ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4867 ฉันตอบตกลง……1
เพราะประหม่าและตกอกตกใจ ดังนั้นซูโสว่เต้าที่มึนงงสับสน จนตอนนี้ก็เพิ่งจะมาสังเกตเห็น เหออิงซิ่วที่ไม่มีแขนขวามานานกว่ายี่สิบปี กลับกลายเป็นคนที่มีสองแขนที่แข็งแรงสมบูรณ์อย่างคนปกติ！

ในวินาทีนี้ เขายังคงคิดว่าเหออิงซิ่วนั้นสวมใส่อุปกรณ์เสริมอยู่

ดังนั้นเขาก็จึงพูดอย่างไม่ตั้งใจว่า“นี่……อุปกรณ์เสริมนี้ของประเทศไหนเหรอ？นี่……นี่มันช่างเหมือนจริงมาก ！”

เหออิงซิ่วพูดด้วยใบหน้าที่ตื้นตัน“นี่ไม่ใช่อุปกรณ์เสริม……คุณเย่ให้โอสถฉันมาเม็ดหนึ่ง หลังจากที่กินเข้าไป แขนก็เลยงอกออกมาใหม่……”

“อะไรนะ？！”ซูโสว่เต้าถามอย่างตื่นตะลึง“งอกออกมาใหม่เหรอ ?! นี่……นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง? ”

ซูรั่วหลีที่อยู่ข้างๆพูดเตือน“พ่อ ที่ภูเขาเย่หลิงซานพ่อก็ได้เห็นพลังที่เหนือธรรมชาติของคุณเย่ไปแล้ว ดังนั้นจะใช้ความรู้ทั่วไปที่มีอยู่จำกัดของเราไปวัดกับความสามารถของเขาไม่ได้หรอกนะ ”

สีหน้าของซูโสว่เต้าแน่นิ่งในทันที นึกไปถึงสิ่งที่ได้เห็นที่ภูเขาเย่หลิงซานในวันนั้น

ว่านพั่วจวินที่แข็งแกร่ง​และ​ยิ่งใหญ่อย่างคาดคิดไม่ถึง ต่อหน้าเย่เฉิน ก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบ

และราชันสงครามที่สองของสำนักว่านหลง ก็ตายอย่างง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือ

พลังอำนาจและความสามารถของเย่เฉิน ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองจะสามารถเข้าใจมันได้แล้วจริงๆ

ดังนั้น สามารถเอาโอสถที่ช่วยให้แขนและขาของคนงอกออกมาใหม่ได้ ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจยากอะไร

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“ไม่คิดว่า ครอบครัวของเรา จะได้รับความเมตตากรุณาจากคุณเย่……”

เหออิงซิ่วพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า“คุณชายลุกขึ้นมาก่อน ฉันอยากจะไปขอบคุณคุณเย่！”

“ใช่ใช่ใช่！”ซูโสว่เต้ายอมให้แล้วจริงๆ เขารีบหยิบดอกกุหลาบขึ้นมา แล้วยื่นไปที่มือเหออิงซิ่ว พูดอย่างจริงจัง“เราไปขอบคุณคุณเย่ด้วยกัน……” ไอรีนโนเวล

เย่เฉินที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นก็ได้ยินบทสนทนานี้ของคนทั้งสาม ไม่รอให้พวกเขาได้เดินออกมา ก็ลุกพรึบขึ้นในทันที แล้วพูดเสียงดัง“พวกคุณสามคนย้อนรำลึกถึงอดีตกันไปเถอะ ผมจะกลับห้องแล้ว”

พูดจบ ก็เดินออกจากห้องไป

ซูรั่วหลีรีบไล่ตามหลังไป แต่เย่เฉินออกพ้นประตูไปแล้ว

เธอลังเลอยู่สองสามวินาที แต่ก็ไล่ตามออกไป ตะโกนตามหลังเย่เฉิน“คุณเย่……”

เย่เฉินหันกลับมา มองไปยังซูรั่วหลีแวบหนึ่ง เอ่ยปากพูด“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วทั้งนั้น พรุ่งนี้เธอกลับกับพวกเขาไปก่อน ฉันเชื่อว่าหากพวกคุณตาของเธอรู้ข่าวเรื่องนี้แล้วต้องดีใจอย่างมากแน่ๆ ไม่สู้กลับไปเซอร์ไพรส์พวกเขา นอกจากนี้ รอฉันกลับไป จะจัดงานแต่งงานที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงให้พ่อแม่ของเธอ เธอในฐานะลูกสาวหากมีความคิดหรือความเห็นอะไร ก็สามารถหาบริษัทเวดดิ้งแพลนเนอร์เพื่อพูดคุยเรื่องงานก่อนได้เลย ”

ซูรั่วหลีรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก รีบถามกลับไป“คุณเย่ รั่วหลีขออยู่รับใช้คุณที่นี่ได้ไหม ? คุณอยู่ทางนี้ต้องมีอะไรให้ช่วยเหลืออย่างแน่นอน！”

เย่เฉินโบกมือให้แล้วกล่าว“ยังมีเหล่าเฉินกับหงห้าอยู่ เธอไม่ต้องอยู่หรอก ไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่เถอะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเธอก็เพิ่งจะถือว่าเป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกกันจริงๆนะ”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดขึ้นอีก“เอ่อนี่ ตอนกลางคืนไปนอนที่บ้านฉันแล้วกัน ที่นั่นมีหลายห้อง เธอไปเลือกเอาเองตามสบาย จะได้ให้เวลาส่วนตัวกับพวกเขาสองคนด้วย”

ซูรั่วหลีแลบลิ้นปลิ้นตา แล้วปิดประตูห้องลงในทันที ค่อยๆย่องไปหาเย่เฉิน พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันว่าฉันไม่อยู่เป็นก้างขวางคอจะดีกว่า……”

……