ท่าทีของชิวจื้อหยวนสลับซับซ้อนอย่างมาก

เขาเองก็รู้ ว่าเข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงนั้น เป็นความคิดที่โง่อย่างที่สุด หากไม่ใช่เพราะในระยะเวลากว่าสิบปีนี้ไม่สามารถที่จะบรรลุได้สักที ให้ตาย เขาก็ไม่ยอมที่จะทำเรื่องที่น่าอัปยศแบบนี้

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่ในตอนที่อยู่สำนักว่านหลง ถึงเขาจะไม่ใช่คนมีอำนาจอะไร แต่ก็เป็นจู่ซือที่ทุกคนต่างเคารพนับถือ อำนาจและความสามารถนั้นก็อยู่เหนือกว่าว่านพั่วจวินเสียอีก

แต่หลังจากที่เข้าร่วมกับองค์กรพั่วชิงแล้ว เขาก็เป็นได้แค่ทาสคนหนึ่งขององค์กรพั่วชิง

สถานะอื่น หรือก็แค่องครักษ์คนสนิทของขุนพลหัวเมือง ดูเหมือนในสถานที่แห่งนี้จะอยู่ภายใต้คนคนเดียว และอยู่เหนือคนนับพัน แต่แท้ที่จริงแล้ว กับทหารม้ากล้าและทหารหน่วยกล้าตาย เขาไม่มีอำนาจสั่งการใดๆเลย

และเขาก็ไม่มีผู้ติดสอยห้อยตามใดๆ ได้แต่คอยตามขุนพลหัวเมืองแล้วให้เขาจิกหัวใช้ไปวันๆ

ส่วนในตอนนี้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตัวเองนั้นได้กลายเป็นเชลยของเย่เฉินไปแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็คุกเข่าลงอย่างไม่ลังเล สองมือยกขึ้นคารวะเย่เฉิน พูดด้วยความเคารพ“คุณเย่ หากคุณไม่รังเกียจ ผมชิวจื้อหยวน ขอยอมเป็นม้าอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน ！”

เย่เฉินพยักหน้ารับเล็กน้อย แล้วถามเขา“ข้อตกลงที่คุณกับขุนพลหัวเมืองคุยกันนั้นคืออะไร？เขาได้รับปากคุณไหม ว่านานแค่ไหนจะให้คุณได้เป็นยอดฝีมือแดนมืด？”

ชิวจื้อหยวนพูดไปตามความจริง“ตอบคุณเย่ ข้อตกลงที่ผมกับขุนพลหัวเมืองคุยกันนั้นคือจะอยู่รับใช้เขาเป็นเวลาสามปี หากในสามปีประพฤติตนดี ก็จะแนะนำผมไปยังค่ายฮูเบน และให้เข้าร่วมค่ายฮูเบน จากนั้นภายในระยะเวลาสิบปีจะให้บรรลุเป็นยอดฝีมือแดนมืด”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย“รวมกันแล้วก็เท่ากับสิบสามปี”

“ครับ！”ชิวจื้อหยวนพยักหน้ารับแล้วกล่าว “อย่างเร็วสุดก็สิบสามปี ”

เย่เฉินมองมาที่เขา แล้วพูดอย่างจริงจัง“ขอแค่คุณทำงานให้ผมอย่างเต็มความสามารถ ภายในหนึ่งปี ผมจะให้คุณบรรลุแดนมืดชั้นหนึ่ง！”

“หนึ่งปี？！”ดวงตาชิวจื้อหยวนเบิกกว้าง ส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก“คุณเย่ นี่พูดจริงหรือเปล่า？！”

เย่เฉินถามเขากลับ“คุณคิดว่าผมจำเป็นต้องโกหกคุณไหม？”

ชิวจื้อหยวนพูดด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจ“ขอโทษครับคุณเย่ ผมไม่ได้สงสัยคุณเลย……ผมแค่……แค่ไม่คิดว่าในระยะเวลาอันสั้นนี้จะสามารถบรรลุถึงแดนมืดได้……”

เย่เฉินมองดูเขา แล้วชี้ไปที่ว่านพั่วจวิน พูดเสียงเรียบ“คุณเป็นอาจารย์ของพั่วจวิน โดยส่วนตัวแล้ว เขาต้องให้เกียรติและเคารพคุณ แต่เมื่อคุณมาอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของผมแล้ว ก็อยู่ที่นี่เพื่อดูแลควบคุมเหมืองทองแดงนี้ พั่วจวินคือผู้บังคับบัญชาโดยตรงของคุณ ทุกเรื่องให้ฟังคำสั่งของเขา รายงานเขา คุณทำได้ไหม？”

ชิวจื้อหยวนพูดอย่างเคร่งครัด“คุณเย่ ผมจะทำตามคำแนะนำทุกอย่างของคุณครับ！”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดกับว่านพั่วจวิน“พั่วจวิน ซีเรียกับไซปรัส อยู่ห่างจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเพียงสองร้อยกิโลเมตร เดินทางจากฐานที่มั่นของสำนักว่านหลงก็สะดวกอย่างมาก จากนี้นายตั้งทีมจากสำนักว่านหลงมาทีมหนึ่งแล้วประจำการอยู่ที่นี่ ต้องแน่ใจว่าสถานการณ์ทุกอย่างในที่แห่งนี้อยู่ภายใต้การควบคุม มีความเคลื่อนไหวอะไรให้รีบรายงานฉันทันที”

เย่เฉินกับชิวจื้อหยวนเพิ่งจะเจอกันครั้งแรก ดังนั้น สำหรับเขา เย่เฉินก็จึงยังไม่ไว้วางใจ

ใช้ความไม่เห็นแก่ตัวของเขาที่มีต่อว่านพั่วจวินในตอนนั้น มาอ้างอิงว่านิสัยของคนคนนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร

แต่ทว่า จะสามารถใช้ประโยชน์ได้มากน้อยแค่ไหนนั้น ก็ต้องรอดูไปก่อนอีกสักระยะเวลาหนึ่งถึงจะรู้

ดังนั้น ตัวเองก็จึงไม่มีทาง ที่จะยกงานทุกอย่างของที่นี่ ให้เขาเป็นคนดูแลจัดการมันทั้งหมด

ว่านพั่วจวินเองก็เข้าใจถึงความกังวลที่เย่เฉินมี และคำพูดของเย่เฉินเมื่อครู่ก็ชัดเจนอย่างมาก โดยส่วนตัว เขาเป็นอาจารย์ของตัวเอง แต่ในส่วนของงาน เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง ในเรื่องงานส่วนรวม ตัวเองก็จะต้องเข้มงวดกับเขาด้วยเหมือนกัน