และเพราะเหตุนี้ เมื่อได้ฟังคำตอบของลูกเขย ในใจของเขาก็ตื่นเต้นอย่างมาก

แต่ว่า เขาไม่คาดคิดมาก่อน ว่าลูกเขยตัวเองที่หัวสูงและการศึกษาดีเช่นนี้ กลับถูกอานโฉงชิวพูดกล่อมได้อย่างง่ายดาย

ในตอนนี้ลูกเขยเองก็ดูจะละอายใจไม่น้อย

เขาพูดอธิบายอย่างทำตัวไม่ถูก“พ่อ ไม่ใช่ว่าผมไม่เอาไหน……แต่เพราะเงื่อนไขที่ตระกูลอานเสนอมานี้มันล่อตาล่อใจมาก……ต่อให้ผมต้องพยายามทั้งชีวิต ก็ไม่สามารถจะหาเงินทองมากมายเหล่านี้ให้กับลูกหลานในอนาคตได้……”

ลูกเขยในตอนนี้ แค่อยากจะหาเหตุผลให้กับตัวเองในการยอมศิโรราบให้กับเงินทองเหล่านี้เท่านั้น

ไม่ได้ตระหนักรู้เลยสักนิด ว่าการยอมศิโรราบนี้ของเขา แท้จริงแล้วก็คือความคาดหวังของหลี่ญ่าหลินด้วย

เพียงแต่ว่า เพื่อลบล้างความอัปยศของตัวเอง ยังคงพูดอธิบายต่อ“พ่อ ที่ลุงอานพูดมา ก็เหมือนกับที่พ่อพูดไปเมื่อครู่ ความหมายของเขาก็คือ เอาเงินหนึ่งร้อยล้านเหรียญมาเป็นกองทรัสต์ก่อน กองทรัสต์จะมอบสิทธิ์ให้กับทรัสตีของบริษัทตระกูลอานเพื่อบริหารจัดการ และทรัสตีของตระกูลอาน เพราะต้องอาศัยทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลอาน ดังนั้นการทำผลกำไรของพวกเขาจึงรอบคอบระมัดระวังและเชี่ยวชาญกว่าทรัสตีอื่นๆในท้องตลาด ดังนั้นในหนึ่งปีก็จะมีผลกำไรอย่างน้อย8% ขอแค่ผมทำตามสัญญา สิบแปดปีให้หลัง กองทุนทรัสต์นี้ก็สามารถยกเลิกได้ตามเงื่อนไข ！”

พูดจบ ลูกเขยก็พูดต่ออย่างตื่นเต้นราวกับปิดบังเอาไว้ไม่อยู่“พ่อ ผมคิดคร่าวๆในใจ หากสามารถรับประกันผลกำไรอย่างน้อย8%ในทุกๆปีได้ คิดคำนวณตามแบบดอกเบี้ยทบต้น 18ปีให้หลังหากลูกโตขึ้น เงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านเหรียญนี้ก็จะเพิ่มเป็นสี่ร้อยล้านถ้วน！”

พูดมาถึงตรงนี้ ลูกเขยก็ยิ่งจะฮึกเหิมมากขึ้น เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้ พูดโพล่งออกมา“พ่อ แม่ หยวนหยวน！เงินสี่ร้อยล้านเหรียญนี่เท่าไรรู้ไหม！ถึงตอนนั้นเราจะไม่แตะต้องเงินสี่ร้อยล้านเหรียญนี่เลย คิดคำนวณผลกำไร8%ในทุกๆปี ก็เท่ากับผลประกอบการจะอยู่ที่สามสิบสองล้านเหรียญต่อปี ！”

“สามสิบสองล้านเหรียญเชียวนะ！และจะมีจำนวนนี้ทุกปี！ถึงตอนนั้นเราสามารถจะเบิกเงินสามสิบสองล้านเหรียญออกจากธนาคารได้ในทุกๆปี！”

“ต่อให้จะมีสภาวะเงินเฟ้อที่เลวร้ายแค่ไหนในอนาคต เงินสามสิบสองล้านเหรียญ ก็เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของครอบครัวในระยะเวลาหนึ่งปีอย่างแน่นอน！”

“ถึงตอนนั้น เราก็สามารถให้ชีวิตความเป็นอยู่ที่หรูหรากับลูกหลานได้ ทรัพยากรการศึกษาที่ดีที่สุด ยกระดับให้พวกเขาได้เป็นกลุ่มคนอันดับต้นๆของสังคม！นี่คือการก้าวกระโดดสู่จุดที่สูงสุดเลยนะ！”

“ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากรายได้สามสิบสองล้านดอลลาร์ต่อปีของเราแล้ว เงินทุนสี่ร้อยล้านเหรียญที่มีอยู่จะไม่ถูกแตะต้องเลยแม้แต่แดงเดียว เมื่อเป็นเช่นนี้ ขอแค่ทรัสตีของตระกูลอานที่เราพึ่งพาอาศัยอยู่ไม่ล้มละลายไป ก็จะสามารถได้รับดอกผลรายได้8%แบบนี้อย่างต่อเนื่องต่อไป ！”

“แต่ว่า ต่อให้ทรัสตีจะล้มละลายไปแล้วยังไง?กฎหมายได้กำหนดเอาไว้แล้วว่าสินทรัพย์ของทรัสตีกับกองทรัสต์ของลูกค้านั้นแยกออกจากกันอย่างสมบูรณ์ ต่อให้เขาจะล้มละลาย และต้องชำระหนี้สินก็ไม่มีผลกับเงินก้อนนั้นของเรา！ถึงตอนนั้นเราก็แค่เปลี่ยนผู้ดูแลผลประโยชน์ และโอนกรรมสิทธิ์ให้กับคนใหม่ก็พอ ”

“หรือจะพูดว่า ตราบใดที่สหรัฐอเมริกายังคงอยู่ เงินก้อนนี้ของเราก็จะยังคงอยู่ตลอดไป！นี่ก็คือการมีอยู่ของสินทรัพย์ที่ถาวร และเจริญรุ่งเรืองชั่วนิรันดร์！”

ความตื่นเต้นของลูกเขย ในตอนที่พูดมาถึงตรงนี้ คนทั้งคนหัวใจเต้นระรัว หอบหายใจถี่

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เหงื่อไหลราวกับเม็ดฝน ดวงตาเบิกกว้างที่สุดอย่างไม่รู้ตัว เส้นเลือดที่มีก็แทบจะปูดนูนออกมาให้ได้เห็น