ในตอนนี้พนักงานสาวเองก็แยกแยะไม่ออกแล้วว่าที่ซูโสว่เต้าพูดนั้นคือพูดจริงหรือพูดเล่นกัน แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพเธอก็พูดอธิบายอย่างใจเย็น“ต้องขอโทษคุณผู้ชายด้วยค่ะ เพชรที่คุณกล่าวมา ปรกติเราไม่มีโชว์อยู่ที่หน้าร้าน โดยส่วนใหญ่จะสั่งทำขึ้นโดยเฉพาะให้กับลูกค้าVIP หรือบางชิ้นก็นำเข้าประมูลเท่านั้น ”

เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ด้านข้างไม่ได้แปลกใจกับคำพูดของซูโสว่เต้า เพราะเขาเป็นถึงคุณชายของตระกูลซู แหวนเพชรราคาหลักล้านดอลลาร์ ย่อมจะไม่ดึงดูดสายตาของเขาอย่างแน่นอน

แต่ทว่า เฉินจื๋อข่ายเองก็รู้ดี ในตอนนี้ไม่ได้มีเวลาให้เขาเลือกอะไรมากมายนัก จึงพูดเตือนเสียงเบา“คุณซู เวลาเรามีจำกัด สินค้าในร้านก็มีจำกัดด้วยเช่นกัน คืนนี้หากคุณอยากจะหาแหวนเพชรที่ตรงใจคุณ เกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้ ไม่สู้เราซื้อแหวนวงนี้ไปก่อน จากนั้นก็ไปเลือกชุดสูทกัน อย่าให้ต้องเสียงานใหญ่กันเลยนะครับ ”

ซูโสว่เต้าถอนหายใจเบาๆ พยักหน้าแล้วกล่าว“ก็ได้ งั้นเอาวงนี้แล้วกัน ”

พูดจบ เขาก็มองไปที่พนักงานขาย และกล่าว“เก็บเงินด้วยครับ แหวนไม่ต้องห่อ ผมจะเอาไปแบบนี้เลย”

พนักงานสาวตะลึงงัน ถามอย่างระแวดระวังด้วยเสียงแผ่ว“คุณผู้ชาย ……จะซื้อแหวนวงนี้จริงๆเหรอคะ ? ชิ้นนี้ราคาหนึ่งล้านสามแสนเหรียญนะคะ……”

ซูโสว่เต้าตอบอืมกลับไปคำหนึ่ง ควักกระเป๋าเงินตัวเองออกมา หยิบบัตรAmerican Expressใบหนึ่ง ยื่นไปตรงหน้าของพนักงานสาว แล้วกล่าว“รีบๆหน่อยนะ ผมยังมีธุระที่ต้องไปทำ”

เมื่อเห็นบัตรใบนี้ หญิงสาวก็รู้ได้ในทันทีว่าชายสูงวัยที่อยู่ตรงหน้าเป็นเสี่ยใหญ่ตัวจริง จึงรีบพูดอย่างนบน้อมว่า“กรุณารอสักครู่ค่ะคุณผู้ชาย ฉันจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ค่ะ……”

ไม่นาน ซูโสว่เต้าก็เซ็นชื่อตัวเองลงในบิลใบเสร็จ จากนั้นก็หยิบเอาแหวนเพชรราคาล้านสามเข้าไปในกระเป๋า

เสร็จแล้ว เขาก็ไปเลือกชุดสูทที่พอจะสวมใส่ได้จากร้านArmaniชุดหนึ่ง แม้ชุดสูทของร้านนี้จะหรูหรามากสำหรับคนทั่วไปแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ดีที่สุดสำหรับซูโสว่เต้า

สำหรับคนที่ฐานะร่ำรวยอย่างเขา สวมใส่ชุดสูทสำเร็จรูปที่วางขายอยู่ตามร้าน ถือเป็นการดูถูกอย่างหนึ่ง โดยทั่วไปแล้ว ต้องมีช่างตัดเย็บผู้เชี่ยวชาญของทางร้านมาบริการ วัดสัดส่วนของเขา ตัดเย็บตามขนาดตัว ชุดสูทแบบนี้ ถึงจะสวมใส่มันได้

แต่ตอนนี้เงื่อนไขมีจำกัดจริงๆ ซูโสว่เต้าไม่ได้สนใจมากมายนัก เลือกเสร็จ ก็สวมใส่มัน จากนั้นก็เก็บแหวนไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทตัวใหม่ เสร็จแล้วก็รีบตามเฉินจื๋อข่ายไปยังแผนกแม่บ้าน

พนักงานของโรงแรมก็ได้นำเอาดอกกุหลาบเก้าสิบเก้าดอกที่เตรียมไว้แล้วมาให้ ตามธรรมเนียมของคนจีน เก้าสิบเก้านั้นหมายถึงชั่วฟ้าดินสลาย กับความรัก เป็นความหมายที่ดีและลึกซึ้ง

โชคยังดีที่ดอกไม้ที่จัดเตรียมโดยเจ้าหน้าที่ของทางโรงแรมนั้นล้วนเป็นพันธุ์ยอดนิยมที่มีชื่อเสียง ทุกดอกมีความสดมาก สีสันสวยงาม ไร้ที่ติ

และในตอนนี้ เหออิงซิ่วที่อยู่ในอ่าง แพขนตาก็สั่นไหว

ซูรั่วหลีที่เฝ้าอยู่ไม่ห่างสังเกตเห็นเข้า รู้ว่าแม่จะต้องฟื้นขึ้นมาในอีกไม่ช้า รีบอ้อมไปยังทางด้านขวาของอ่างอาบน้ำ ยื่นมือออกไปอย่างช้าๆ ขยับไปยังแขนด้านขวาของคนเป็นแม่ ควานหาบางอย่างในโคลน

เดิมที ต้นหัวไหล่ขวาของเหออิงซิ่ว เป็นพื้นผิวที่ดิ่งลงและไม่เรียบเสมอกัน แขนของเธอแม้จะถูกคนตัดจากที่ต้นแขน แต่ด้วยรอยแผลที่ไม่เรียบเสมอกัน ดังนั้นผิวบาดแผลก็จึงเป็นเหมือนกับเปลือกไม้ เต็มไปด้วยรอยแหว่งและรอยย่น