ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5125 ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม? 3

“น่าจะประมาณนั้นครับ”เย่เฉินพยักหน้าพลางพูด: “บางทีอาจมีคนส่วนหนึ่งเป็นหน้าม้าแกล้งกดสั่งและอาจจะมีคนอีกส่วนหนึ่งที่คืนสินค้าด้วย แต่ผมคาดเดาว่าอย่างน้อยก็ได้กำไรหนึ่งถึงสองหมื่นอยู่ครับ”

หม่าหลันหัวเสียมากจนเป็นบ้าไปแล้ว กัดฟันแน่นพลางด่ากราด: “แม่งเอ๊ย อีนังเฉียนหงเย่นนั่น มันมีเงินเยอะขนาดนี้มันใช้จ่ายเป็นเหรอ?!”

เย่เฉินตอบกลับโดยไม่คิดอะไรมาก: “คนเขาก็ซื้อเบนซ์จีคลาสได้คันหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน หม่าหลันก็ยิ่งรู้สึกกลัดกลุ้มถึงขีดสุด

แต่สิ่งที่กลัดกลุ้มมากกว่าคือในเวลานี้เอง เฉียนหงเย่นพูดด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้น: “สามพันออเดอร์หมดเกลี้ยงแล้ว ขอบคุณเพื่อน ๆ แฟนคลับทุกคนด้วยนะคะ! ขอบคุณทุกคนมากค่ะ! เย่นจื่อไม่มีสิ่งใดตอบแทน งั้นขอมอบเพลงให้ทุกคนหนึ่งบทเพลงแล้วกันนะคะ นี่คือเพลงประกอบซีรีส์เรื่องหนึ่งที่ฉันชอบมากที่สุด ชีวิตของนางเอกตัวชูโรงน่าเวทนากว่าฉันอีก แต่อุปนิสัยที่แข็งแกร่งไม่ย่อท้อของเธอ ให้กำลังใจฉันตลอดมา ทำให้ฉันแข็งแกร่งมากกว่าเดิม”

เมื่อพูดจบ เธอก็เริ่มฮัมเพลงเบา ๆ: “กาลเวลาที่เนิ่นนาน เธอบอกว่าเมื่อปีนั้นเธอสับสนมาก……”

หม่าหลันรู้สึกวิงเวียนศีรษะ ก่อนจะด่ากราด: “แม่งเอ๊ย สามพันออเดอร์ขายหมดแล้วเหรอ?!”

พอพูดจบ เธอก็กดออกเพื่อรีเฟรชรอบหนึ่ง ก่อนจะพบว่าสินค้าหมดสต็อกแล้วจริง ๆ ด้วย และยอดขายก็สามพันออเดอร์พอดีเป๊ะ

หม่าหลันรู้สึกอิจฉามากจนอดไม่ได้ที่จะรีบวิ่งไปคฤหาสน์ข้าง ๆ เพื่อตบเฉียนหงเย่นยกหนึ่ง เธอกัดฟันกรอดพลางด่า: “สามพันออเดอร์ หกหมื่นหยวนเลยนะ! นี่เป็นการหาเงินเหรอ? นี่มันการปล้นชัด ๆ!”

พูดจบ เธอก็พูดพึมพำอย่างโกรธแค้น: “แม่งเอ๊ย ออเดอร์เยอะขนาดนี้ แค่แพ็คส่งก็ทำให้นังนั่นเหนื่อยตายได้แล้ว! จะดีมากถ้าเกิดมันเหนื่อยจนเลือดออกในสมอง จะได้นอนเป็นผักอยู่บนเตียงเหมือนเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลง!”

เย่เฉินส่ายหน้าอย่างปลง ก่อนจะพูดซ้ำเติม: “แม่ เฉียนหงเย่นแค่ช่วยผู้ผลิตไลฟ์สดขายของ ไม่จำเป็นต้องแพ็คของส่งของเลยด้วยซ้ำ หลังจากที่ทั้งสามพันคนนั้นออเดอร์แล้ว ทางผู้ผลิตก็จะเริ่มแพ็คสินค้าส่งให้ลูกค้า เฉียนหงเย่นไม่ต้องทำอะไรเลย แค่รอรับค่าคอมมิชชั่นก็พอแล้ว”

“ว่าไงนะ?!”หม่าหลันใกล้จะเป็นบ้าแล้ว ก่อนจะถามด้วยอารมณ์ที่แทบจะอกแตกตาย: “แกบอกว่ามันได้กำไรมาเยอะขนาดนี้ แม้แต่แพ็คสินค้ามันยังไม่ต้องแพ็คด้วยตนเองงั้นเหรอ?! ยอดเงินเยอะขนาดนี้เลยนะ! ต่อให้คนสองคนร่วมทีมกัน ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปปล้นกลางถนน หนึ่งวันก็ปล้นมาเยอะขนาดนี้ไม่ได้นะ! สรุปมันแค่กุเรื่องร้องเพลงก็หาเงินที่เยอะขนาดนี้มาได้แล้ว! นี่แม่งยังมีความยุติธรรมอยู่หรือเปล่า?!”

ระดับความเร็วในการหาเงินของเฉียนหงเย่น ทำให้หม่าหลันโกรธเคืองและอิจฉามาก

วินาทีนี้ เธอถึงจะตระหนักได้อย่างแท้จริงว่าเฉียนหงเย่นพลิกตัวได้โดยสิ้นเชิงแล้ว แถมพลิกตัวได้เร็วและดุดันมากด้วย

จากระดับความเร็วในการหาเงินได้หลายหมื่นหยวนต่อวันแบบนี้ รายรับต่อปีของเฉียนหงเย่นก็ไม่ต่ำกว่าสิบยี่สิบล้าน

ถึงแม้หม่าหลันจะพักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์มูลค่าหลังละร้อยล้านกว่า แต่ถ้าเกิดให้เธอหาเงินจริง ๆ ต่อให้ทำงานแปดชาติเธอก็หาเงินที่เยอะขนาดนี้มาไม่ได้

อีกอย่างถึงแม้หม่าหลันจะไม่เข้าใจเรื่องอินเตอร์เน็ต เธอก็ตระหนักรู้ได้หนึ่งแนวโน้ม ดวงตาแดงเถือกพลางพูดด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้น: “เฉียนหงเย่นนี่มันเหมือนเลี้ยงแม่ไก่ที่ออกไข่ทองคำเลยนะ……แถมถ้าสถานการณ์ดำเนินการตามแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เกรงว่าจำนวนไข่ที่แม่ไก่ตัวนั้นออกมีแต่จะยิ่งอยู่ยิ่งมาก……ตอนนี้มันหาเงินได้วันละหลายหมื่น ไม่แน่หลังจากผ่านพ้นช่วงนี้ไปมันก็จะหาได้วันละเป็นแสน หลังจากผ่านไปหนึ่งปีก็จะหาเงินได้ทั้งหมดหนึ่งร้อยล้าน……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ หม่าหลันก็ปล่อยโฮออกมา แล้วตะโกนเสียงดัง: “พระเจ้า ทำไมท่านถึงให้คนเลว ๆ อย่างเฉียนหงเย่นมันพลิกตัวได้เนี่ย! แม้ท่านจะให้หมาตัวหนึ่งพลิกตัวได้ แต่ก็ให้มันพลิกตัวไม่ได้นะ!”

เซียวชูหรันทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ก่อนจะรีบพูดปลอบใจ: “แม่ เราใช้ชีวิตของเราให้ดีก็พอแล้ว จะไปสนใจคนอื่นมากมายขนาดนั้นทำไมคะ อย่าให้เรื่องของคนอื่นมากระทบจิตใจของตัวเราเองสิ”