครึ้มแฝงร่องรอยของความวิตกและกังวลใจ พวกเขาเพิ่งได้รับจดหมายขอให้ยอมพ่ายศึก เขาอ่านได้ความว่า หยางเจียนจับกุมแอมโบรสไว้ และพวกนั้นจะประหารลูกชายของเขาหากว่าไม่ยอมจำนนนแต่โดยดี

เจ้าศักดินาเคนนี่นั้นร้อนใจอย่างมาก เขารีบเรียกรวมบรรดาเสนาบดีให้มาหาข้อแก้ไขกัน เขาคิดว่าแอมโบรสนั้นเป็นลูกชายของตน แม้ว่าทางสายเลือดจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยก็ตาม มีคนจับแอมโบรสไว้แล้วเขาจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร?

“ท่านเสนาบดีทั้งหลาย”

เจ้าศักดินาเคนนี่มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะถาม “ใครมีวิธีอะไรจะช่วยลูกชายของฉันได้บ้างไหม?”

เอ่อ

เหล่าเสนายดีต่างก็มองหน้ากัน พวกเขาไม่มีใครกล้าพูดอะไร ทุกคนต่างก็วิตก

คนที่จับองค์ชายไว้นั้นคือสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางที่โด่งดัง หยางเจียน เขาเป็นผู้บ่มเพาะทรงพลังที่มีชื่อเสียง แล้วใครจะไปช่วยแอมโบรสได้อย่างปลอดภัยล่ะ?

มันเป็นไปไม่ได้

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์”

เจ้าศักดินาเคนนี่ดูหัวเสีย เพราะว่าเสนาบดีทั้งหลายต่างก็พากันเงียบ ไม่นานเขาก็ผุดลุกขึ้นและตวาดว่า “ไร้ประโยชน์ ฉันให้ทั้งลาภยศและความมั่งคั่งกับทุกคน แต่ว่าในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ กลับไม่มีใครใช้ประโยชน์ได้เลย”

ตอนนั้นเองดวงตาของเขาก็แดงฉาน เขาปล่อยพลังที่รุนแรงและเกรี้ยวกราดออกมา

โอ้

เหล่าเสนาบดีต่างก็ตัวสั่นเทาและพากันคุกเข่าด้วยความหวาดกลัว

อึดใจต่อมา อัครเสนาบดีกลาโหมก็ตอบอย่างระมัดระวังว่า “ฝ่าบาท ไม่ใช่ว่าพวกเราจะกลัวตาย แต่หยางเจียนนั้นคือ สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางที่ชื่อเสียงโด่งดัง ชื่อเสียงของเขานั้นเลื่องลือมมานานนับพัน ๆ ปี เขาเป็นผู้สุดยอดในหมู่ของผู้แข็งแกร่ง แม้ว่าเราอยากจะเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยองค์ชายกลับมา แต่พวกเราก็คงแค่ได้ไปตายเท่านั้น”

เสนาบดีคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ใช่แล้วฝ่าบาท”

“เรื่องนี้จำเป็นต้องคิดให้ถ้วนถี่”

“ฝ่าบาท ทำไมเราถึงไม่ขอให้ทวีปอื่นช่วย”

เหล่าเสนาบดีต่างพากันออกความเห็น ซึ่งยิ่งทำให้เจ้าศักดินาเคนนี่รำคาญใจ

“ก็ได้”

ในที่สุดเจ้าศักดินาเคนนี่ก็นิ่วหน้าแล้วบอกพวกเขา “หยุดพูด ในจดหมายบอกมาชัดเจนว่า เรามีเวลาคิดแค่ครึ่งวันเท่านั้น เวลากำลังจะหมดแล้ว เราไม่มีเวลามากพอจะไปขอให้ทวีปอื่นมาช่วย กว่าความช่วยเหลือจะมาถึง ฉันกลัวว่าแอมโบรสก็คงจะโดนประหารไปแล้ว”

จากนั้นเจ้าศักดินาเคนนี่ก็ถอนใจยาว เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น “ตอบหยางเจียนไปทันที ฉันยินดีจะสวามิภักดิ์”

เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ สีหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่ก็เต็มไปด้วยอารมณ์ท่วมท้น ความรู้สึกของเขาก็หม่นหมอง แต่ว่าแววตากลับมุ่งมั่น

เขานั้นไม่ได้เต็มใจจะยอมจำนนให้หยางเจียน แต่ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะความปลอดภัยของแอมโบรส

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” เหล่าเสนาบดีตอบพร้อมเพรียงกัน พวกเขาต่างก็แอบมองกัน สีหน้าซีดเผือด