ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 4884 จบเห่แล้ว……1
ต่อมาทุกคนที่ไม่ยอมรับต่างก็ยอมรับ หวาดกลัว หม่าหลันก็กลายเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ที่ไม่มีอะไรต้องละอายใจ

แต่ว่า หม่าหลันคิดไม่ถึงเลยว่า ที่พึ่งพิงผู้ยิ่งใหญ่สามคนนี้ที่สนับสนุนเธอให้กลายเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ จู่ๆ จะได้ออกไปจากเรือนจำ！

เธอที่กระวนกระวายใจถามออกไปทันที：“เกิดอะไรขึ้น？！พวกเธอ……พวกเธอจะออกไปแล้ว？”

ผู้คุมยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าและพูดว่า：“โจทก์คดีของพวกเธอถอนฟ้องแล้ว วันนี้ก็ได้รับอิสรภาพคืนแล้ว”

พูดไป เธอก็มองไปยังหม่าหลัน ยิ้มไปพูดไปว่า：“ใช่สิพี่หลัน ฉันให้แม่ครัวเตรียมน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ให้พี่ด้วย เดี๋ยวพี่ชิมนะ”

หม่าหลันยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง ยังจะมีอารมณ์จะกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ที่ไหนกัน ตอนนี้เธอตกใจกลัวจนหน้าดูเหยเก

ทหารหญิงทั้งสามประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน

เพราะว่าก่อนหน้านี้พวกเธอได้รับคำสั่ง ให้ดูแลหม่าหลันที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์เป็นอย่างดี

ดังนั้น ในความเห็นของพวกเธอ แค่หม่าหลันออกจากเรือนจำก่อน ต่อไปก็จะเป็นตาของพวกเธอ

แต่พวกเธอคิดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองจะได้ออกจากเรือนจำก่อนหม่าหลัน

พวกเธอสามคนรู้ดีว่า ช่วงนี้ตัวเองช่วยหม่าหลันไว้ ได้สร้างอำนาจอันเด็ดขาดในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ แต่ในขณะเดียวกันก็สร้างศัตรูไว้นับไม่ถ้วน

เพราะว่าทั้งสามคนอยู่เคียงข้างหม่าหลันตลอด 24 ชั่วโมง ดังนั้นผู้ที่ถูกทำให้ยอมรับ จึงไม่กล้าทำผิด

แต่ว่า หากพวกเขาสามคนออกไปจากเรือนจำก่อน เหลือเพียงหม่าหลันคนเดียว งั้นหม่าหลันจะไม่ถูกคนเจ้าคิดเจ้าแค้นเหล่านี้ทำร้ายจนตายเหรอ？

ไม่พูดถึงคนอื่น แค่โคลอี้ที่อยู่ห้องขังเดียวกัน ก็เกรงว่าจะเอาชีวิตของหม่าหลัน！

ตอนนี้หม่าหลันก็ตกใจกลัวจนตัวสั่น ถึงฝันเธอก็คิดไม่ถึงว่า การเปลี่ยนแปลงจากฟ้าลงเหวแบบนี้ จะมาได้ไวขนาดนี้！

โคลอี้ที่กำลังคุกเข่าเช็ดพื้นอยู่ได้ยิน ก็กระปรี้กระเปร่าเป็นอย่างมากขึ้นมาทันที

เธอรู้ดีมากว่า เกราะป้องกันของหม่าหลันที่นี่นั้น หลักๆ แล้วมาจากสองด้าน อย่างแรกก็คือสามคนนี้ที่สู้เป็น

อย่างที่สอง ก็คือการดูแลเป็นพิเศษจากบรรดาผู้คุมที่มีต่อเธอ

และที่ทำให้โคลอี้ยุ่งเหยิงจริงๆ นั้น ก็คือสามสาวที่อยู่ในห้องขังเดียวกัน

โคลอี้เกลียดหม่าหลันมานานแล้ว ได้ยินว่าสามคนนี้จะออกจากห้องขัง เรื่องแรกในหัวของเธอ ก็คือรอสามคนนี้ไปแล้ว หลังจากรอทุกคนพักเดินเล่นเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องขัง ก็จะซ้อมหม่าหลันจนตาย

ส่วนหม่าหลันหลังจากบอกผู้คุมแล้ว ว่าตัวเองจะมีจุดจบแบบไหน โคลอี้ในตอนนี้ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

ช่วงนี้ถูกหม่าหลันทรมานจนหมดสภาพ เธอเลยอยากจะต่อสู้กับหม่าหลัน

ที่ควบคุมมาตลอดนั้น เพราะรู้ว่ามีสามคนนี้อยู่ ตัวเองสู้ไปก็ไม่มีประโยชน์

แต่หลังจากผู้หญิงสามคนนั้นออกไป โอกาสสู้สุดชีวิตก็มา！

หม่าหลันในเวลานี้ตื่นตระหนกและหวาดกลัวไปหมด มองไปที่โคลอี้อย่างจับพลัดจับผลู เมื่อเธอเห็นโคลอี้กำลังใช้สายตาร้ายกาจแอบมองตัวเอง หม่าหลันก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งหลัง

หม่าหลันในตอนนี้ แทบอยากจะตบหน้าตัวเองร้อยทีแรงๆ

เธอคิดในใจอย่างกระวนกระวาย：“แม่เอ๊ย……นี่ไม่ได้จบเห่แล้วหรอกเหรอ……ถ้ารู้ว่าวันนี้พวกเธอสามคนจะถูกปล่อยตัว เมื่อวานเธอก็รับปากเย่เฉินแล้วว่า วันนี้จะรีบออกไปจากเรือนจำ！”

“ดูสิตอนนี้……เย่เฉินบอกเพื่อนของเขาแล้ว ให้ฉันอยู่ที่นี่อีกสิบวัน งั้นถ้าพวกเธอไป ฉันจะไม่ตายที่นี่หรอกเหรอ？”