ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5226 อยากจะเจอเขาวันนี้ให้ได้เลยจริงๆ！1

“น่าสนใจ……”หลินหว่านเอ๋อร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม“ทุกที่ที่เย่เฉินเดินทางไปถึง จะต้องมีเรื่องราวเกิดขึ้น หากฉันเดาไม่ผิด ในตอนที่ซูจือหยูเกิดอุบัติเหตุในประเทศญี่ปุ่น ก็น่าจะถูกเย่เฉินช่วยเหลือเอาไว้ ดังนั้นเย่เฉินก็จึงอาศัยเธอขึ้นสู่อำนาจ ที่เย่เฉินต้องการอาจไม่ใช่ส่วนแบ่งของที่ดินและค่าชดเชยใดๆของตระกูลซู แต่เป็นการยอมศิโรราบของตระกูลซูมากกว่า ”

พูดจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดต่อ“ยังมีตระกูลอิโตะด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะอาศัยเย่เฉินโชคดีแล้วอยู่รอดจนถึงวินาทีสุดท้ายของความชุลมุนวุ่นวายนั้น บางทีอิโตะนานาโกะคนนั้นก็อาจจะเป็นคนสนิทของเย่เฉินด้วย ทั้งตระกูลอิโตะในมือเธอ หากเย่เฉินต้องการ ก็สามารถจะยกให้ได้ในทุกเมื่อ”

ซุนจือต้งยิ้มเยาะแล้วกล่าว“คุณหนู คุณให้ราคาเย่เฉินคนนี้มากไปหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าเรื่องไหนที่มีเย่เฉินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เบื้องหลังของเรื่องนั้นๆก็จะมีเย่เฉินคอยบงการวางแผนอยู่？”

หลินหว่านเอ๋อร์ยกยิ้มเล็กน้อย แล้วถามเขากลับ“เย่เฉินที่มีความสามารถเก่งกาจแบบนี้ แต่คนส่วนใหญ่กลับไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเขา แม้แต่ภรรยาของเขา และแม่ยายของเขาเองคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับเขาในทุกๆวัน กลับไม่รู้ถึงสถานะตัวตนที่แท้จริงของเขา นายรู้ไหมว่าเพราะอะไร？”

ซุนจือต้งถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณหนู คุณรู้ได้ยังไงว่าภรรยากับแม่ยายของเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา？”

หลินหว่านเอ๋อร์หัวเราะ แล้วถามเขากลับ“แม่ยายของเขาไปขอพรที่วัด นายรู้ไหมว่าเธอขออะไร？”

ซุนจือต้งพูดอย่างงุนงง“ผม……ไม่รู้ครับ……”

หลินหว่านเอ๋อร์กล่าว“แม่ยายของเขาขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่า ขอให้ตัวเองไลฟ์ขายของได้เงินมากๆ การไลฟ์ขายของจะได้เงินสักที่บาทกันเชียว？ปีละร้อยล้าน？หรือปีละพันล้าน？ดอกเบี้ยที่เป็นทรัพย์สินของเย่เฉินในธนาคารมันมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ แม่ยายเขามีความคิดที่ตื้นเขินแบบนี้ เจ้าคิดว่าเธอจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉินงั้นเหรอ？”

ซุนจือต้งอุทานอย่างตกใจ“นี่……นี่มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย……ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดทุกวัน จะไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉินได้ยังไง ？”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดเสียงเรียบ“อันที่จริงพวกเขาก็เป็นเหมือนกับนาย ทำเรื่องที่ผิดพลาดอย่างหนึ่ง ”

ซุนจือต้งเอ่ยถามโดยพลัน“ เรื่องผิดพลาดอะไรครับ？คุณหนูได้โปรดช่วยชี้แนะด้วย……”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดอย่างจริงจัง“พวกเขาไม่เคยมองว่าเย่เฉินนั้นแข็งแกร่งมีความสามารถ คิดแค่เพียงเขาไม่ได้เก่งกาจอะไร ไม่สามารถจะเอาชนะสำนักว่านหลงได้ และไม่สามารถจะควบคุมชีวิตความเป็นความตายของตระกูลซู ตระกูลอิโตะและตระกูลอีกมากในประเทศญี่ปุ่นได้ และเรื่องที่เหลือเชื่อเหล่านั้นก็ไม่น่าจะใช่ฝีมือของเขา หากฉันไม่ได้ไปหานายที่เย่นจิง นายก็ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน ต่อให้นายจะอยู่ด้วยกันกับเขาทั้งเช้าทั้งเย็น คาดว่าก็ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาได้”

พูดมาถึงตรงนี้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พูดต่อ“แต่ฉันไม่เหมือนนาย ฉันเคยเห็นความสามารถที่แข็งแกร่งของเขามาแล้ว และฉันเองก็รู้ว่าความสามารถที่เขามีนั้นมันมีพลังมากมายแค่ไหน ดังนั้นในใจของฉัน ฉันยอมที่จะมองเขาในด้านที่แข็งแกร่งที่สุด ฉันคิดว่าเขาสามารถจะเอาชนะสำนักว่านหลงได้ และคิดว่าเขาสามารถจะควบคุมตระกูลที่ยิ่งใหญ่เหล่านั้นได้ ดังนั้นสิ่งที่นายพูดมา สัญชาตญาณของฉันเชื่อมันทุกอย่าง ว่าต้องเป็นเย่เฉิน”

ซุนจือต้งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ พยักหน้ารับเบาๆแล้วกล่าว“คุณหนูพูดถูก……ความคิดส่วนตัวของผมส่งผลต่อการตัดสินใจของตัวเอง หากความคิดส่วนตัวคิดว่ามันไม่จริง กระบวนการทางความคิดและตัดสินใจนั้นก็จะยึดความคิดของตัวเองเป็นสำคัญ และจะไม่ไปแก้ไขข้อผิดพลาดใดๆที่มี”