ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5220 มองทะลุในปราดเดียว 2

หลินหว่านเอ๋อร์ส่งหลิวม่านฉงขึ้นรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดังดอกไม้ รอหลังจากรถออกไปจากประตูใหญ่ของโฮมสเตย์จื่อจิน ตอนที่หันตัวมา ก็หุบรอยยิ้มใสซื่อบริสุทธิ์ที่ดูเหมือนไร้เดียงสาซื่อ ๆ นั่นไปเลย และกลับคืนสู่ความสงบเงียบดังเดิมอีกครั้ง

ชิวอิงซานที่ตามอยู่ด้านหลัง พูดด้วยความนอบน้อม : “คุณหนูครับ กระผมมีคำถามหนึ่ง ขอบังอาจถามคุณ……”

เมื่อกี้ชิวอิงซานมองออกว่าหลินหว่านเอ๋อร์พูดเกรงใจกับหลิวม่านฉงอยู่ตลอด ในใจเลยงงงวยอยู่หน่อย ๆ ไม่รู้ว่าทำไมหลินหว่านเอ๋อร์ต้องทำขนาดนี้

หลินหว่านเอ๋อร์รู้ว่าเขาอยากถามอะไร เลยพูดราบเรียบ : “คุณลองไปตรวจสอบว่าหลิวม่านฉงเคยมีการคบหากับเย่เฉินในอดีตหรือเปล่า ก็จะรู้เองว่าเพราะอะไรค่ะ”

“เย่เฉิน ? !” ชิวอิงซานถามด้วยความตกใจไม่หยุด : “คุณหนูครับ คุณหมายถึง ที่หลิวม่านฉงมาเมืองจินหลิง ก็เพื่อมาหาเย่เฉินเหรอครับ ?”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก : “ฉันเดาว่าแบบนี้นะ แม้ว่ามั่นใจเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ก็ไม่กล้ายืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ ฉันเดาว่าหลิวม่านฉงจะต้องเคยคบหากับเย่เฉินอย่างแน่นอนเลยค่ะ”

พูดถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยเอ่ยปาก : “ในเมื่อหลิวม่านฉงมาเมืองจินหลิงเป็นครั้งแรก งั้นฉันให้เฒ่าแก่ซุนลองสืบบันทึกเข้าออกประเทศของสถานะเย่เฉินในตอนนี้ดูได้ ลองดูว่าเขาเคยไปเกาะฮ่องกางหรือเปล่า หากว่าเคยไป ลองสืบดูว่าตอนที่เขาไปเกาะฮ่องกาง ได้เคยคบค้ากับหลิวม่านฉงหรือเปล่า”

ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น : “จริงสิ เฒ่าแก่ซุนล่ะ ? ไม่เห็นเขากินข้าวตอนเที่ยงเลยนะคะ”

ชิวอิงซานบอก : “เขานอนหลับอยู่ในห้องนอนครับ บอกว่าไม่อยากเจอคนแปลกหน้า และตัวตนเขาก็อ่อนไหวง่ายมากด้วย และไม่อยากให้คนรู้ว่าเขาอยู่ที่เมืองจินหลิงด้วยครับ”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่งเสียงอื้ม แล้วบอก : “คุณให้เขาไปสืบดูหน่อยแล้วกันนะคะ ฉันอยากรู้มากอยู่เหมือนกัน สืบได้ผลลัพธ์แล้วบอกฉันด้วยล่ะคะ”

“รับทราบครับ”

เย่เฉินในตอนนี้ ไม่ได้ปลอมตัวที่ใช้การได้ดีที่สุดนั่นต่อหน้าหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว

ข้อมูลตัวตนของเขาในตอนนี้ถูกหลินหว่านเอ๋อร์กุมเอาไว้หมดแล้ว บวกกับเบื้องหลังกับสถานะพิเศษของซุนจือต้ง อยากสืบดูบันทึกการเข้าออกประเทศของตัวตนเย่เฉินนี้ที่ศุลกากร ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเลย

ไม่นานนัก ซุนจือต้งสืบเจอบันทึกเข้าประเทศที่เย่เฉินทิ้งไว้ที่ศุลกากรเกาะฮ่องกางตอนที่ไปเกาะฮ่องกางก่อนหน้านี้

จากนั้น เขาให้คนไปสืบดูวิดีโอเฝ้าสังเกตของสนามบินอีก

เนื่องจากในบันทึกเข้าประเทศมีเวลาเข้าประเทศที่แม่นยำถึงวินาทีเลย มีหมายเลขหน้าต่างและทางเดินเข้าประเทศที่ชัดเจนด้วยเหมือนกัน ดังนั้นจึงสามารถหาวิดีโอเฝ้าสังเกตที่เย่เฉินเข้าศุลกากรในวันนั้นเจอได้อย่างง่ายดายมาก

เนื่องจากพื้นที่สาธารณะของสนามบินเป็นวิดีโอเฝ้าสังเกตแบบ 360 องศาที่ไร้มุมบอด เลยหาภาพทางออกของสนามบินที่เย่เฉินเดินออก รวมทั้งสองสามีภรรยาหลิวเจียฮุยต้อนรับอย่างนอบน้อมด้วยได้อย่างง่ายดาย

ตอนที่ชิวอิงซานเห็นข้อมูลวิดีโอพวกนี้นั้น นับถือหลินหว่านเอ๋อร์จนหมอบกราบลงกับพื้นเลย

เขาคิดแล้วก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ตลอดทางที่หลิวม่านฉงมาในวันนี้ตัวเองก็อยู่ด้วย หลิวม่านฉงไม่ได้เผยข้อมูลใด ๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับเย่เฉินเลย ถึงขนาดที่ไม่ได้พูดคำว่าเย่ของเย่เฉินเลยสักตัวด้วย ทำไมหลินหว่านเอ๋อร์ถึงเดาออกว่าเธอมาเพราะเซียวชุ่นกันแน่นะ แล้วทำไมถึงเดาออกว่าทั้งสองคนเคยคบหากันที่เกาะฮ่องกางอีกด้วย ?

ตอนที่ชิวอิงซานรายงานข่าวกรองที่สืบได้ให้หลินหว่านเอ๋อร์ โดยเต็มไปด้วยความงงงวยนั้น หลินหว่านเอ๋อร์ไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิดเดียว

เธอเพียงแต่พูดเหมือนไม่เชิงหัวเราะ : “ตาเย่เฉินนี่ แต่งงานแล้วแท้ ๆ ยังยั่วผู้หญิงไปทั่ว ไปเกาะฮ่องกางเที่ยวหนึ่งก็ทำให้หลินหว่านเอ๋อร์ถ่อมาไกลเพื่อมาเมืองจินหลิง งั้นไปสถานที่อื่นเที่ยวหนึ่ง กลัวว่าจะไม่ได้หว่านเสน่ห์ให้ผู้หญิงแค่คนสองคนหรอก หากว่าลองแหวกสถานที่การเดินทางของเย่เฉินในหลายปีมานี้ ไม่แน่ว่าจะสามารถจับผู้หญิงที่หลงรักได้กองหนึ่งเลย”